Ο πολιτευτάκιας εν γένει

Μου ήρθεν η όρεξη γνώσιν να λάβω περί του τοπικού εκλογικού μας διαπράγματος (βαρέθηκα έως σιχαμάρας το τόσον ερωτικό εκλογικό κλίμα της Τουρκίας) και έλαβα θέσιν σε παγκάκι της πλατείας που αράζουν οι απόμαχοι ή οι στερημένοι εργασίας υπερήλικες και μη, όπως και τα θηλάζοντα και μη νήπια μετά των οικιακών βοηθών και ηρωικών γιαγιάδων. Γινόταν ομιλία πολιτευτού και οι υπηρεσίες του είχαν ήδη στήσει το ευπρεπές λιτό τσαντήρι του δίπλα από το ναό. Αυτός ωραίος ωραίος μετά από συμφωνημένο κάλεσμα ετέρας ωραίας δωδεκάποντης προσήλθε στη σκηνή από τη μεριά του καναμπαριού όπως ο σεφερικός «πραματευτής που ήρθε από τη Σιδώνα χωρίς να φοβηθεί το θυμωμένο Ποσειδώνα..» Ο δικός μας τη βροχή που μας γυρόφερνε. Τα μεγάφωνα σταμάτησαν τα πράσινα εμβατήρια. - Γεια σας.. - Καλώς τον «Εμπρός εμπρός για μια Ελλάδα ελεύθερη σοσιαλιστική ο πράσινος ήλιος μας οδηγεί» το μεγάφωνο. («Ηλιε ήλιε αρχηγέ» Ωχ, ο νεομάρτυς Διονύσιος που εορτάζει σήμερα ξεμύτηξεν ένδον). Το διακύβευμα των ημερών η φράση πασπαρτού, η πάντοτε κι αέναη Αλλαγή. «Ο Κόσμος θέλει πολύ πολύ την Αλλαγή» είπε ο ρήτωρ πολιτευτής. Ολα καλά πράσινα και άγια σε ένα γκρίζο εντελώς ανθρώπινο τοπίο ακροατών εθελοντών της κακουχίας. Ομως κάτι με απασχολούσε. Η Αλλαγή κι ο Ηλιος της ότι ήδη δύο πολιτικοί σχηματισμοί περί αυτών ανδρουλακο-τσι(π)ρίζουν. Ζήτημα 1ον «Ηλιος κόκκινος ζεστός στάθηκε στην κάμαρα μου κ.λπ κ.λπ.»! Ζητούμενο 2ον «Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα (πόσο σίγουρα;) ναι...» Αδιάφορος αυτός έδυε.

Ποιητικές ράβδοι και πολιτικές βακτηρίες.

Κάποιες εκλογές ή παραμονές ή κάτι τέτοιο ίσως και συγκέντρωση απλά σε φεστιβάλ της ΑΥΓΗΣ (αχ, αυτής που ήσουν μέχρι και μέτοχος της και τώρα ξένος της κι αμέτοχος του είναι της) στο πάρκο της παραλίας Θεσσαλονίκης. Θα μιλούσε ο Λεωνίδας Κύρκος. Προηγήθη αυτού στην εξέδρα-λογείον ο ωδικός άνθρωπος Λεωνίδας Βελής που είπε το τραγούδι του «Με σένα πλάι μου...». Με είχε συγκινήσει τότε τόσο, το ακούω και τώρα συχνά. Εκλογές έρχονται και κάποιους σαν αυτόν ή τους ιδεολογικούς διαδόχους του που δεν υπάρχουν αλίμονον, ναι θα ψήφιζα τώρα. Εντελώς απελεύθερος εδώ και χρόνια ακόμα κι από τα ωραία συναισθηματικά πολιτικά βουνά μπορώ να διαλέξω ποιός απλά θα με κυβερνήσει. Σημ, Αυτοί με συνεκίνησαν είτε ως ποιητικές ράβδοι είτε ως πολιτικές βακτηρίες.

Εμφυλιακά ενσταντανέ

Μετά το δι’ ευχών της Κυριακής λειτουργίας ανέβαινε στον μπαλκόνι του σχολείου – κοινή η αυλή με το ναό - κι άρχιζε το λόγο. Ο Ανέστης Πλσκδς ήτο εθνικός διαφωτιστής Β. Ελλάδος, σχεδόν κατ’ επάγγελμα. Ομιλούσε προς το χωρικό κοινό καυτερά και κλαυτερά. Κυρίως κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών σφαγέων και με κονσερβοκούτια. Εβλεπα στα πέδιλα που φορούσε τις τρύπιες κάλτσες του. Ρώτηξα τον πατέρα, επί δεκαετία αρχηγός των ΤΕΑ, το γιατί. -Επίτηδες το κάνει να φαίνεται φτωχός και ταλαιπωρημένος, απάντησε. Μπορεί και να ήταν. Είχε μια κλαψωτραγουδιστή φωνή ιδίως όταν μιλούσε για τα μοιρολόγια των μανάδων των σκοτωμένων. Ηταν ένα σόου που το ζούσα αλλά δεν το καταλάβαινα. Τον λυπόμουν κάπως και πάλι ανεξήγητα. Δρόμο παίρνω χρόνο αφήνω... Στα ράκη της χωρικής Βιβλιοθήκης μου βρήκα το φυλλάδιον του Αν. Πλσκδ «Στην υπηρεσία της πατρίδος Λόγοι πατριωτικοί κ.λπ.» σελ. 48 με δύο συρραπτικές καρφίτσες δεμένα. Πτολεμαϊς 1956, τιμή δρχ. 10, αλλά δια στρατιώτας κι οπλίτας των ΤΕΑ δρχ. 7. Τύποις ΑΚΡΙΤΙΔΗΣ @ ΤΑΝΙΔΗ (στο τυπογραφείο αυτό ξεκίνησε κι η Παρέμβαση τον εκδοτικό της βίο), λόγοι, λογύδρια, έγγραφα, ευχαριστήρια και δοξαστικά προς τον συγγραφέα διαφωτιστή (μέχρι κι ο αρχιστράτηγος Παπάγος τον συνεχάρη για τον τρόπο του υπέρ του ελληνικού έθνους), βεβαιώσεις, συγχαρητήριες επιστολές, φωτογραφίες πολεμικές των εθνικών αγώνων. Αλλά και ένα ποίημα του παγκοσμίως αγνώστου ποιητού Γ. Χατζηαναστασίου με τίτλο: «Για σου ήρωα στρατηγέ Βάσο Μπουτσικάρη». Ηταν του πυροβολικού στον αλβανικό πόλεμο κ.α. Γίναν τα σύννεφα μουντά/ οβίδες πέφτουν και βροντά/ ο τσολιάς για να σαλτάρη/ γεια σου Βάσο Μπουτσικάρη .../ (κ.λπ. δόξες και λόξες εκτεινόμενες σε άλλα 3 τετράστιχα) Στο χωριό κάποιος παλαιός έφερε το προσωνύμιον (Μ)Πουτσικάρης (το κληρονόμησαν οι κατιόντες του) και τώρα κατανοώ αυτό ότι ως στρατιώτης υπηρετούσε στο τάγμα του ήρωος στρατηγού, τότε ταγματάρχης. Ο δε άλλος κι εντελώς γενναίος στρατιώτης του χωριού (μόνος συγγενής της μητέρας μου) τω καιρώ εκείνω Κωνσταντής Βόμβας ατρόμητος στρατιώτης σε μιά του πολεμική αφήγηση που δημοσιεύσαμε με τον τίτλο «Η διήγηση του Κωνσταντή» γράφει: «Κι έβλεπις να σηκώνεται ο καπνός απάνου και να πεφ’ν κορμιά καταής. Και μαζί μας ο Βενέτης κι ο Πουτσικάρης. Με το γρόθο μετρούσε κι έβανε. Ήταν εκεί με μας μπροστά στην πρώτη γραμμή...». Προς τι τα παραπάνω; Μα για τις τρύπιες κάλτσες (και θεωρίες) αλλά και τη μνήμη του Εθνικού Διαφωτιστού Β. Ελλάδος και περιχώρων.

Εκδρομή

Στο μέσον της εορτής, Μεσοπεντηκοστή.../ Απόγευμα δυτικά ή μήπως ανατολικά / του Σακουλέβα ζωηρού ποταμού του Φλωρινο-άστεως / Σταθήκαμε ν’ αναστοχαστούμε ορισμένως/ «Στο παραμύθι των φτερών» της κυρ’ Δότας / Σαρβάνη ποιητρίας θελκτικής, ωραίας κ.λπ./ Με τον Ρ. ήπιαμε σε νεανικό θορυβωτήριο/ καφέδες της τρέχουσας πλήξης/ (το φλιτζάνι μου δεν είχε χερούλι/ και είναι αυτό η μόδα λένε)/ Υστερα πήραμε εαυτούς κατάκοπους από τη γραφικότητα/ και στου Λύγκου το υπερώον την κάτσαμε/ ακούγοντας ωραίες γυναίκες να μιλούν για ποίηση/ που είναι λεν λυτρωτική κ.α. (εμένα μου λες/ μυλόπετρες το διάβασμα και η γραφή)/ Στην επιστροφή σβησμένα εργοστάσια της ΔΕΗ/ Αμυνταίου, Καρδιάς σκελετοί μας κοιτούσαν./

Λιμόνι

Eίμασταν πριν χρόνια σε μια αυλή σπιτιού στο Ρέτζιο Καλαβρίας (εκεί ο καθεδρικός της έχει στην είσοδό μια μεγάλη αψίδα εντοιχισμένη με μεγαλογράματη γραφή στα ελληνικά με τη ρήση του Παύλου της Ταρσού : «Περιελθόντες κατηντήσαμεν εις Ρήγιον...». Σπίτι του ζωγράφου Τζιοβάνι σφόδρα αντιαμερικάνου και αντινατοϊκού, και πίναμε καφέ ειρηνικά... Εβλεπα στον κήπο με τις λεμονιές να τρέχουν από τα κομμένα κλαδιά τους ...δάκρυα. LACRIMAE REROUM (τα δάκρυα των πραγμάτων) "Κι ἀπ᾿ τὴ γωνιὰ ὁ καλὸς τῆς Λήθης σύντροφος,/ τ᾿ ἀγαπημένο μας παλιὸ ρολόι,/ τραγουδιστὴς τοῦ χρόνου..." (Λ.Π.)/ αλλά και Λάκριμε λιμόνε ποιητικές αντιστοιχίες με Λάμπρο Πορφύρα και την πόλη της βόρειας Ιταλίας Λιμόνε. Πριν λίγο καιρό ο Σύνδεσμος Γραμμάτων και Τεχνών Κοζάνης αφιέρωσε μια βραδιά στο ζωγράφο Γιώργο Κόλα (20 χρόνια στην πόλη και με τα 6000 έργα την ομόρφυνε και την απαθανάτισε εικαστικά). Τώρα ζει και δημιουργεί σπουδαία έργα στην πόλη Λιμόνε Β. Ιταλίας. Σ’ εκείνη τη βραδιά ο εκπρόσωπος της πόλεως και ιταλικής περιφέρειας με τα διάσημα του τόπου και του ρόλου του, επέδωσε σε κάποιους μετάλλια της πόλης του. Για τη βοήθεια που προσέφεραν στον αλβανό στην καταγωγή ζωγράφο, τα πρώτα δύσκολα χρόνια στην πόλη μας. Ελαβε κι η αναξιότητα μου (οποίος αυτοοικτιρμός!) μετάλλιον κι ένοιωσα ας πούμε ωραία. Θα το φέρω στο πέτο μου Κυριακάς εορτάς κι επετείους και ως θεατής όταν θα παρελαύνουν οι εγγονοί μου (θα κοιτώ δίπλα μου αν με κοιτούν άλλοι λέγοντες: «τι ψώνιο κι αυτό»)· θα κόβω βόλτες στην πλατεία και στον πεζόδρομο με τις πικροκαστανιές και θα καμαρώνω ορισμένως με το πρώτο της ζωής μου μετάλλιον. Με τι λοιπόν μπορεί ο άνθρωπος να ευτυχεί ή και να ξεγελιέται...

Μπόρες

Ανοιξιάτικες μπόρες κι οι υδροφόροι ορίζοντες υπερεκχειλισαν υδάτων (Τουργκιενεφ και Πεντζίκης ομού) Λευκοπηγη.

Ποίημα διαρκούς ισχύος

Της Μακεδονίας της ξακουστής ποιητές και κριτικοί,/ ποιήτριες αντλημένες από της ποίησης το άπατο δοχείο/ ζήλωσαν δόξαν, έστω επιχώριον μα τόσον εκκωφαντική/ τράβηξαν ήγουν πρώτον αριθμόν ή την έκαναν λαχείο;/ Από καρέγλα σε πάνελ αλλόφρονες και αλαφιασμένοι/ εισηγητές ποικίλοι της εκθέσεως βιβλίων Θεσσαλονίκης/ να προκάνουν το εφήμερον που δεν τους πολυπεριμένει/ κι ύστερα ν’ αφεθούνε αραχτοί στη καφε-λεωφόρο Νίκης / Εφ’ όλης της ύλης με γρηγοράδα αλλά και με κομψότητα/ Τοποθετούνται επαρκώς αναλύοντας τας περιστάσεις/ Διυλίζοντας την ποίησιν στίβουν και την ποιητικότητα./ - Λόξα μου ανίκητη που μόνον ηττημένος θα την φτάσεις.../

ΣΑΜ..ΓΑΒΡΙΗΛ 2020 …

Στον αβαθή λιμένα της 19ης πανηγυρεως βιβλίων Θεσσαλονίκης και περιχώρων/ Έψαχνε την Αυλίδα του να βρει/ Ίνα στεγάσει την 5τομη Γαβριηλιαδα του/ Και τους πελταστες των σελίδων του/ Όμως πραγματικότητα και μυθολογία / Αμίλητες τον προσπερνούσαν/ «Κωπηλατες» πήγαιναν τη βάρκα / σε κάτι ξέρες μνήμης/ Στην πλώρη διαβάζω με δυσκολία : ΣΑΜ..ΓΑΒΡΙΗΛ 2020 …

Spleen…

Περιφέρομαι ξένος στη γνωστή εν Θεσσαλονίκη ενιαύσια επικράτεια των παγκόσμιων βιβλίων. Απλός «Επισκέπτης από τα δυτικά» χωρίς το δισάκι των λογίων κι ανθυπολογίων (τι έχουν μέσα εκτός από ψωμί, τυρί, ελιές, νερό το έχω πάντα μια απορία) με τα χέρια στις τσέπες. Γεγονός λίαν ευχάριστο, αλλά με αντικειμενικές δυσκολίες, δεν έκαναν μπορετό το στήσιμο του βιβλιοπεριπτέρου μας (οι εκδόσεις Παρέμβαση δηλ. με τους δεκάδες εκδοτικούς τίτλους (100+) φροντίδι της Δήμητρας Β.Κ. πλέον) στον βιβλιότοπο απ΄ όπου αναδύεται άρωμα αιωνιότητας και γεύση γλυκιάς καθημερινότητας. Ο κόσμος των βιβλίων είναι ο κόσμος μας «Ο μικρός ο μέγας». Φίλος καλός ο Δημήτρης Κονιδάρης από Κέρκυρα (η ψυχή του περιοδικού Πόρφυρα) μου θύμισε με μια φωτ. την παρουσία μας σε μια έκθεση (το 2010;) ως περιοδική ύπαρξη. Συζήτηση για τα λογοτεχνικά περιοδικά. Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης διευθύνων της συζήτησης αλλά και της Νέας Εστίας του τότε, ο Γ. Θεοχάρης με το Εμβόλιμόν του (‘Ασπρα σπίτια Βοιωτίας), ο Βασίλης Κάργας με την άλλοτε Εξώπολίς του (Αλεξανδρούπολη), ο Περικλής Παγκράτης από Κέρκυρα με τον Πόρφυρά του κι ο εγώ (τι εγωιστικός αλλά και μοναχικός ενικός) με την Παρέμβαση, Κοζάνη. Περασμένων «μεγαλείων» οψώνια σ’ ένα περιοδικό περιβάλλον που φυλλορροούσε στην κυριολεξία -φύλλο το φύλλο τεύχος το τεύχος τότε, και τώρα ακόμα χειρότερα ... - Ποιός ξέρει;

Περιοδική Θεσσαλονίκη

Ο πολίτης τχ. ειδικό Νοέμβριος 1983 «Θεσσαλονίκη Πεζός λόγος 1912-1990» Αντί τχ. 324 «Αφιέρωμα στην πνευματική Θεσσαλονίκη» Αύγουστος 1986 Παρέμβαση τχ.171 εμβόλιμον «Περί Θεσσαλονίκης αλλά από μακριά» Ομως αύριο 26 Απριλίου και ώρα 6.30 το απόγευμα ημέρα Τετάρτη στο εντευκτήριο του Συλλόγου Κοζανιτών Θεσσαλονίκης άγιος Νικόλαος θα είμαστε εκεί από κοντά στην παρουσίαση του βιβλίου μου: «Επισκέπτης από τα δυτικά- Μέρες και νύχτες της Θεσσαλονίκης». Ομιλητές: Ευτυχία - Αλεξάνδρα Λουκίδου , Αντώνης Παπαβασιλείου, Δημήτρης Καμαριάδης, Δήμητρα Καραγιάννη. - ‘Ερχου και ίδε...

Δ, Νόλλα ς είπε

Εκ του εκλαμπροτάτου συγγραφέως αλλά και κ. κ. Δημήτρη Νόλλα ελάβομεν μικράν ηλεκτρονικήν επιστολήν που σχέσιν έχει με το τχ.213-214 της "Παρέμβασης" που κυκλοφορεί παντού γι' αυτό και την αναδημοσιεύομεν παρακάτω μετ' αφάτου ευχαριστήσεως... Αγαπητέ Βασίλη, καλημέρα. Συγχαρητήρια για την "Παρέμβαση" 213-214 σε σένα και την συνεκδότρια κόρη σου. Εξαιρετική ύλη από τα σπινθηροβόλα "ενδόδημα" μέχρι το αφιέρωμα στα τραίνα, ξεχώρισα του Κάλφα, της Σαρβάνη, του Καισαρίδη, του Χαρτοματσίδη. Του Παπαβασιλείου και το δικό σου! Και στην αρχή, δίπλα στο αστραφτερό άλογο του Τορίνο(!;), δύο εξαιρετικά ημερολογιακά διαμαντάκια , στη θάλασσα των Σαργασσών και τον βρήκε η ποίηση. Να είστε όλοι καλά και να τα εκατοστήσετε εκεί, στην γοητευτική Κοζάνη, φιλικά, Δ.Ν.

Υποψήφιος κάπως...

Mε τέτοιο φωτοπαρελθόν διεκδικώ υποψηφιότητα …στην αντιπολίτευση που λέγεται ζωή

Tων Μυροφόρων και πέρασα ένα χέρι τον Καβάφη...

Επήρα από του Χρ. Μπέσα την ξερολιθιά την ανηφόρα στη μνήμη του· οφθαλμιάτρου, λόγιου, οικολογοπατέρα Καβαφικήν ημέρα περί την δύσιν του παγερού Απριλίου ανάμεσα στα απόλεμα ευτυχώς πολυβολεία του εμφυλίου

Κ.Π. Κ.

Τον Κ Π Καβαφη που ελαχτάριζες/ ποτε να τον προσπεράσεις/ Κοιτα να το ξεχάσεις / διαβατα Αλεξανδρινέ/ 29η Απριλίου γέννηση θάνατος μαζί/ αλλα ζει και ζει και ζει …/ Άνω ρωσιδα Αγία Βαρβαρα κάτω ΚΠΚ κατά Κ. Ντιο

Επισκέπτες από τα δυτικά

Επισκέπτες από τα δυτικά στο μπαλκόνι του Συλλόγου Κοζανιτών Θεσσαλονίκης ο Αγιος Νικόλαος με πλάτη τη Ροτόντα. "Ἔτσι σαρώθηκε σιγά σιγά, ἀπό χρόνια, ὅλη ἡ παλιά γειτονιά ἡ γύρω ἀπό τή Ροτόντα, δηλαδή ἡ παλιά ἑλληνική συνοικία τῆς Καμάρας, αὐτή πού ἔδινε τόν τόνο καί τά ἐπιχειρήματα, καί ἀφέθηκε ὁ τόπος ἐλεύθερος γιά νά φωτογραφίζουν οἱ τουρίστες μέ ἄνεση τή Ροτόντα." γράφει ο Γιώργος Ιωάννου.

Οταν μιλούν για σένα...

Πως είναι να μιλούν για σένα για ένα σου βιβλίο τέλος πάντων κι εσύ ν’ ακούς και να δείχνεις ουδέτερος (ευμενώς) του πράγματος. Κάπως αμήχανος, ορισμένως με ενδιαφέρον, άλλοτε αφημένος σε κάποια αφηγηματική εν γένει (κι όχι απαραίτητα για σένα) γοητεία του αφηγητή. Το έπαθα, το έζησα, το ένοιωσα εχτές απόγευμα στη Θεσσαλονίκη ως «Επισκέπτης από τα δυτικά» σώματι τώρα, στο εντευκτήριο του Συλλόγου Κοζανιτών Αγιος Νικόλαος. Σημειώνω αγαπημένα ονόματα ομιλητών δια του λόγου το ασφαλές: Ευτυχία -Αλεξάνδρα Λουκίδου, Αντώνης Παπαβασιλείου, Δημ. Καμαριάδης, Μιμή Παπαδέλη (πρόεδρος του συλλόγου) και απλώς παραλείπω δια την οικονομίαν του λόγου τα δεκάδες άλλα των ακροατών. Δεν είμαι ούτε σοφός ούτε ανόητος, μέσες καταστάσεις όμως επειδή η κολακεία είναι τροφή των ανοήτων κι εν τούτοις κι οι πιο σοφοί αρέσκονται πότε πότε να τσιμπολογούν απ’ αυτή, έλαβα κι εγώ την δόσιν της ματαιοδοξίας μου, ανερυθρίαστα το ομολογώ κι αμαρτίαν ουκ έχω. (Εμένα μου λες;)

Ερχου και ίδε...

Ο πολίτης τχ. ειδικό Νοέμβριος 1983 «Θεσσαλονίκη Πεζός λόγος 1912-1990» Αντί τχ. 324 «Αφιέρωμα στην πνευματική Θεσσαλονίκη» Αύγουστος 1986 Παρέμβαση τχ.171 εμβόλιμον «Περί Θεσσαλονίκης αλλά από μακριά» Ομως αύριο 26 Απριλίου και ώρα 6.30 το απόγευμα ημέρα Τετάρτη στο εντευκτήριο του Συλλόγου Κοζανιτών Θεσσαλονίκης άγιος Νικόλαος θα είμαστε εκεί από κοντά στην παρουσίαση του βιβλίου μου: «Επισκέπτης από τα δυτικά- Μέρες και νύχτες της Θεσσαλονίκης». Ομιλητές: Ευτυχία - Αλεξάνδρα Λουκίδου , Αντώνης Παπαβασιλείου, Δημήτρης Καμαριάδης, Δήμητρα Καραγιάννη. - ‘Ερχου και ίδε...

Προσκύνησις εικόνος Παναγίας της μυδραλιοβληθείσης

Σχεδόν παράνομα προσκύνησα τη χάρη Σου/ τώρα που «ελλιμενίσθης» στον Καθεδρικό/ αλλ’ ούτε λεπτό του ευρώ δεν έριξα/ στο κυτίον της ενιαύσιας ζητείας Σου./ Παρόμοια φανταχτερή είσοδος σε πόλη / είχε να γίνει από εκείνη στα Ιεροσόλυμα/ με όλα τα συμπαρομαρτούντα της.../ Τη Μεγάλη Τετάρτη στο μονύδριον Σου/ μέσες άκρες μου το εσφύριξες:/ «Θα με εξευτελίσουν πλήρως οι αθεόφοβοι»/ Αλλά ας είναι/ μια φορά το χρόνο γίνεται αυτό / θα το συγχωρεί πιστεύω ο Γιός./

Αθώος...

Σιάτιστα, αίθουσα Πταισματοδικείου κ.λπ. Ανάγνωση κατηγορητηρίου: «Κατηγορείσθε, κύριε κατηγορούμενε, ότι μέσα στο καφενείο η Συνάντηση, εκεί προς τη Γεράνεια Χώρα (και τι σημειολογεί αυτό, εκεί συναντιέστε δηλαδής οι ανατροπείς του κονωνικού καθεστώτος και της εθνικής ημών καταστάσεως (πολιορκίας) -γιατί άσχημα είναι ή λίγο σας (την) πέφτει, εν ώρα και θέση μη μέθης και εις επήκοον άλλων συμπολιτών, εξύβρισες, το λοιπόν, χαμένε, (ποιός το είπε αυτό;) χυδαία τον κύριο Κύριο Μεγαλειότατο και Βασιλέα ημών και υμών, είπες δε μάλιστα δια την Εθνοσωτήριον Κυβέρνησιν πως είναι γομάρια, θέλουν εκτέλεσιν ως ανθρώποι, όχι ως γαϊδούρια δεν αξίζουν τη μοίρα τους- (άκουσον άκουσον) καταπάτηξαν το Σύνταγμα –ποιό Σύνταγμα βλακέντιε που το είχαν κουρελιάξει οι φαυλοκράτες πολιτικοί με τις πολιτικές και τις «πολιτικές» τους). Ακουε αμήχανα στην αρχή, δεν καταλάβαινε και καλά τι του καταμαρτυρούσαν οι χαφιέδες και μπήκαν στο κατηγορητήριό του χαρτί. «Είπες δε περιπλέον και τομάρια, γαϊδούρια σας έχω χεσμένους και δε σταματούσες είχες πάρει τον αντεθνικό κατήροφο...» ‘Ακουγε ...τρομοκρατημένος ο κατηγορούμενος. - Τα είπα εγώ όλα αυτά κυρ’ πρόεδρε, εμ τότε θέλω σκότωμα.. Γέλια στο ακροατήριο Αθωώθηκε λόγω αθωότητας χαρακτήρος ή μήπως κουτοπονηρίας τελικά.

Μυρσίνη...

Με πήρε από γωνία Σταδίου και....δε θυμάμαι ποια οδό/ στη Βίλα Μπότση στο πρώτο στρατηγείο της ξεπεζέψαμε/ Ανοιξε τα βιβλία και χαρτιά της/ «Εχεις σχέδιο για το βιβλίο και την Ανάγνωση εκεί πάνω»/ (του ΕΚΕΒΙ αρχόντισσα αυτή του ΙΝΒΑ Κοζάνης ημείς)/ μιλούσε ως η πρωθιέρεια αυτού του τρόπου/ - Τι είναι αυτό; Αρχισα να τρέμουν τα γόνατά μου/ Με τον καιρό αγαπηθήκαμε κι από κοντά/ Με τον καιρό λησμονηθήκαμε από μακριά/ Τώρα που ένδον θρηνώ/ τη δική μας Χαμένη Ανοιξη των βιβλίων θρηνώ/ αλλά πρωτίστως για την ωραιότητα της μορφής της/

Μέρες...

Σε μέρες μνήμης που σχέση έχουν με τη δικτατορία ξεφυλλίζω τους 5 πολύτιμους τόμους της εφημερίδος «Ελεύθερη Ελλάδα» που κατέχω (δεν αποκαλύπτω πως ήρθαν στα χέρια μου) η οποία κυκλοφορούσε στην Ιταλία τα χρόνια της χούντας και για να μελαγχολήσω ορισμένως, για το τι ήταν κάποτε η πολιτισμένη Αριστερά και σε τι θλιβερό τοπίο είναι, αλίμονο, σήμερα. Βρήκα εκεί μια καταχώρηση της έκδοσης των ποιημάτων του Μ. Αναγνωστάκη του 1973 κι αντιγράφω από το βιβλίο μου «Επισκέπτης από τα δυτικά» Μέρες και νύχτες της Θεσσαλονίκης, που παρουσιάζουμε στη Θεσσαλονίκη Τετάρτη 26 Απριλίου ώρα 6,30 στο εντευκτήριο του Συλλόγου Κοζανιτών ο Αγιος Νικόλαος, Αρριανού 16. «...Μόλις αφίχθην στη Θεσσαλονίκη, Νοέμβριος του 1971. Γωνία Τσιμισκή και Διαγωνίου. Βιβλιοπωλείο, εφημεριδοπωλείο, περιοδικοπωλείο «Press». Στη βιτρίνα «Τα ποιήματα 1949-1971» σε σκούρο μώβ εξώφυλλο. Τ’ αγόρασα εν αγνοία του τι περιέχουν, τι σημαίνουν, τι σιωπούν! Αλλά μ’ άρεσε το όνομα του ποιητή και το όμικρον που το νόμισα σαν λάθος τυπογραφικό! Εκεί βρήκα αργότερα όλο το απαγορευμένο τότε «Θεμέλιο». Αλλά ποιος είν’ αυτός ο ποιητής; «Ποιός αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω» στα χαμένα σε μια μεγάλη πολιτεία, ερχόμενος από μια μικρή πόλη κι ένα ακόμα μικρότερο χωριό. Διάβαζα σαν στίχο τη σημείωση του εσώφυλλου: «Το βιβλίο αυτό δεν υπόκειται εις την κρίσιν Επιτροπής Κρατικών Βραβείων ή άλλου κρατικού οργανισμού».

Μεταπασχαλινό

Μεταπασχαλινή αιθρία στα ημερολόγια καταχωρημένη/ Διακαινήσιμος η εβδομάδα με τα σώματα σφιγμένα/ σχήματα μνήμης που μας χάραξαν βαθιά, λησμονημένη/ Κατάλυσις πάντων με όλα τα αισθήματα αναστημένα/

Προς...

div class="separator" style="clear: both;">

Μνήμη...

Η β μερα του Πάσχα στους Πάσχους είναι αφιερωμένη / Κι αυτός να λείπει εδώ και σχεδόν δυο χρονοκαιρους/ απο το τραπέζι της γιορτής κι η μερα λυπημένη/ να γερνει στης βροχής και του ηλίου τους ασυμμετρους χορούς Χείρ Κ ΝΤΙΟΣ

Πάσχα στο χωριό...

Πάσχα στο χωριο, Λευκοπηγη δηλ 8 χιλ από την πόλη, με τον εύρωστοτερο πλάτανο των Βαλκανίων και το ποταμάκι που το διασχίζει, ηγουν λακος καθαρού νερου, οπως άλλωστε συμβαίνει σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης ! Αληθως ο κύριος…

Aληθώς αληθώς...

Κι ενώ όλο το ορθόδοξο έθνος φροντίζει δια τα τελευταία των μεγαλείων του ωνια ενδεδυμένοι στα κόκκινα σαν τα επίκαιρα αυγά ημεις ετοιμάζουμε την Π προς διανομην ανά το πανελληνιον. Αληθώς κύριοι και κύριες…