Μεγας Κανών

Εκαμνε κρύο γυαλιστερό και διάφανο./ Χώθηκα στο ναό είχε ζέστη εσπερινού./ Διάβαζαν οι ψάλτες τον Μεγάλο Kανόνα/ ποίημα του αγίου Ανδρέου του Κρητός./ Ακουσα μια άγνωστη λέξη: “ο Δαβίδ/ …την μοιχείαν “εκίρνα”, ήγουν/ (αναμιγνύω οίνον μεθ’ ύδατος).../ …Βουβές ψυχές θλιμμένες: Και τ’ απόβραδο/ προσμένουν το Χριστό μας, από πέρα/ ποιός ξέρει, από μακριά. Κι εκείνος έρχεται/ μεσ’ στο θολό του φθινοπώρου αέρα/ (Λάμπρος Πορφύρας)