20 Σεπτεμβρίου 2018 δηλ.1971

Προφανώς με τον «Ερωτικό λόγο» θα κινούσαμε.
Στο χαρτώον του σιντί διαβάζω το Καβαφικόν:
«Πρόταση ερμηνείας του ποιήματος Λ. Σαμπανοπούλου»
Α(ργύρης) Μ(πακιρτζής) στο «Πέρασμά σου».
Το ρόδο, η μοίρα, τ’ αλαργινά φίδια σώματα γυναικών
- ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ 2014 επιμέλεια Δ. Δασκαλόπουλος-
Κι ύστερα κατεβήκαμε στο λιμάνι του
«Ασίνην τε...Ασίνην τε...».
Πρωί την είδα στο ταχυδρομείο
ένα άσπρο κόκαλο ποιήματος που πήραν το κρέας.

«Πίσω από τα μεγάλα μάτια τα καμπύλα χείλια
τους βοστρύχους
ανάγλυφα στο μαλαματένιο σκέπασμα της ύπαρξής μας
ένα σημείο σκοτεινό που ταξιδεύει σαν το ψάρι
μέσα στην αυγινή γαλήνη του πέλαγου και το βλέπεις:
ένα κενό παντού μαζί μας...»
Η μνήμη μού έκαψε τα δάχτυλα
που πάνω στις χορδές συναρμολογούσαν τον άνεμο
Κι ήταν η μέρα που ήθελα μόνος να πιω καφέ
και κάπως το πράγμα εν νοσταλγία να ρεμβάσω,
δια νιοστήν δε φορά να Τον ξαναδιαβάσω..