κι όμως...

Και όμως μας εχιόνισε στ’ ανήλιαγο στενό

λίγο κάτι έστω ωσάνά﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ω ωσα των γλυκ το τίποτε δι ολογιν την ψυχλυκών την άχνη

ελεύκανε της ψυχή το μονοπάτι το στεγνό

κι ας ήτανε των Χριστουγέννων μόνο πάχνη