Ποίημα, ας πούμε, δια τον κυρ' Δ. Νόλλα και Αλεξ. Ππδ.

Πρωί στην αναμετάδοση της Θείας Λειτουργίας,

ναός αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου,

πήρε το τηλεοπτικό μου μάτι, φευγαλέανναλλ στβη ραβδ τκαι τη βακτηρια του να

το συγγραφέα

κυρ’ Δημήτριο Νόλλα εκκλησιαζόμενο

σε βακτηρία δε βασταζόμενο.

Κι ότι είχα αρχίσει να διαβάζω

τα “Μάρμαρα στη μέση” του, εκδ. Ικαρος, ένθα:

“…μάτι, φευγαλέα δε λέ εδ”Οσους πελάτες υπήρχαν εκεί μέσα

εκείνη την ώρα, τους ατένιζε με τον τ"...﷽﷽﷽﷽﷽﷽τρόπο

που ο Χριστός στο τέμπλο κοιτάζει

τους πάντες μέσα από μια εικόνα αγιασμένης

τεχνικής…”

"...﷽﷽﷽﷽﷽﷽τ

Εκανα νοερώς το σταυρό μου

και πήρα το δρόμο για το ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος

παρά τον χαμηλόν Αηλιά (σχήμα λόγου εξωφρενικόν)

όπως εκείνη τη βραδιά της 3ης Ιανουαρίου ιου 2000 που ττλεσαμεν 2001

που ετελνου﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽εκεέσαμεν “Φιλολογικόν εσπερινόν”

και τη λειτουργία Του “Εις άγιον Αντίπαν”

(προστάτου των οδοντοαλγούντων).

Μνήμη δηλ. εκείνου “του πιο σοβαρού ανθρώπου

που εζησε σ’ αυτό τον τόπο” όπως έγραψεν

ο μακαριστός Κωστής Παπαγιώργης.

Κι ο κί﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽κα ξαστεριρω (σχόσμος προσέρχτονρινό δεπρχριά λεπίδι κι εονταν

σαν σε εσπερινό δεσποτικης εορτής

κι είχεν μια ξαστεριά λεπίδι κι ένα κί﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽κα ξαστεριρω (σχρύο παρόμοιο.