Δηλώσεις

 Απολογισμούς κι άλλα παρόμοια σοβαρλοφανή δεν κάνω
μόνο συλλογίζομαι σε ποιό ζυγό έχω το είναι μου ζεμένο
και επί πόνου παίρνω τα εφήμερα πράγματα που χάνω
Ακρη χρόνου στη σκοπιά του τίποτα και ποτέ παραμένω ...

Ακρυλικό και μάλλινο

Τα διαφορετικά γάντια ένα ακρυλικό και ένα μάλλινο κρατούν τόμον από τα ΑΠΑΝΤΑ του Π. Νιρβάνα εκδ. Γιοβάνη τον οποίον ηύρα στην ατμοσφαιρική βιβλιοθήκη (σοφίτα) Αντωνίου Π. παρά τον Γρεβενίτη ποταμόν ένθα κατά τον ψαλμωδόν “Ωμοιώθην πελεκάνι ερημικώ, εγεννήθην ωσεί νυκτικόραξ εν οικοπέδω, ηγρύπνησα και εγενόμην ως στρουθίον μονάζων επί δώματος”. Τον χάιδεψα με λατρεία. Προ αμνημονεύτων χρόνων περί την δευτέραν τάξη Γυμνασίου μου τα έκανε δώρο ο πατέρας. Τα πωλούσε πλανόδιος πωλητήν στο χωριό στο καφενείο δίπλα από το λάκκο και ο δάσκαλός μου τότε στο Δημοτικό, Πολυχρόνης Παπαδόπουλος, ταβλοχούμενος, συγκατεύνεσαι περί αυτού αν και είχα διαφύγει ήδη της ευλογημένης δικαιοδοσίας του. Μέρες χρονιάρες παίρνω πάντα την «Εστία» η οποία αναδημοσιεύει χρονογραφήματα το Π. Ν. που με φέρνουν κάπως στο άλλοτε του βίου μου, τους ανθρώπους, τους τρόπους τους χρόνους...

Λόγια της Τύρβης

Εγνατία και μεταξύ Ρέμα Τρουμπέτα και ποταμού Γρεβενίτη, η Οδός των Φιλελλήνων της πόλεως Γρεβενών με το γλυκόν τυπογραφικόν ισόγειον και την αφράστου ωραιότητος σοφίτα (σκύβεις για να μπεις) βιβλίων. Από εδώ οι πηγές των «Χρονικών Δυτικής Μακεδονίας», της «ΤΥΡΒΗΣ» τχ. 10ον χρόνια 5 και το μόλις εκδοθέν βιβλίον «Λόγια ριζωμένα» του άρχοντος των ανωτέρω Αντωνίου Ν. Παπαβασιλείου, τα οποία μοιάζουν με εκείνα τα κρυφά αναβρυκά στα χωράφια, στην ύπαιθρο με το γλυκό νερό τα οποία έχουν σαν γεύση κάτι από τις ρίζες των δέντρων αλλά και επίγευση την υψηλή αίσθηση της γλώσσας ριζωμένη στους πλέον δόκιμους εκφραστές της.

«Το ενωμένο μυστικό» *

Τη μια άκρη του κρατάς σφιχτά
Την άλλη κάπως χαλαρά πιάνω
χείλη, στήθη, στόμα σφαλιχτά
στα λόγια σου ακουμπώ επάνω

* άκουσα τη φράση από τον 6ετή σχεδόν Μ.

Ο Αμερικάνος από το Δρέπανο

Την 1ην των Χριστουγέννων
παρά πόδας του αρχαίου καναμπαριού
ενώπιον του παλαιού Δημαρχείου
τον είδα· νύχτας καιρός και χρόνος
Περίμενε εις τον τόπον
τον άλλοτε ραντεβού νυν συναντήσεων
Αλλά:
Ο,τι ήλθε πέρασε ήδη
Όλα μια αναμονή είναι
που την λεν φορές και αδημονία
ατελέσφορη.
Μου θύμισε τον «Αμερικάνο» του Αλεξ. Ππδ.
στην αμφίεση τουλάχιστον...

«...Είχεν εισέλθει άνθρωπος υψηλός, καλοφορεμένος, ως σαρανταπέντε ετών, ωραίος, ανοικτοπρόσωπος, εξυρισμένος μύστακα και γένειον, πλην ολίγων τριχών υπό τον πώγωνα και προς τον λαιμόν, με παχείαν χρυσήν καδέναν επί του στήθους, αφ’ ης εκρέμαντο μικρόν εγκόλπιον καί τινες βώλοι χρυσού. Ποίας φυλής, ποίου κλίματος ήτο, δυσκόλως ηδύνατο να εικάσει τις. Εφαίνετο αποκτήσας οιονεί επίχρισμα επί του προσώπου, ως προσωπίδα τινά άλλου κλίματος, ευζωίας και πολιτισμού, υφ’ ην ελάνθανε κρυπτομένη η αληθής καταγωγή του...»

Ξυστρί βοδιού

Τον πάω τον ιερέα που με γνωρίζει ονομαστικά
καθώς κοινωνώ και λέγει:
«Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού...»
Ο Κύριος με τα βαπτιστικά μας γνωρίζει
κι όχι με τα επώνυμα των προ -γονέων μας
ούτε φυσικά με τα μάταια ψευδώνυμά μας
Εκείνη την ώρα στο ναό όλοι ίδιοι είμαστε
ενάρετοι και αμαρτωλοί χύμα.
Η Λειτουργία σαν ξυστρί με το οποίο ξύνουν
οι αγροτικοί τις λάσπες απ’ τα βόδια τους,
καθαρίζει την πέτσα μας, προσώρας έστω.
Μετά την απόλυσιν βλέπουμε.
κι ο καθείς και τα όπλα του εν βίω
Κυριακή Βαϊων, καμιά Προηγιασμένη Τετράδη
ή της αγίας Αναστασίας όπως προχτές ας πούμε...

Τα απαρέμφατα του χωριού και της πόλης

Το χαρτοβλέπειν

Δεν έπαιζα χαρτιά (μόνον βιβλία) όμως ήμουν δεινός στο παρακολουθείν τα χαρτοπαίγνια, όπως οι Βλεψίες του Μιγκέλ Ντε Ουναμούνο και οι δικοί μου «Ηδονο(α)βλεψίες». Μαθητής. Τέτοιες μέρες. Κάλλαντα. Χωριό και στο αλησμόνητο καφενείο «Νέα Υόρκη» του Ευαγ. Βατάλη. Νύχτα και το χαρτί στο φουλ του Ρήγα.
Οταν ξαφνικά μπουκάρει μέσα ο χωροφύλακας Αιανής και περιχώρων.
- Αλτ, τι έχουμε εδώ, ακίνητοι, τα χέρια ψηλά μην πειράζετε τίποτα.
- Μα κύριε χωρφύλακα κόλιαντα έχουμε απόψε και καταλαβαίνεις, ο καφετζής (έπαιζε κι αυτός φυσικά).

«Τα παίρνεις όλα πολύ στα σοβαρά είπε ο Κάλφας στο ληστή»

 Κοιτώ τη φωτογραφία: Νίκος Γραίκος, Νίκος
Βαρμάζης, Αντώνης Κάλφας, Χάρης Αμανατίδης φωτεινοί και η ημετέρα σκοτεινότης. Θεατράκι «Πήγασος» Αι-Κατερίνης (14-12-2017) και παρουσιάζουμε το βιβλιαρίδιον, σελ. 39 με 40, εκδ. Παρέμβαση, άριστη αισθητική φροντίδα του Σπ. Τσιλιγκιρίδη του Α. Κ., «Το τελευταίο τσιγάρο». Ενας έξοχος ποιητικός μονόλογος του τρυφερού ληστού Ιωάννη Παπαδημητρίου λίγο προ της δημοσίας εκτελέσεώς του από τις εκτελεστικές δυνάμεις του κράτους το 1924, όταν ζήτηξε να καπνίσει ένα ύστερο τσιγάρο από τα «δικά μας τα μακεδονικά».
Ολα καλά κι άγια μέχρις εδώ όταν το γκούγκλ με ειδοποίησε πως υπάρχει και άλλο βιβλίο με τον ίδιο τίτλο της κ. Λένας Μαντά. Αρχισα να τρέμουν τα εκδοτικά μου πόδια.
Που πας βρε Κάλφα (μονό κορδέλι) με τα 500 αντίτυπα του λιγνόφυλλου ληστού σου μπροστά στα 50.000 και βάλε της εκλαμπροτάτης συγγραφέως;
Αλίμονον «Ενας ληστής δεν φέρνει την Ανοιξη" μονολογεί ο ποιητής - ληστής...

Επαρχιακός διανομέας

Μετά καιρό πρωί και μόνος περπατώ στη Θεσσαλονίκη
χωρίς να ‘χω χάρτη πυξίδα και συγκεκριμένο προορισμό
πρόσωπα που κάποτε μας όρισαν κι ό,τι απ’ αυτά μ' ανήκει
έχω στη συντροφιά μου σιωπηλή: κρασί, ψωμί αγιασμό.

Στα Μάλγαρα με τα αμφίδρομα διόδια καθώς διασχίζω
σκιές του άλλοτές μου που να είστε τώρα σας φωνάζω
Οδός Αιγύπτου στον ποιητή της να σε (με) φωτογραφίζω
καθώς επαρχιακός διανομέας την «Π» στην πόλη μοιράζω

"Παρέμβαση" τχ.186 (Περιεχόμενα, Εξώφυλλον, (Χριστίνας Καραντώνη) Οπισθόφυλλον Κ. Ντιος

1 Γιολάντα Πέγκλη Μόνον η ποίηση
2 Αντ. Κάλφα 5 απόσπασμα ποιητικής σύνθεσης
3 Β.Π.Κ. Ενδόδημα και αποικιακά
9 Κ. ISHIGURO Οικογενειακό δείπνο μ. Α. Κουστινούδη

Ευχή επί τη λήξει του εκδοτικού ενιαυτού

Αρπαξαν από το λογαριασμό της «Π»

191 ευρώ -τόσα τους έλειπαν τους φτηνιάρηδες-

(τα είχα για τα τέλη  παηλαρι εκκλησθαν τοτς φτηνιαρδεςδιανομής της)

χειρότερα από το να κ παηλαρι εκκλησθαν τοτς φτηνιαρδεςλέβουν παγκάρια εκκλησιών

χήρες, ορφανά, ΑΜΕΑ κ.λπ.

Χωρίς ειδοποίηση χωρίς χαρτιά δίχως αιδώ

όπως το κάνουν οι αξιότιμοι ληστές

που δεν κόβουν Δ. Π. (ληστρικών ) Υπηρεσιών

- Μα τόσα μας χρειάζονταν για τι καΑντι βρια μεχρι το καλοκαιρι...έτοαλλοτρέγλες μας-

είπαν, θα πουν,  το λένε,

- Να μην προλάβει να τους βρει το νέο τεύχος της

άμα τω ήρι αρχομένω

Αντε, βαριά μέχρι το καλοκαίρι...

ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ της μνήμης ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟ

«Συγκεχυμένες αγάπες»

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ Π. Καραγιάννης
έχει μια εντελώς ιδιότυπη γραφή. Ολες οι μορφές της γλώσσας μας, από τη βυζαντινή μέχρι και τη «μνημονιακή», με έντονα καρυκεύματα ντοπιολαλιάς, συνυπάρχουν αρμονικά και ερεθιστικά στα κείμενά του. Μήλα, πορτοκάλια, αχλάδια, φράπες, ακτινίδια, μπανάνες, φρούτα του δάσους κι άγριες φράουλες ρίχνονται στο shaker (αναδευτήρας) του εγκεφάλου του, παράγοντας ένα μοναδικό στο είδος του ηδύποτο που τέρπει το λαρύγγιον του αναγνώστη. (Λέω «εγκέφαλο», αυτό τον ανεξερεύνητο ακόμα ψηφιακό υπολογιστή του ανθρώπου, γιατί εκεί γίνονται οι «συνάψεις» της γεύσης και όχι στη γλώσσα, στα χείλη ή στον ουρανίσκο μας, όπως νομίζουμε.)

Απόψε ώρα 8 στην Αι-Κατερίνη

«Τα παίρνεις όλα πολύ στα σοβαρά είπε ο Κάλφας στο Ληστή...
γι αυτό ας το διασκεδάσουμε κάπως και ορισμένως
αφού στο τέλος Χαμένος θα βρεθείς είτε Καμμένος

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου πρωί

Καναπές...

  Ο ένας είναι τέως διευθυντής της ΝΕΑΣ ΕΣΤΙΑΣ αλλά σπουδαίος διανοούμενος στο διαρκές, πριν λίγες μέρες βραβεύτηκε με το κρατικό βραβείο δοκιμίου για το εργο του «Υπό το φως του μυθιστορήματος«, Εκδόσεις Πόλις. Ο έτερος νυν και αεί διευθυντής της "Παρέμβασης" κι ονόματα δε λέμε. Σε καναπέ αλλά σε ισότιμη φυσιολογική χωροταξική διευθέτηση σωμάτων κι όχι όπως οι πρόεδροι Τουρκίας και Ελλάδος τις προάλλες, συνεδριάζουν πριν την εκδήλωση « ...Μετάρσια πτερωτά»: Αγγελοι με το χορό ψαλτών «Οι Μαϊστορες» στην στέγη Ποντίων και τεχνών. Κι αυτό στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 20 χρόνια από την εκδημία του Μητροπολίτη Διονυσίου Ψαριανού. Στην διπλανή αίθουσα και επί τηλεοράσεως διεξαγόταν ο αγώνας ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκού στον οποίον μου φαίνεται πως εκέρδισεν ο κύριος Σαββίδης.

Ο άγιος Νικόλας στο Γιαμαλί

Από τη νέα Παρέμβαση τχ 186 που κυκλοφορεί οσονούπω

Π. Β. Πάσχος
Και στα πελάγη των βουνών ο άγιος
Στη μνήμη του παππού μου Νικόλα

Πριν από χρόνια, ένα νέο παιδί, κατ’ όναρ
είδε τον ασπρογένη αή-Νικόλα να του ψιθυρίζει:
«Πάνω στο Γιαμαλί, στο δρόμο απ’ το Ζυγόστη
για τη Μεταμόρφωση, είναι θαμμένη μια εικόνα μου·
σκάψτε και βγάλτε την στην επιφάνεια,
κ’ εγώ θα ‘μαι κοντά να σας φυλάγω από κάθε κίνδυνο»
Έσκαψαν τότε όλοι στο σημείο εκείνο
κ’ έβγαλαν την αγία εικόνα. Ύστερα
έχτισαν ένα ξωκκλήσι, ανάμεσα στο Καστρί,
στις Ζάχαρες, στα Κοκκινόϊα, όπου λειτουργούσαν
στη γιορτή του κάθε χρόνο, φέρνοντας λάδι, κερί, θυμίαμα…
Μα εδώ που κάποτε οι χωριανοί έσπερναν και θερίζαν,
τώρα μονάχα τ’ άγρια θηρία περπατούν – μέρα
και νύχτα. Δέντρα θεριεμένα ψάλλουν με τον άνεμο
τροπάρια στον άη -Νικόλα· και μονάχο κάποιος
τσοπάνος προσκυνά, κι ανάβει ένα κερί, ένα καντήλι
στον άγιο φύλακα βουνών κ’ εγκαταλελειμμένων
αγρών, που παραμένουν χέρσα κι άσπαρτα…
( Αύγουστος 2017)

Σημείωση ΒΠΚ. Η παλιά εκκλησία του ποιήματος δεν υπάρχει πια. Κατέρρευσε με τον καιρό. Είχε μείνει η αγία της Τράπεζα μόνον. Πάνω της πατούσαν οι ποιμένες και οι κτηνοτροφούντες της γειτονικής στρούγκας και οι λιγοστοί εργαζόμενοι στο έναντι λατομείο (περιοχή Γιαμαλή) εκείνων των χρόνων, για να ανέβουν στα άλογα, τα μουλάρια, τα γαϊδούρια τους οι "ασεβείς". Πάνω στα ερείπια κτίστηκε νέος αλλά «χωρικός» ναός

Θα μπορούσε...

Θα μπορούσε να είναι
η ανατολή αγίας Βαρβάρας
Αλλά είναι η δύση της Σελήνης
όρθρου βαθέως της μεγαλομάρτυρος
με τη πρώτη καμπάνα των ναών
εν κωδωνοεξάψει
δια την πάνσεμνον κόρη...

Η αρχή...

Ο χορός των διακλις νακονωθηκεπτου στηκε με ο μεγα κρταικρίσεων για το Βασίλη Βασιλικό το 2017 άνοιξε με το Δήμο Κοζάνης (στο πλαίσιο του Β’  Λογοτεχνικού Συμποσίου λις νακονωθηκεπτου στηκε με ο μεγα κρταικΚοζάνης της Παρέμβασης λις νακονωθηκεπτου στηκε με ο μεγα κρταικ(20-30Σεπτ-1^η Οκτ) και συνεχίστηκε με το μεγάλο βραβείο Γραμμάτων (Κρατικό βραβείο λογοτεχνίας) για το σύνολο του έργου του που μόλις ανακοινώθηκε

Βροχή της 1ης Χειμώνος

Νιώθω τη χειμωνιάτικη βροχή της 1ης Δεκεμβρίου
καθώς νοτίζει ό,τι η φτηνή ομπρέλλα δεν καλύπτει
φυσική κατάσταση εντελώς με λίγη δόση μυστηρίου
Τι είναι βροχή τι μη βροχή και με αίσθημα τόσο πίπτει;

Συνήθως κάπως χιονίζει τέτοια μέρα

Ανδρέα του μέγα Αποστόλου
και πρωτοκλήτου στα σοσιλιαστικά έμπεδα,
ζιβαγκοφόρου τότε,
και του ελάσσονος μιμητού αυτού
(μίμησις εστί μητέρα παθήσεως)
του αγραβατοφόρου τώρα
μεγάλη η χάρη Τους...

Χορτομέρισμα

 Από την άλλοτε Κοινωνία των μη προνομιούχων
στην κατηγορία των κοινωνικών μερισματούχων,
ένα πολιτικό σιγάρο δρόμος.
Αλλοι μπαίνουν στους υπολογιστές
να δουν αν ελεούνται κι άλλοι αν ελεούν
Οι πρώτοι ώριμα τέκνα της ανάγκης.
Οι δεύτεροι ώριμα της φοροδιαφυγής
Ενδιαμέσως η τάξη των υπό αναδιανομή
των μόλις ανωτέρω, χορτονομή...

Χρηστική διακοίνωση

Στο νέο τχ. 186 της «Παρέμβασης" υπάρχει μια ενότητα
σελίδων με:
Όσα η σκαπάνη ανασκάπτει
29 ποιητριών το άνθος εν φωτί
ΧΡΗΣΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΑΝΕΚΔΟΤΩΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ
Επιμέλεια-Ανθολόγηση: Κώστας Θ. Ριζάκης
Σχέδιο-Συντονισμός: Χριστίνα Καραντώνη

Υπάρχει όμως και η παρακάτω έκτακτη διακοίνωση:

«ΠΡΟΣΟΧΗ...
Αυτοί είναι οι νέοι - το ξαναλέμε- νέοι τραπεζικοί λογαριασμοί στην τράπεζα ΠΕΙΡΑΙΩΣ στους οποίους όσοι ευλαβείς παραλήπτες το επιθυμούν μπορούν να καταβάλλουν την εντελώς σωστικήν (κατά την αρχαιολογικήν) και σωτηριολόγον (κατά την μεταφυσικήν) έννοια, δια την "Παρέμβαση», συνδρομήν τους ποσού 20 ευρώ το ελάχιστον.
5275-047716- 273 EUR
GR55 0172 2750 0052 7504 7716 273
και η Ταχυδρομική όπως πάντα: Χ. Μουκα 1 50131 Κοζάνη

ΥΓ.  Παραφράζω της Σίβυλλας ως Παρέμβαση; "Οχι αποθανείν θέλω ούτε ευχές, ευρώ θέλω"

Ράγες ρίγη του άλλοτε

...Tα ωραιότερα ταξείδια με τραίνο έγιναν με τα πόδια. Στις ράγες του τοπικού Σ. Σταθμού το πρώτο. Tότε, Nοέμβριος ο μήνας. Oμίχλη, χιονόνερο, περίπατος μέχρι την παράκαμψη και το τέρμα τους. Eίμασταν τρεις μαθητές της ΣΤ’ Γυμνασίου: ο ένας γιος υπαλλήλου του OΣE εκ Θεσ/νίκης, (Γιάννης Αθ. φιλόλογος μετά, τερματοφύλαξ κάποτε κ.λπ.), ο δεύτερος (Μιχάλης Κ.) σταθμάρχης στα τραίνα Σκύδρας κλπ. μέχρι και νομάρχης Πέλλης έφτασε· εγώ έμεινα εδώ να πηγαινοέρχομαι για χρόνια στις ράγες να βγάζω φωτογραφίες, καθώς αλλάζουν οι εποχές, όταν δύει ο ήλιος και κοκκινίζει ο ορίζων μας κ.λπ.

Νέοι, αλλά όχι της Σιδώνος...

Νέοι κάποιου καιρού και λίαν τότε φίλοι
Φωτογραφιζόμενοι πάνω στο νέο τριφύλλι
Μάλλον θα ήταν και ολίγον Παναθηναϊκοί
Μεγάλωσαν· τώρα άχυρο, σανό και μηδική

Οπου μηδική = τριφύλλι

Εδώ η Μάντρα του Πολυτεχνείου

Διαρκούσης της νερομηνίας (βροχομηνίας) της κανονικής φύσης κατά της μπαζωμένης άγριας και λιμασμένης φύσης μας και στο περιθώριό της, νέοι και νεαροί αγωνιστές κατέλαβαν το Πολυτεχνείο και ζητούν ενισχύσεις σε πολεμοφόδια και τρόφιμα. Οσοι κάποτε υπήρξαμε κάπως στα χρόνια εκείνα και τους τρόπους τους πως μπορούμε να τους βοηθήσουμε; Ημείς εκ της επαρχίας με κούριερ ή με το κανονικό ταχυδρομείο συστημένη μπορούμε να στείλουμε τη βοήθειά μας;

30 χρόνια «Εμβόλιμον» δεν φτάνει πια...

Τεύχος αφιερωμένο εις Ηλίαν Κεφάλαν εκ Μέλιγου Τρικάλων για τον οποίον και η ύστερη παράγραφος της ημετέρας προσφοράς
...Έγραψε αυτός για μένα στον «Σίσυφο» περιοδικό Αθηνών, γράφω κι εγώ γι αυτόν ενταύθα, στο περιοδικό Εμβόλιμον του Γεωργίου Θεού- Χάρεως (κι ως εκ τούτου ελεήμων και φιλάνθρωπος) τον οποίο υπολήπτομαι εντελώς αυτόν και το Αυτό του.
Αλλαξοσφιχτοαγκαλιές δηλαδή.
Ανακατώνοντας τον κονιορτό των καιρών και τα φύλλα των χρόνων, βρήκα τυπωμένη σε λεπτόν σαν το σιγαρόχαρτον (όπου κάπνιζαν το λαθραίο παλιά) προκήρυξιν του Συνδέσμου των Φίλων του Στρατού Τρικάλων προς τους γενναίους μαχητάς της ηρωικής ΧV Μεραρχίας η οποία έδρευε στα Τρίκαλα την περίοδο του εμφυλίου, 1947, και η οποία κατέληγε:

ΖΗΤΩ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΣΤΡΑΤΟΣ
ΖΗΤΩ Η ΗΡΩΙΚΗ ΧV ΜΕΡΑΡΧΙΑ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ - ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ
Ας τα’ αφήσουμε όμως αυτά τα παρωχημένα λόγια κι ας αναφωνήσουμε και τας χείρας κροτήσωμεν, αλλά σιωπηλά:
- Ζήτω ο Ηλίας Κεφάλας, ποιητής εν γένει και εν είδει.
Του γράφω δε και μια στροφή -χαιρετισμό διαρκείας προς γνώσιν και δια τις νόμιμες συνέπειες.
«Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκιας»
κι εγώ δεν είμαι, αλλά τους τύπους Η. Κεφάλα
τους πάω με 1000 λες κι είμαι ψυχάκιας.
Υγίαινε Ηλία αξιολάτρευτε. Και εις άλλα...

Επέστρεφε...

Με τιμές οπλαρχηγού κράτους έγινε δεκτή η επστροφή του 48ωρου στον Κορυδαλλό.
"...Γλυκά θροΐζουν γύρω μου τα δένδρα. Τι υψηλός και αίθριος
που είναι ο ουρανός! Μες στην ψυχή μου το ουράνιον τόξον
και στην καρδιά μου μέσα —στιλπνός, πασίχαρος
κορυδαλλός— λαλεί ο μικρός μου γιος..."

Γράφει ο Ανδρέας Εμπειρίκος
Τιμές απέδωσαν η μπάντα των ενόπλων δυνάμεων με την παρουσία αγήματος αποτελουμένη εκ των ελληνικών όπλων, της αστυνομίας και της αναρχοκρατίας.

Η Εθνική μας 48ωρη

Εμπλεος πατριωτικών συναισθημάτων
(αν και ηττήθημεν 4-1 υπό της Κροατίας)
δια την έστω και ολιγόωρην πάτηξιν
στην γη των ελεύθερων αγωνιζομένων νεοελλήνων
(σε λίγο έρχεται και η κανονική εορτή της 17ης/11ου)
του νέου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη της φυλής μας
έψαχνα τυχαίως στη βιβλιοθήκη
και τότε ήταν που έπεσεν απ’ αυτήν
μικρόσωμη ως πλακέ πακέτο σιγάρων
- δεν καπνίζω είπαμε -
του κυρ’ Ντίνου Χριστιανόπουλου
«Η κάτω βόλτα»
την οποία και επήραμαν..

ΠΡΟΣΟΧΗ

Αι φίλιαι πνευματικαί δυνάμεις της Παρέμβασης ανά την Επικράτειαν (ήδη η εκ Πατρών κ. Χρ. Καραντώνη έκοψε το πρώτο πατρόν του εξωφύλλου και ο κ. Κ. Ριζάκης εκ Λαμίας επί των εσωφύλλων της) αγωνίζονται του πατρίου σελιδοεδάφους
Επειδή στις γιορτές είμεθα κάπως πιο ευσυγκίνητοι ελεούντες πτωχούς κι ανήμπορους ότι «ο ελεών φτωχόν ελεεί Θεόν» όσοι εκ των φίλων παραληπτών θέλουν να στείλουν τη συνδρομή τους στο περιοδικό ας το κάμουν αλλά ΠΡΟΣΟΧΗ επί του παρόντος και μέχρι νεωτέρας μόνον με ταχ. επιταγή (ή χέρι χέρι δια τους τοπικούς) εις «Παρέμβαση Χ. Μούκα 1 50131 Κοζάνη». Επ’ ουδενί στον αναγραφόμενο λογαριασμό Τραπέζης. Διότι δεν έχουμε μόνο ανιδιοτελείς φίλους αλλά διαθετουμε και ιδιοτελείς και εν επιγνώσει (ή κι απογνώσει) εχθρούς

Μια κολόνια που κακοφορμίζει χρόνια

Η οδός ΝΙΚΟΥ ΠΛΑΚΟΠΙΤΗ συμβολικώ λόγω ορίζει το Εργατικό Κέντρο Κοζάνης. Ο Ν. Π ήταν από τους ηγέτες του Κομμουνιστικού κι αριστερού κινήματος της προπολεμικής Κοζάνης· συνδικαλιστής από τους πρώτους. Το 1936 εκδίδει και διευθύνει μια μικρή εφημερίδα «Παλλαϊκό Μέτωπο». Δε νομίζω να κυκλοφόρησε και δεύτερο φύλλο. Εξορίες και φυλακές για χρόνια. Την 1η Μαϊου 1944 τουφεκίστηκε με τους 200 πατριώτες στην Καισαριανή.

Αναγνώσεις - απογνώσεις

 Γλύκα του Σαββατόβραδου της Κυριακής αγαπημένη
του Λειβαδίτη απόβραδο του Τσιτσάνη συννεφιασμένη
του Χατζιδάκι Εσπερινοί και Λειτουργία του Καρούζου
του Χάκα ελευθερία της αυλής του ταβλιού του ούζου

Αυτός είπε κι εγραψε

 Μια «Παρέμβαση»

που φέρνει την αλλαγή

Του Βασίλη Βασιλικού

Ο ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ, ως υπουργός Πολιτισμού, είχε δημιουργήσει ένα Δίκτυο Πόλεων, στο πλαίσιο του οποίου η Κοζάνη είχε χαρακτηριστεί ως η Πόλη του Βιβλίου. Και δίκαια, γιατί και μόνο η βιβλιοθήκη της -πέρα από τους σημαντικούς εκπροσώπους του πνεύματος που βλάστησαν εδώ αρκούσε για τον χαρακτηρισμό.

Με αφορμή το Β ́ Συμπόσιο Λογοτεχνίας στην Κοζάνη (19 Σεπτεμβρίου έως 1 Οκτωβρίου ε.ε.), όπου παρευρέθηκα, είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ το κτίριο της νέας βιβλιοθήκης, που ολοκληρώθηκε χάρη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους χορηγούς, καθώς η Κοζάνη φημίζεται για τους ευεργέτες της, τέκνα της πόλης, που από τις χώρες όπου σταδιοδρόμησαν ως επιχειρηματίες και έμποροι όχι μόνο δεν ξέχασαν «τη γλυκιά, πικρή πατρίδα», αλλά στείλαν πλούσια τα ελέη τους σ’ αυτή για να τη στελεχώσουν με νοσοκομεία, γυμνάσια («Βαλταδώρειο»), εκκλησιαστικά ιδρύματα κ.λπ.

Αλήθεια τι κάνουν;

Συνήθως, μονίμως δηλαδή, εικονογραφούνται μαζί ς ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ςεπσερινοτι θλεουν εκει αυτους χσχεδόν χέρι ς ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ςεπσερινοτι θλεουν εκει αυτους χχέρι οι άγιοι Ανάργυροι και θαματουργοί –εορτάζουν σήμερα ι με το Δαβιδη ρινοτι θλεουν εκει αυτους χζί μαζί με τον Δαβίδ Ευβοίας- Κοσμάς όχι συνήθως,η ρινοτι θλεουν εκει αυτους χ  και Δαμιανόςς ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ςεπσερινοτι θλεουν εκει αυτους χ. Ομως στον καθεδρικό της πόλεως (1664 και 1721 ) που τους έχω απέναντι μου σε κάθε εσπερινή μου παρουσία, εκεί ι παραπερα, μποορυσε να τους αποτυπωσει μαο αγιογράφος εφ’ υγροίς τους χώρισε. Ενα παράθυρο μπήκε μεταξύ τους,ς ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ςεπσερινοτι θλεουν εκει αυτους χ από το οποίο κοιτούν οι περαστικοί και θα αναρωτιούνται τι κάνουν εκεί συνεχώς αυτοί, οι κάπως «βαρεμένοι».

         Αλήθεια τι κάνουν;

Αμμοδόχος

Στην αμμόδοχο των κεριών ήμουν μόνος αναφτής
ευκαιρία στη φλόγα τους να σβήσεις ή να καφτείς

Αλτ, κατάσχεσαι!

H εθνική υμών κυβέρνηση των κ.κ. Αλεξίου Τσίπρα και Παναγιώτου Καμμένου η επονομαζομένη και ΣΥΡΥΖΑΝΕΛ προέβη στην κατάσχεση 34 ευρώ που υπήρχαν στο λογαριασμό της Παρέμβασης εκεί όπου καταθέτουν οι εγκάρδιοι φίλοι της τη συνδρομή τους και κάπως ελαφρύνουν την έκδοσιν. Αιτία χρέη του νυν και του παρελθόντος από τέλη επιτηδεύματος, εισφορές αλληλεγγύης, πρόστιμα από μη έγκαιρη υποβολή μηδενικών δηλώσεων ΦΠΑ. Καμία δηλονότι ουσία φοροδιαφυγή, απλά κεφαλικά, οριζόντια χαράτσια. Να πληρώνει ήγουν το μηδέν εκ του υπομηδενός αγγίζει το παράλογον το κωμικοτραγελαφικόν. Εχει αλλοφρονήσει πλέον η θερμή φοροεισπρακτική τους φύση.
Θυμήθηκα του Μ. Θεοδωράκη το τραγούδι για το Νικηφόρο Μανδηλαρά σε στίχους Αλέκου Παναγούλη: «...Αυτός ο δρόμος θα ‘ναι ο τάφος τους (ο πολιτικός για να μην παρεξηγούμεθα) φώναζες με πίστη / ναι Νικηφόρε κ.λπ»)· και κάπως παρηγοριέμαι...

Ονομα πλοίου

Ξεφλουδίζων την ποιητική συλλογή του Ανέστη Ευαγγέλου «Επίσκεψη κ.λπ», 1987ψη κ.λπ" 1υαγγυλλογφh toy Abesth Eyagg;eloy "987 στάθηκα, όπως τις προάλλες στάθηκα μπροστά από το θωρηκτό Αβέρωφ στο λιμάνι της Θ., στο ποίημά του «Μ/Σ ΝΙΚΟΛΑ ΒΑΠΤΣΑΡΩΦ»  («σκαρί ολόλευκο παράξενα υπερήφανο και ωραίο») που το είδε ο ποιητής το αυτό λιμάνι.

Όνομα πλοίου

«...Οχι ν ποιημα του Β κ.λπλ εξ ΑΡοδαιας ενα μετεφρασμενο απ αυτενός αγίου της χριστιανον ποιημα του Β κ.λπλ εξ ΑΡοδαιας ενα μετεφρασμενο απ αυτσύνης, καθώς

συνηθίζεται, αλλά ενν ποιημα του Β κ.λπλ εξ ΑΡοδαιας ενα μετεφρασμενο απ αυτός οσίου κι ενν ποιημα του Β κ.λπλ εξ ΑΡοδαιας ενα μετεφρασμενο απ αυτός μάρτυρα

της Ποίησης και της Επανάστασης...»

Εζήτηξα από την σλαυβογλωσσογνώστρια φιλόλογο κ.λπ εξ Αριδαίας ένα μεταφρασμένο απ’ αυτήν ποίημα του Ν.Β ότι τον Ανέστη Ευαγγέλου να ενθυμηθώ εντελώς ήθελα δια του βούλγαρου ποιητού που τουφέκισαν οι φασίστες το 1942 σε ηλικία 32 χρόνων

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ

Στη γυναίκα μου

Θα ’ρχομαι κάπου- κάπου στα όνειρά σου

Σαν απρόσμενος και απρόσκλητος επισκέπτης

Στον δρόμο απέξω μη μ’ αφήνεις-

Τις πόρτες μην αμπαρώνεις

Σιωπηλά θα μπω, ήσυχα θα καθίσω.

Το βλέμμα στο σκοτάδι θα καρφώσω για να σε δω.

Κι όταν χορτάσω να σε βλέπω-

Θα σε φιλήσω και θα φύγω. 

 ( Ώρες πριν εκτελεστεί το έγραψε ο Ν. Βαπτσάροφ, είναι το επιθανάτιο άσμα του...)

C2H4

Λάμπα ασετυλίνης (C2H4) γαλαρίες, στοές εφώτισες
Ενωτίζομαι τη σιωπή σου κι ό,τι άλλο μ' ερώτησες...

Κορμοί, κορμί

 Μας κόβουνε όπως τα δέντρα όταν αυτά γεράσουν
αλλά στο χρόνο κορμό το λιγοστό τους θα διαβάσουν

Χώμα

Μ' αγγίζει το Φθινόπωρο φύση, ψυχή, σώμα
πως το 'πε ο Παλαμάς: προσεγγίζω στο χώμα

Φύλλα

Θρυμματίζοντας τα κίτρινα φύλλα
ακούς του χρόνου την ανατριχίλα

Στα Σιουλνάρια

...Τώρα που γυρίζω τα κιτρινισμένα φύλλα του
βλέπω τη Στέρνα στα Σιουλνάρια,
γεμάτη ξερά φύλλα, χόρτα, νεκρά έντομα
κι ούτε μια στάλα βρόχινο νερό,
να ξεδιψάσω. Ανελπιδο ταξίδι
στα βράχια του καλοκαιριού κ.λπ. κλπ.

Του Π.Β. Πάσχου

Στα ΤΡΙΚΑΛΑ αλλά όχι στα δύο στα στενά

Αφίχθημεν στην πόλη περί την 3ην απογευματινήν. Αγώνας άγονος επί ώρα να σταθμεύσουμε. Το καταφέραμε δίπλα από το ναϊδριον αγίας Ειρήνης όπου προς το εσπέρας θα άρχιζε ειδική παράκληση ή κάτι τέτοιο, αλλά δεν θα μπορούσαμε να την παρακολουθήσουμε δια λόγους ανωτέρας ποιητικής βίας. Ηταν επί της οδού του γενναίου ήρωος Γ. Καραϊσκάκη (μπρος εις τον οποίον ο κάθε Τσε δεν πιάνει χαρτωσιά) που ξεκινά από την πλατεία την γεμάτη ήρωες (Σαράφης, Κανάρης, Στορνάρης -αυτός είχε υπασπιστή κατά την μεγάλη Εξοδο τον Κοζανίτη πολεμιστή και άριστου απομνηματογράφο του Αγώνα Ν. Κασομούλη). Κατελύσαμεν στο ωραίον Πανελλήνιον και κάτω από την κληματαριά του καφέ ήπιαμε, δίπλα από τον Ληθαίο ποταμό και την προτομή του ποιητή Κλαύδιου Μαρκήνα που αγαπούμε ιδιαιτέρως. Σαν νύχτωσε κατακλύσαμε μαζί με δεκάδες άλλους ωραίους ανθρώπους και κυρίως ανθρώπισσες στο αισθαντικό μπαρ, - μα τι ωραίο!- Σουίτα. Εκεί αι κυρίαι ποιήτριαι και οι ποιητές της πόλεως διάβασαν τα ποιήματά τους που περιλαμβάνονται στο αφιερωμένο σ’ αυτούς τεύχος 184-185 της «Παρέμβασης». Αρχηγός διεξαγωγής ο χαριέστατος φιλόλογος ποιητής κ.λπ. Αντώνης Κάλφας, σύμβουλος ο μέγας ποιητής Τρικάλων Ηλίας Κεφάλας και επίτιμος ακροατής η ημετέρα ημετερότης. Ηταν μια όμορφη εκδήλωση όπως είπε, αν και απών, ο κ. Δήμαρχος Τρικκαίων.

ΕΙΔΗΣΗ

“Η Σουίτα είναι σημαντική ενόργανη φόρμα της μουσικής μπαρόκ. Αποτελείται από έναν αριθμό κομματιών κάθε ένα από τα οποία έχει χορευτικό χαρακτήρα και είναι όλα γραμμένα στην ίδια τονικότητα”
Σε μια παρόμοια Σουίτα (μπαρ αισθαντικό ) στην πόλη των Τρικάλων Παρασκευή 13 και ώρα 8 το βράδυ θα συνυπάρξουμε όχι για χορούς αλλά στην ίδια ποιητική τονικότητα οι παρακάτω: σχολιαστές (Αντώνης Κάλφας, Ηλίας Κεφάλας) εκδότης (εγώ ας πούμε) και οι ποιητές και πεζογράφοι ως ακολούθως:

...Εν αρχή ην ο Ηλίας προφήτης ποιητής οιονεί Μαικήνας
Μαρούλα, Γεωργία, Ελένη, Παρασκευή, Ιωάννα, Φανή
Αλλ’ εμένα αρχήθεν με συγκίνησε ο Κλαύδιος Μαρκίνας
κι οι νύμφες του Ληθαίου με πόδια σε ποδήλατα εμφανή

Συμπληρώνω στα παραπάνω τα άλλα ονόματα κυριών και κυρίων του αφιερώματος: Ραλλού, Τούλα, Λιλή, Αγαθοκλής, Αλέξανδρος, Βάσω, Γιάννης. Θα ξεφυλλίσουμε δηλαδή την «Παρέμβαση» τχ. 184-185 που έχει σελίδες στη σύγχρονη τρικαλινή λογοτεχνική ευαισθησία.

ΕΚΔΡΟΜΗ

1.
Από το λεωφορείο για Θες/νίκη βλέπω την πρώτη πάχνη
ή μη νόμισα, (ο Οκτώβριος με την ψυχή μου συνoρεύει)
στο χώμα, τις πέτρες απλώθηκεν ως της ξηράς αλισάχνη
«Ο πιο σύντομος δρόμος» και η Εγνατία με συνταξιδεύει

Σταθμός Υπεραστικών Μακεδονία μετά τρούλου ασφαλώς
Πλ. Αριστοτέλους στο λιμάνι το θωρηκτό Αβέρωφ ναυλοχεί
χωρίς τη «Μακεδονία» πια η ζωή στην πόλη πλημμελώς
διεξάγεται και σαν άδειο ηχείο του τίποτα πλέον αντηχεί

Στον απόηχο του λογοτυπικού κονιορτού

Στον κονιορτό που σηκώθηκε τις τελευταίες ημέρες με αφορμή το νέο λογότυπό της πόλεως, όστις έχει «χρήσιν» σχεδόν αντίστοιχη με εκείνη των εμπορικών σημάτων στις επιχειρήσεις, προσθέτουμε λίγο και από τον δικό μας.

Eugene Delacroix

1856
...Αποχαιρετώ την εκκλησία του Πλομπιέρ. Αγαπώ τις εκκλησές. Μ’ αρέσει να βρίσκομαι εκεί, καθισμένος σ’ ένα πάγκο και να εγκαταλείπομαι σε μια ωραία αναπόληση. Θέλουν να οικοδομήσουν μια καινούργια σ’ αυτό το μέοος. Αν ξαναγυρίσω στο Πλομπιέρ, όταν θα έχει κτιστεί, δεν θα μπαίνω εκεί συχνά· η παλαιότητα είναι που κάνει τις εκκλησίες αξιοσέβαστες: μοιάζουν σαν να είναι ενδεδυμένες με όλες τις ευχές που οι πονεμένες καρδιές εξέπεμψαν προς τον ουρανό..."
(Κατερίνας Σχινά «Μυστικά του συρταριού.
Η τέχνη και η τεχνική της ημερολογιακής γραφής» εκδ. Πατάκη)