Μέρες...

Σε μέρες μνήμης που σχέση έχουν με τη δικτατορία ξεφυλλίζω τους 5 πολύτιμους τόμους της εφημερίδος «Ελεύθερη Ελλάδα» που κατέχω (δεν αποκαλύπτω πως ήρθαν στα χέρια μου) η οποία κυκλοφορούσε στην Ιταλία τα χρόνια της χούντας και για να μελαγχολήσω ορισμένως, για το τι ήταν κάποτε η πολιτισμένη Αριστερά και σε τι θλιβερό τοπίο είναι, αλίμονο, σήμερα. Βρήκα εκεί μια καταχώρηση της έκδοσης των ποιημάτων του Μ. Αναγνωστάκη του 1973 κι αντιγράφω από το βιβλίο μου «Επισκέπτης από τα δυτικά» Μέρες και νύχτες της Θεσσαλονίκης, που παρουσιάζουμε στη Θεσσαλονίκη Τετάρτη 26 Απριλίου ώρα 6,30 στο εντευκτήριο του Συλλόγου Κοζανιτών ο Αγιος Νικόλαος, Αρριανού 16. «...Μόλις αφίχθην στη Θεσσαλονίκη, Νοέμβριος του 1971. Γωνία Τσιμισκή και Διαγωνίου. Βιβλιοπωλείο, εφημεριδοπωλείο, περιοδικοπωλείο «Press». Στη βιτρίνα «Τα ποιήματα 1949-1971» σε σκούρο μώβ εξώφυλλο. Τ’ αγόρασα εν αγνοία του τι περιέχουν, τι σημαίνουν, τι σιωπούν! Αλλά μ’ άρεσε το όνομα του ποιητή και το όμικρον που το νόμισα σαν λάθος τυπογραφικό! Εκεί βρήκα αργότερα όλο το απαγορευμένο τότε «Θεμέλιο». Αλλά ποιος είν’ αυτός ο ποιητής; «Ποιός αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω» στα χαμένα σε μια μεγάλη πολιτεία, ερχόμενος από μια μικρή πόλη κι ένα ακόμα μικρότερο χωριό. Διάβαζα σαν στίχο τη σημείωση του εσώφυλλου: «Το βιβλίο αυτό δεν υπόκειται εις την κρίσιν Επιτροπής Κρατικών Βραβείων ή άλλου κρατικού οργανισμού».