"Ελένη..."

Εδιαβαζα σε επανάληψη την «Ελένη»/ του Ευριπιδη μτφρ Δ. Καλοκυρη και Θρ. Σταυρου και ούτε που κατάλαβα/ πως μπήκε το καλοκαίρι στο μπαλκόνι/ Ένιωσα ομως έναν γλυκό ανθρώπινο αερα/ το πρώτον κι ύστερα ένα θρόισμα της / αριζονας που ψιθύριζε:/ «Ο, τι πρόσμενες μένει ανεκτέλεστο ενώ στο αναπάντεχο δίνει μια λύση ο θεος»/