Απόψε

"Ανοιχτά χαρτιά" αλλά ανέτοιμα γι' απόψε στις 9.30 στην Αυλή των αγαλμάτων...

Αύριο στην Αυλή των αγαλμάτων

 Με βαριά ψυχική ανορεξία, εκ των όσων ζούμε, οδηγούμαι αύριο Τρίτη 31 Ιουλίου ώρα 21.30 ως οιονεί αιχμάλωτος εις την αυλή της Αρχαιολογικής Συλλογής Κοζάνης ίνα διεξέλθω στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Εν νυκτί» - Ιστορίες της νύκτας- το θέμα: «Διαβάτα ρίξε μια αναστοχαστική ματιά και στη συνέχεια προσπέρνα» μια λογοτεχνική, κατά τον τρόπο μου, ξενάγηση στ’ αγάλματα της αυλής.
Δυσκολεύομαι, δε λέω αλλά δεν έχει χορούς και γλέντια αν και κλείνει η βραδιά με μια ανάρμοστη για τη ευαισθησία του χώρου, μουσική όπως διαβάζω στην αφίσα, πέραν της γενικευμένης θλίψης και οργής που μας διακατέχει. Ηταν μια προαποφασισμένη βραδιά που γίνεται πράξη.

Συνομιλία

 Συνομιλία δημιουργού με έργο του:
- Τι έχεις καλή μου;
- Μελαγχολία...

Αγιας Αννας κ.λπ.

Στης Αγίας Αννας αξιώθηκα και φέτος να ανέβω τα σκαλιά

στους βράχους του εσπερινού κάθιδρος αλλ’ εν ημικατανύξει

χρόνια τώρα τη νιώθω τη σκληρή πέτρα, μαλακιά σαν αγκαλιά.

και την ανάβαση αυτή γραμμάτιο ψυχής με ανοιχτή τη λήξη

Αλλά αυτό το εσπέρας ήσυχα και γλυκά η νύχτα προσεγγίζει

στην Κοίμησή Της ο Αδης, με 76 ανέλπιστες ψυχές πανηγυρίζει

23 προς 24 Ιουλίου κι ακόμα μετρούν..

 Μη μπορώντας την ένδον αγανάκτηση εκ της φωτιάς να σβήσω
τον εαυτόν μου ως οιονεί συνένοχον θα ήθελα να κλωτσήσω...

Εψες που είχε ο Ιούλιος 22

Στη γεμάτη αυλή του Μουσείου Σύγχρονης Τοπικής Ιστορίας θεατές μιας ωραιότητας

Προφήτου Ηλιού στον Πύργο

 Κάθε 20η Ιουλίου επισκέπτομαι αυτή την επιγραφή
στον Πύργο λόφο με πυκνό πουρνάρι.
Αντιγράφω: «Ιωάννα Αργυρίου Τσιολάκη
γεννηθείς 20-10- 39 εργάτρια Δυτικής Γερμανίας
απεβίωσε 15-7-1973. Από τας οικονομίας της
δια την μνήμην της και την μνήμην της μητρός Ευαγγελίας
οι γονείς και τα αδέρφια της αινείγηρον
τον ναόν τούτον του προφήτη Ηλία
επί επισκόπου Διονυσίου Ψαριανού
κ διάκονος Ιωάννου Κ. Βατάλη επί ιερέως
Μάστορα Αθανασίου 1976».
«Ηπιε κάτι» λέει η μάνα μου «η καημένη Γιάννου
είχε ένα τρανό καημό» κι ένα καυμό συμπληρώνω.
Φέτος άργησα και δεν πρόλαβα τον Προφήτη
όστις κάθε χρόνο επισκέπτεται το ναϋδριον.
Είχε ήδη επιστρέψει πυροφόρος στη Δύση του.

Την Κυριακή 22 Ιουλίου

 ΞΕΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
δηλ. οικείες καταχωρήσεις

Οπου και να...

Είναι η ο οδός ΓΕΩΡ ΣΕΦΕΡ στης (Δ) όχι (Β) Μακεδονίας την πρωτεύουσα
και είναι της ΕΓΝΑΤΙΑΣ 109-115 στων νεοελλήνων την συμπρωτεύουσα
"Οπου και να ταξιδέψω", έγραψες, "η Ελλάδα με πληγώνει"
"καλά σε κάνει πάλι καλά που δεν έγραψες "η νυν Ελλάς με μαραζώνει"

για τα Πανηγύρια

Αρχισαν και συνεχίζονται (ο θερισμός τέλειωσε)
μ’ εντατικό ρυθμό οι πανήγυρεις του Ιουλίου
στους γύρωθεν της πόλεως ναϊσκους και ναϊδρια
17 αγίας και γλυκείας Μαρίνας της Λευκόβρυσης
20 στον ψηλό Αη-Λια (1020μ) παραμονή εκεί
με μία μπύρα ένα σουβλάκι
και να τσιμπολογάς όποιο άστρο θέλεις
του Λεκανοπεδίου με τα φουγάρα.
22 εμβόλιμη ταξίδευση της Δήμητρας στο
Μουσείο Τοπικής Ιστορίας με μουσική και λόγια
25 αγίας ‘Αννης ανηφορίζοντας προς ρυπαρό Ξενία
στα βράχια ο εσπερινός κι εσύ απόμερα αφημένος
26 της αθλοφόρου Παρασκευής στη λοφο-ενορία
άσωτη η ουρά προσκυνητών, αδιάφορων κι αλγούντων
27 Παντελεήμονος Ιαματικού στα πεδινά Λευκοπηγής
και λίγο Πορτοράζι, ένας Κονιάρκος λάκκος τους χωρίζει
μέγας εσπερινός με 5 παπάδες το ολιγότερον
κι ύστερα υπό τον πλάτανο μη και η Γωγώ Τσαμπά;
28 Στην αυλή της Αρχαιολογικής Συλλογής θα διηγηθώμεν
τα φωνητά κι αφώνητα πάθη των αγαλμάτων της...

ΟΙ 300 και βάλε...

Ξεπέρασαν τους 300 του Λεωνίδα και του Κ.Π. Καβάφη, αλλά δεν έφτασαν στους 1000 (με τους Θεσπιείς) οι εσχατολόγιοι υπερασπιστές δι υπογραφών των Πρεσπών. Ο αγώνας συμμαζώνεται αλλά και συνεχίζεται. Κάποτε η περισυλλογή υπογραφών είχε ένα ρίσκο και μια αξία ηθική. Πριν λίγα χρόνια το εισιτήριο προοδευτικότητας κ.λπ. ήταν η απάντηση στο ερώτημα "Που ήσουν εσύ εκείνο το βράδυ όταν έπεσε το μαύρο στην ΕΡΤ». Εγώ δε θυμάμαι καθόλου που ήμουν και τι έκανα. Ηταν περιπλέον και το κριτήριον της συριζοσυμμορφώσεως συριζοευφροσύνης και συριζοσωφροσύνης. Τώρα θα λέμε: "Υπέγραψες υπέρ των Πρεσπών (αλλά όχι Φλωρίνης και Εορδαίας που είναι η επιχώρια Μητρόπολις) και των αδελφών μας Βορειομακεδόνων";
- Οχι, σπεύσε ποιόν Καρτεράς;

Νοείς;- Τρέξατε, δεύτε
Οι των Ελλήνων παίδες
Ήλθ’ ο καιρός της δόξης
τους ευκλεείς προγόνους μας
ας μιμηθώμεν ... (Ανδρ. Κ.)

– Αλήθεια εκείνους τους χαχόλους της Δυτικής Μακεδονίας πως θα τους λέμε πλέον;

"Τα άνθη του κακού"

 «Στα μαθητικά μου τετράδια
στο θρανίο και τα δέντρα
γράφαμε τ’ όνομα...» όχι του Ελυάρ αλλά του Μπωντλέρ.
Αυτόν που βρίσκαμε φτηνό στο καροτσάκι του δρόμου
έξω από τις εκκλησίες τα πανηγύρια μαζί με τα θυμιάματα
στα παραθαλάσσια στέκια των παραθεριστών
τα αμιγή χαρτοπωλεία ως εξαίρεση
κι εκεί που ασκείται εν γένει το βιβλιοχαρτεμπόριον
με το κιλό, το μέγεθος, την ποσότητα, στα κουτουρού.
Αλλά,
«Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ' εγώ την φύσι λίγο. Θάλασσα»
σελίδων (850), βάρος 1 κιλό και 385 γραμμάρια
τα γαλλικά και τα ελληνικά λόγια αντικριστά
στην πιο καλή τους έκδοση από τον GUTENBERG
λοιπόν «Τα «Ανθη του Κακού», εντελώς και ολοκληρωτικά.
Μέγας ει Κύριε Γ. Κεντρωτά
και θαυμαστά τα έργα σου τα μεταφραστικά...

Ο τελικός

Ποιός δεν θα έλεγε πως  ο παις με τη στάση αυτή δε θα γινόταν μεγάλος

του ποδοσφαίρου· τον έφαγαν τα «γράμματα» και της Παρέμβασης ο σάλος

Ο Ρόκκος και ο Flokos

 Περίεργοι άνθρωποι νεαροί επί το πλείστον (70 τον αριθμό) ενδεδυμένοι με γκρι-μπλε κουστούμια και κραβάτες εν μέσω Ιουλίου κατέκλυσαν την πόλη. Είναι Ιρακινοί κι ήρθαν μάθουν να οδηγούν (πιλότοι) αεροπλάνα στο επιχώριον ασήμαντον αεροδρόμιο «Φίλιππος Β΄(ο πατήρ του Μέγα Αλέξανδρου ήρωος της Βορείου Μακεδονίας το γένος Σκοπίων κλπ.). Τον αερολιμένα μας περιφρόνησε η εταιρεία Fraport που αγόρασε τα 14 επαρχιακά αεροδρόμια ως ασύμφορη επένδυση. Ηλθαν όμως Ιρακινοί. Ως κάτοικος της πόλεως και θύμα της επενδύσεως ποσού 2. 000. 000 από την εταιρεία Egnatia Aviation, διαιρώ ήδη το ποσό αυτό και προσπαθώ να βρω τι θα λάβω. ‘Η δεν θα; Τότες προς τι.
"Σαββάτο βράδυ μου έμορφο ίδιο Χριστός Ανέστη" το γεγονός θα εορτασθεί στην πλατεία με συναυλία ελευθέρας εισόδου, αλλά πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς θα έβαζαν κάγκελα σ' αυτήν;
Αλλά ποιός είναι αυτός ο αοιδός ονόματι Στ. Ρόκκος
μου θυμίζει μια κονσέρβα ληγμένη από χρόνια Flokos

Καράβια -ψυχές

Εις τη οδό  Αλ. Σβώλου πριν Πρίγκηπος Νικολάου

(όσο και να μας ενοχλεί δεν αλλάζουμε την ιστορία)

κι επί της Ζώγια το καφέ ερήμην της καραβάκια

δέντρα κτίσματα επί τοίχου περιπολούν

Είναι κάτι σαν τις Ψυχούλες ό﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ο Αλεξ Ππδ.δεν αλλαζουμε την ιστιρτηςτου Τσέχωφ

που μετέφρασε ο Αλεξ Ππδ.

Κι ο κυρ’ Στέλιος Κούκος τις καθοδηγεί

στης αγαθής μνήμης  τα ηλιοστάσια 

(Γιώργου Πούπη, Αντώνιου-Αιμίλιου Ταχιάου,

Γιάννη Ζατζηγώγα), αυτών γνώριζαό﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ο Αλεξ Ππδ.δεν αλλαζουμε την ιστιρτης κάπως

Τώρα στην απαλάμη του Θεού αφημένες

κάμνουν κριτική εκ του ασφαλούς στα εγκόσμια

Βουλευτής, o σκηνοθέτης και η Ηλέκτρα... (Ορέστης ή Πυλάδης)

Ναι, το ανοιχτό, θερινό θέατρο βράχων και πεύκων της πόλης δόθηκε ξανά στη θεατρική χρήση εν γένει. Ανακαινισθέν σχεδόν εκ βάθρων από την νυν δημοτική αρχή κι ενώ γι αυτό δικαίως καυχώνται και οι προηγούμενες, θέρος καιρό εν λειτουργία, μας δείχνει πως παίρνουμε μίαν άνοδον θεατρικού πολιτισμού στην πόλη. Ετσι όπως μας ευχήθηκε κάποτε ο πλανόδιος παλαιστής και λίαν δυνατός άνθρωπος Σαμψών, ο οποίος στην πλατεία επιδείκνυε τη δύναμή του. Με τη νέα δε Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης, οσονούπω ερχόμενη, δεν θα παιζόμεθα πλέον!

Γαλαξίες- Γαλατσίδες

Ως γνωστόν ο επουράνιος Γαλαξίας που τις νύχτες του Ιουλίου είναι ιδιαίτερα λαμπερός (στο χωριό λέγαμε «Βγήκε το Αχυρο», ώρα να μαζεύουμε τα ζωντανά που βοσκούσαμε, σπίτι), δημιουργήθηκε όταν η Ηρα τίναξε πέρα τον Ηρακλή που τη βύζαινε λαθραία και λαίμαργα, δεν τον ήθελε, δεν ήταν και δικός της αλλά του Δία και της Αλκμήνης, και το γάλα της χύθηκε στον ουρανό· κι ο Γαλαξίας προέκυψε.
Από το γάλα εκ του στήθους της ωραίας κόρης του Κάστρου της Ωριάς δηλονότι των αρχαίων Σερβίων Κοζάνης δημιουργήθηκαν οι γαλατσίδες ήγουν το χορταρικό που βόσκoυν πρόβατα, γίδα και γελάδια να κατεβάζουν γάλα.
Η παράδοση λέγει πως όταν οι τούρκοι πολιορκούσαν το κάστρο ένας προδότης ψευτοκαλόγερος, πάντα υπάρχουν τέτοιοι, βοήθησε στην άλωσή του. Υπέδειξε στους βαζιβουζούκους πολιορκητές το βράδυ της Αναστάσεως να δέσουν λαμπάδες αναμμένες στα κέρατα των γιδιών και να τα σαλαγίσουν προς την πόρτα του κάστρου. Στο Μάκβεθ πως το είπε η Γ’ Οπτασία κι οι μάγισσες: «Ο Μάκμπεθ ποτέ του δεν θα νικηθεί / εκτός αν το δάσος του Μπέρναμ μετακινηθεί / για να έρθει στο Ντανσινέην και να επιτεθεί...». Οι χριστιανοί νόμισαν πως είναι πιστοί που έρχονται κι άνοιξαν την πόρτα. Ο ψευτοκαλόγερος όρμηξε να πιάσει τη βασιλοπούλα. Αλλά αυτή ρίχτηκε από ψηλά να σκοτωθεί. Καθώς έπεσε έσκασε ο κόρφος της κι έτρεξε γάλα πολύ. Στο μέρος αυτό φύτρωσε το γαλόχορτο. «Εκ του χυθέντος γάλακτος ο λαός πιστεύει ότι εφύη βοτάνη παράγουσα άφθονον γάλα, το γαλοχόρταρον ήγουν η Γαλατσίδα».

Εχτες το βράδυ...

Τον Κωνσταντίνο Βαβούσκο είχαμε στη Νομική Θεσσαλονίκης καθηγητή στο Εμπράγματο Δίκαιο κυρίως κι επικουρικώς στο Εκκλησιαστικό. Γλαφυρός στην παράδοση αλλά και δύσκολος εν γένει. Μετά από χρόνια, ως πρόεδρον της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών τον άκουσα σε μια ομιλία του για τον Μακεδονικό Αγώνα να τελειώνει κάπως έτσι: «Τότε μια χούφτα Ελληνες βρέθηκαν και έδωσαν τη μάχη για τη Μακεδονία και την κράτησαν ελληνική στα έλη, τους βάλτους, τα βουνά, τα χωριά και έστησαν τοίχο τα στήθη τους κατά των κομιτατζήδων. Αν χρειαστεί η Μακεδονία ξανά βοήθεια, ε, τότε κάποιοι λίγοι Ελληνες θα βρεθούν και πάλι...»
Στις μέρες μας βρίσκονται λίγο περισσότεροι από τους λίγους για να τη σώσουν από το εκφυλισμένο πολιτικό μας είδος.

Σήμερα

Θα είμαι κατά κάποιον οο ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ουτου λτης 5ης  τοο ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ουτου λτης 5ης ρόπο, το γραφείο μου είναι δίπλα στο χώρο συγκεντρώσεως, στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία της 5^ης Ιουλίου στην Κοζάνη, επικαλούμενος τον Εζρα Πάουντ (σχέδιο του Κώστα Ντιο).

...Οι θεοί ας συγχωρήσουν

 ό,τι έχω κάνει

 αυτοί που αγαπάω ας προσπαθήσουν να συγχωρήσουν

 ό,τι έχω κάνει».

Οχι πως θα αποφασίσω εγώ τι θα γίνει περί αυτού αλλά και να αποφασίζουν ερήμην μου οι «άλλοι (ο Υπουργός Οπλων, ο Υπουργός Εξωτερικών, ο Σύμβουλος Στρατηγικού σχεδιασμού κ.λπ) που είναι κόλαση» δεν μου κάθεται και τόσο καλά.έ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ναλυτ λτης 5ης

Τεθλασμένος κύκλος Ιουλίου

Στο ημερολόγιο, 2 Ιουλίου, «Κατάθεσις τιμίας εσθήτος Θεοτόκου». Στη Μονή Τιμίου Προδρόμου Βέροιας, «Μεταξύ Ουρανού (των Πιερίων ) και Γης   (ποταμού Αλιάκμονος ήδη εδώ λίμνη Πολυφύτου). Παράδοση δέματος βιβλίων του Π.Β. Πάσχου εις οσιολογιότατον γέροντα Πορφύριον · «Φροντίδι Αλεξάνδρου» με το ταξιδιάρικο AUDI. Πετυχαίνουμε εσπερινό εορτής Υακίνθου αγίου των ορθοδόξων ερωτευμένων όπως την επέβαλε ο μαντολινολυρικότατος Λουδοβίκος των Ανωγείων. Γεμάτο το καθολικόν. Εκατοντάδες προσκυνήτριες και λίγοι άρρενες από την πόλη Αι-Κατερίνη. Ασύμμετρες υπάρξεις, ιδρωμένες και τυπικά τουλάχιστον ευλαβείς. Μυσταγωγία ελεγχόμενη. Προσκύνησις ιερών λειψάνων. Ακέρια η κάρα του αγίου Κλήμη Αχρίδος (τιμάται και εκ της «Π» ότι εκδώσαμε ποιήματα αφιερωμένα σ’ αυτόν από νοτιοσλάβους ποιητές κ.α. ). Αλλοι άγιοι σύντροφοί του που πέρασαν και από κει μονάζοντες: Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς, Αντώνιος Βεροίας ο νέος (ο λυτρώνων εγκόσμιους σαλούς), Διονύσιος ο εν Ολύμπω. Ο γέρων γλαφυρά ιστορεί τα της μονής και ιστορείται εντός της εμπαθώς, περιπαθώς και με οικειότητα λες και μιλά δια το ζωστικόν του. Το ένθεον ακροατήριον κρέμεται από τα χείλη του σαν το φευγάτο μελίσσι στο δέντρο. Μορφή Βιβλική με μωσαϊκή γενειάδα. Λόγος απλός, στοχαστικός, φιλοσοφημένος χριστιανικά, σε υποχρεώνει σε όρθια προσοχή.

      Στο αρχονταρίκι καφές για τρεις. Μονοπωλεί τη συζήτηση κι ευτυχώς, μαθαίνουμε τόσα. Για την ιστορική και σπουδαία αρχιεπισκοπή Αχρίδος, που είναι ο καημός κι ο διακαυμός του, αλλά και την «παράδοση» του μακεδονικού μας ονόματος. Σφήκες μας τριγυρνούν.

      - Αφες αυτές Αλέξανδρε τι θα μας κάνουν;

        Ο γλυκύτατος γέρων και ποιητής συν τοις άλλοις...

        Επιστροφή όχι από Εγνατία αλλά την παλιά οδό Καστανιάς. Η τεχνητή λίμνη Ασωμάτων δια τον ποτισμόν του κάμπου. «Α, γιατί να μην είσαι και λίγο θάλασσα εντός μου». Ο παλιός δρόμος αγρίεψε από την ακυκλοφορία του. Μνήμες σε κάθε στροφή. Γεωργιανοί· μέσω του χωριού Καστανιάς και Παναγίας Σουμελά τώρα, λόγω οδικών κατολισθήσεων. Κλειστός ο ναός ανοιχτοί οι χώροι αναψυχής σώματος. Μεγάλο κοπάδι από γελάδια ελευθέρας βοσκής.

        Στις ευθείες του λεκανοπεδίου μας, περιοχή πρώην Σαρή Γκιολ, δεξιά στροφή προς το Τετράλοφο χωριό που είχε τη θρησκευτική πανήγυρη της «τιμίας Εσθήτος». Στον περίβολο του ναό μια γελοία πινακίδα σε χαλάει ορισμένως. - Νύχτα, κρυφά την έβαλαν, μαθαίνουμε. Δυό κυρίες κι ο ψάλτης «αποσώνουν» τη γιορτή στο γραφείο του ναού. Μέσα η παλιά εικόνα διπλής εικονογράφησης για την οποία πήγαμε. Ο γλυκύς ψάλτης μας μιλάει με κατεβασιές λόγου. Προσκυνούμε σαν πιστοί. Πήραμε αντίδωρο τυλιγμένο μνήμες.

        Εργοστάσιο ΔΕΗ «‘Αγιος Δημήτριος». - 12 χρόνια εδώ με έφαγε η μαρμάνγκα-, ο Αλξνδρς, νοσταλγεί εν τούτοις, όπως λίγο πριν που διασχίζαμε την πόλη της Βέροιας που θυμάται μέχρι πόνου τη συναρπαστική εκεί, στρατιωτική του θητεία· κι ένα διήγημα σ’ αυτή του τη θητεία το οφείλω.

Η εσθήτα της ποίησης

Στο έναντι μπαλκόνι άνθρωπος που ζει μονάχος
απλώνει πανωσέντονο, πυτζάμες, εσώρουχα
(Σήμανε ήδη η πρώτη καμπάνα)
κι έβαλε να ξεσκονίζει τα κάγκελα με επιμέλεια
το πιάτο της δορυφορικής
κι επίσης κάτι πλατύφυλλα φύκου
(Κατάθεση Τιμίας Εσθήτος στον Τετράλοφο)
Κι εγώ για πρωινό διαβάζω Αγγλική Πεχλιβάνη
για την ποίηση της καθημερινότητας
στην Ποιητική του Μ. Σουλιώτη κ.λπ «Ποιητική» τχ 21
Λοιπόν
«Αυτός ο αισθαντικός
με ύφος από ανάερη παρτιτούρα
νομίζει πως, άϊντε, έτσι είναι η ποίηση...»

Σήμανε καλοκαίρι

Ιούνιος· πρόλογος βροχές πότισαν ψυχές και σώματα
Ιούλιος· κυρίως θέμα θέρος έρο(ω)ς τα εν όρει πανηγύρια
Αύγουστος· επίλογος με μελτέμια, Παναγιάς αρώματα
Σεπτέμβριος· επαναλήψεις ιερής ρουτίνας πατητήρια