Ο Αμερικάνος από το Δρέπανο

Την 1ην των Χριστουγέννων
παρά πόδας του αρχαίου καναμπαριού
ενώπιον του παλαιού Δημαρχείου
τον είδα· νύχτας καιρός και χρόνος
Περίμενε εις τον τόπον
τον άλλοτε ραντεβού νυν συναντήσεων
Αλλά:
Ο,τι ήλθε πέρασε ήδη
Όλα μια αναμονή είναι
που την λεν φορές και αδημονία
ατελέσφορη.
Μου θύμισε τον «Αμερικάνο» του Αλεξ. Ππδ.
στην αμφίεση τουλάχιστον...

«...Είχεν εισέλθει άνθρωπος υψηλός, καλοφορεμένος, ως σαρανταπέντε ετών, ωραίος, ανοικτοπρόσωπος, εξυρισμένος μύστακα και γένειον, πλην ολίγων τριχών υπό τον πώγωνα και προς τον λαιμόν, με παχείαν χρυσήν καδέναν επί του στήθους, αφ’ ης εκρέμαντο μικρόν εγκόλπιον καί τινες βώλοι χρυσού. Ποίας φυλής, ποίου κλίματος ήτο, δυσκόλως ηδύνατο να εικάσει τις. Εφαίνετο αποκτήσας οιονεί επίχρισμα επί του προσώπου, ως προσωπίδα τινά άλλου κλίματος, ευζωίας και πολιτισμού, υφ’ ην ελάνθανε κρυπτομένη η αληθής καταγωγή του...»