Ο Πρόδρομος του Αλεξ. Νέφσκι και του Χρ. Ζεφάρ

 Ενα από τα ωραιότερα βιβλία που διάβασα στον μέχρι τώρα αναγνωστικό μου βίο είναι ο ΔΟΥΝΑΒΗΣ του Κλαούντιο Μάγκρις, μτφρ. Μπ. Λυκούδη επιμέλεια Ν. Μπακουνάκη εκδ. Πόλις. Με την ευκαιρία της σημερινής εορτής Ιωάννου του Προδοόμου αντιγράφω:
« ... Κάθε άρχοντας και ισχυρός τούτου του κόσμου είναι θεράποντας της αβύσσου, η Ιερουσαλήμ ήταν δαιμονική, ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος – τον οποίο οι εικόνες, στην κρύπτη του ναού του Αλεξάνδρου Νιέφκσι, (Σόφια) τον εμφανίζουν με ορθωμένες τρίχες που τις διαπερνά ένας κακόβουλος ηλεκτρισμός και με τη οργίλη έκφραση εκείνου που ηδονίζεται στην αναγγελία επερχομένων μεγάλων συμφορών- ήταν κι αυτός ένας άγγελος του σκότους...
Στη φωτ. Ο Πρόδρομος (ως Αγγελος της Ερήμου) έργο του Σέρβου ζωγράφου Χριστοφόρου Ζεφάρ (1730) που υπάρχει σε ένα αναλόγιο Μηνολόγιο -Εορτολόγιο του ναού άγιου Νικολάου Κοζάνης που σήμερα είναι στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης και το οποίο μελέτησε κι ανέδειξε ο αείμνηστος αρχαιολόγος Σωτήρης Κίσσας ( (1948-1994).