- Μα εκείνη του Γ. Σεφέρη/
που κόβει τον καιρό στα δυό κ.λπ./
“Με το βαθύ στηθόδεσμο, τον ήλιο στα μαλλιά,/
κι αυτό το ανάστημα/
ίσκιοι και χαμόγελα παντού/
στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα·/
ζωντανό δέρμα, και τα μάτια/
με τα μεγάλα βλέφαρα,/
ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα./
Και στην Τροία;/
Τίποτε στην Τροία /
ένα είδωλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου