Ο "στόχος" κι οι 40 Βάντσες...

Απόγευμα προς το εσπέρας της Τρίτης Διακαινησίμου και Μάρκου του Ευαγγελιστού, ευρέθημεν στην Κοινότητα Ανω Κώμης (Απαν Βάντσα το αρχαίον της όνομα) Κοζάνης όπου γινόταν παρουσίαση του βιβλίου «Αναζητώντας τις Σαράντα Βάντσες» του Νίκου Σταμκόπουλου, εκδ. Παρέμβαση. Ενα εντυπωσιακό σε όγκο ύλη σημειώσεις, φωτ., συμπεράσματα, λαογραφικό, ιστορικό, κοινωνιολογικό σύγγραμμα 600 τόσων σελίδων ( «Ελεος κυρ’ συγγραφέα» αλλά και «Κουράγιο αναγνώστα»). Μάλιστα ο μηχανικός συγγραφέας μας «απειλεί» πως ακολουθούν τουλάχιστον 4 τόμοι του αυτού διαμετρήματος. Βιβλία, όμως, που ξεπερνούν τις 250-300 σελίδες γίνονται για τον αναγνώστη βαριά σαν μυλονόπετρες, λένε οι ειδικοί της αναγνώσεως, όπως και το κήρυγμα στις εκκλησίες όταν ξεπερνά τα 7 λεπτά (συνήθως φτάνει τα 27), νύστα φέρει. Μίλησαν η κ. Δήμητρα Καραγιάννη, εκδότης του βιβλίου, ο δημοσιογράφος Ζήσης Πιτσιάβας, συντονιστής, η ιστορικός και φιλόλογος Ελένη Μαρούδη κι ο συγγραφέας. Παρέλασαν του βήματος, άνευ μικροφώνου – το γεγονός καταχωρείται στα αρνητικά του όμορφου απομεσήμερου- διάφοροι επιχώριοι μικρορήτορες του λεπτού (ευτυχώς). Στο περιθώριο της παρουσιάσεως σε μια γωνιά του Πνευματικού Κέντρου υπήρχε μικρή έκθεση με φύλλα της γλυκείας εφημερίδος «Στόχος» που εκδόθηκε για λίγο στο χωριό, αρχές δεκαετίας του ’80, όταν κυριαρχούσε ο ιδιότυπος σοσιαλισμός των μη προνομιούχων κ.λπ. κι αυτή ήταν ένα εκδοτικό ξάφνιασμα με την ευθυκρισία, τον πολιτισμό, την ευαισθησία της. Εκεί μετ’ αφάτου συγκινήσεως (σιγά...) βρήκα το χειρόγραφο (δακτυλόγραφο δηλαδή σε μια ERIKA κι επί συμβολαιογραφικού χάρτου) το πρώτο της ζωής μου συγγραφικόν ταξίδιον με τον τίτλο: «Ο Αριστοφάνης. Η Ειρήνη και μια πολιτιστική εκδήλωση». Ακολούθησαν χιλιάδες σελίδες στο παντού. Ε, και; Τι κατάλαβα; Ούτε Ακαδημαϊκός δεν μπόρεσα να γίνω, τόσον πολύ απέτυχα στους συγγραφικούς μου στόχους, που έλεγαν κι οι Γάλλοι. - Απλώς η Πρώτη αγάπη (και του Ιωαν. Κονδυλάκη) δεν ξεχνιέται ως γνωστόν...