Υπέρ καύσεως βιβλίων

...Ως ποιμενάρχης βιβλίων στην Πόλη του Βιβλίου (Κοζάνη 1996-2003) έψαξα από την αρχή στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης να βρω το «Πιστεύω» του Γ. Παπαδόπουλου. Τι το ήθελα; Τίποτα. Οι πριν μου, το είχαν εξαφανίσει, όπως και τον τόμο της Ιστορίας Στρατού τον σχετικό με τον Εμφύλιο. Χάριν εκδικήσεως, τιμωρίας ή και εκ της μωρίας των. Μετά από καιρό τα επανέφερα αφού τα βρήκα στο επιχώριον εφ’ όλης της ύλης, ακόμα και της λαθρεμπορίας λιρών, παλιατζίδικον. Διετέλεσα βέβαια κι εγώ τιμωρός και διώκτης βιβλίων. Κανονικός βιβλιοεξολοθρευτής! Στην περιώνυμον βιβλιομάντρα, τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης, οδήγησα εις φυσική απώλεια δια καύσεως εκατοντάδες βαρύτιμους και καλαίσθητους τόμους με τα έργα (και ημέρες) του Μεγάλου Ηγέτου της Β. Κορέας, τότε, Κιμ Ιλ Σιούγκ. Μέγας Τιμονιέρης υπήρξε φυσικά μόνον ο γείτων του Μάο, ενώ μέγας Κανονιέρης στο ποδόσφαιρο ο κ. Γ. Σιδέρης του Ολυμπιακού και με οδύνη το ομολογώ ως τ. Πάοκ. Η πρεσβεία έστελνε τα βιβλία με τα τσουβάλια, που λεν, στις βιβλιοθήκες και η κάθε μια έπραττε αναλόγως. Ημείς λόγο ασφυξίας των χώρων επιλέξαμε την «Οριστική» λύση. Ο βιβλιοκαθαρμός έλαβε καιρό στο χώρο ανακύκλωσης σκουπιδιών της πόλεως στις υπώρειες του υψηλού της λόφου της, Αη-Λιά (εννοείται) εκεί που πριν δεκάδες χρόνια (1918) εκτελέστηκαν στρατιώτες (χωρίς να καταλάβουν το γιατί οι φουκαράδες) και αξ/κοί του Στρατού ως βασιλόφρονες που δήθεν μετείχαν ενός γελοιοδεστάτου τοπικού, στρατιωτικού κινήματος. Το αίμα εκείνων των αθώων έκτοτε βοά και ζητά μια κάποια δικαίωση από το τίποτα της ιστορίας που ούτε μια σειρά δεν τους αφιερώνει. Να ‘ταν αυτό το μόνον της ζωής αμάρτημα επί των βιβλίων! Αλλά από ποιόν να ζητήσω συγχώρεση; ΥΓ. Ημέρα του βιβλίου σήμερα εορτάζουν αι αγίαι Γεωργίαι της ζωής μας, οι αη-Γιώργηδες της καθημερινότητας την Δευτέρα του Πάσχα.