30 χρόνια «Εμβόλιμον» δεν φτάνει πια...

Τεύχος αφιερωμένο εις Ηλίαν Κεφάλαν εκ Μέλιγου Τρικάλων για τον οποίον και η ύστερη παράγραφος της ημετέρας προσφοράς
...Έγραψε αυτός για μένα στον «Σίσυφο» περιοδικό Αθηνών, γράφω κι εγώ γι αυτόν ενταύθα, στο περιοδικό Εμβόλιμον του Γεωργίου Θεού- Χάρεως (κι ως εκ τούτου ελεήμων και φιλάνθρωπος) τον οποίο υπολήπτομαι εντελώς αυτόν και το Αυτό του.
Αλλαξοσφιχτοαγκαλιές δηλαδή.
Ανακατώνοντας τον κονιορτό των καιρών και τα φύλλα των χρόνων, βρήκα τυπωμένη σε λεπτόν σαν το σιγαρόχαρτον (όπου κάπνιζαν το λαθραίο παλιά) προκήρυξιν του Συνδέσμου των Φίλων του Στρατού Τρικάλων προς τους γενναίους μαχητάς της ηρωικής ΧV Μεραρχίας η οποία έδρευε στα Τρίκαλα την περίοδο του εμφυλίου, 1947, και η οποία κατέληγε:

ΖΗΤΩ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΣΤΡΑΤΟΣ
ΖΗΤΩ Η ΗΡΩΙΚΗ ΧV ΜΕΡΑΡΧΙΑ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ - ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ
Ας τα’ αφήσουμε όμως αυτά τα παρωχημένα λόγια κι ας αναφωνήσουμε και τας χείρας κροτήσωμεν, αλλά σιωπηλά:
- Ζήτω ο Ηλίας Κεφάλας, ποιητής εν γένει και εν είδει.
Του γράφω δε και μια στροφή -χαιρετισμό διαρκείας προς γνώσιν και δια τις νόμιμες συνέπειες.
«Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκιας»
κι εγώ δεν είμαι, αλλά τους τύπους Η. Κεφάλα
τους πάω με 1000 λες κι είμαι ψυχάκιας.
Υγίαινε Ηλία αξιολάτρευτε. Και εις άλλα...