Από το Delice της Ερμουπόλεως στον ερημίτη της Ανω Σύρου πόλεως

                                              

         "Αυτό που νιώθω είναι ολότελα αμεταβίβαστο» (Φ. Πεσσόα)

         -Προφανώς...

         Εντούτοις επιχειρώ, αμέσως με το γυρισμό, χωρίς να αφήσω να περάσει κάποιο διάστημα για να επέμβη η νοσταλγία (εδώ το χρώμα της είναι ώχρας και ροζ)που προσδίδει στα κείμενα και τα αισθήματα μια λογοτεχνική απόχρωση, μια ανασκόπηση συμβάντων των λίγων ημερών παρά την νήσον Σύρο, επί της θαλάσσης, το κέντρο και το επίκεντρο των ανθρώπων της. Ετσι για μια παρακαταθήκη διαρκείας όταν θα θέλεις να περιφέρεσαι σε κάτι το μελαγχολικά ωραίο αλλά κι οριστικά παρελθόν.

Μικρό, θερινό ελεγείο για τον Η.Π.

Την Κυριακή 24 Ιουλίου, μνήμη Χριστίνης μεγαλομάρτυρος κ.λπ.

ο Ηλίας Παρδάλης του Γ. φόρεσε την πιο ωραία ενδυμασία του

κουστούμι, γραβάτα, μουστάκι ψαλιδισμένο προς το ψαρί

(έτσι τον είδα στο στύλο της ΔΕΗ καρφωμένο)

και κάλεσε φίλους και συγγενείς στο ναό του αγίου Δημητρίου

να τους ανακοινώσει την πρόθεσή του να μεταθέσει εαυτόν

στον δίπλα ναό του αγίου Γεωργίου, οριστικά κι αμετάκλητα.

Οσοι δεν το πολυπίστεψαν ανέβηκαν στον προφήτη Ηλία,

τέσσερις μέρες μετά το πανηγύρι του,

(πολλοί ναοί πέσαν αντάμα και δεν μ’ αρέσει αυτό)

και τον έψαχναν εκεί που συνήθως μάζευε τσάι

κι άλλα λουλούδια του υψηλού (1020μ) λόφου

- τι λόφου, βουνό δεν λέω καλύτερα -

στις σούδες του και δίπλα στα πολυβολεία του εμφυλίου.

Είπαν είχε πετάξει από κει με λαβωμένα από καιρό φτερά

προς το επέκεινα του λεκανοπεδίου

και χώθηκε απευθείας στη μνήμη του καθένα

όπως τον ήξεραν κι όπως τον μπορούσαν.

Ξανάπαν πως θα τον θυμούνται κάπου κάπου.

Πάλι καλά...

Κι ήταν 58 ετών και άλλων τόσων χρόνων.

Γιατί η πόλις των Γρεβενών είναι σε πιο ενδιαφέρουσα κατάσταση της πολιτείας των Κοζανιτών

 Οι προτομές του μία λευκή η άλλη γκρίζα, υπάρχουν κατά παγκόσμιον πρωτοτυπία σε δύο γειτονεύουσες πλατείες (εθνομάρτυρος Αιμιλιανού και  Δημοκρατίας) της πόλεως των Γρεβενών στη Δυτική  Μακεδονία, ας πούμε. Ο Κ. Ταλιαδούρος υπουργός στις αρχές του ’60, κατάφερε κι απέσπασε την περιοχή από τον ενιαίο Ν. Κοζάνης και την ανακήρυξε ανεξάρτητο νομό· αυτός δε θεωρήθηκε «πατέρας» αυτού. Διέσωσε την πόλη από τη μοιραία ατροφία της ως παραπληρωματική της αδιαφιλονίκητης πρωτεύουσας της Δυτ. Μακεδονίας. Θέλω να πω της έδωσε στο γεωγραφικό χάρτη της Ελλάδος ιδιαίτερο στίγμα, οντότητα, ρόλο. Από κείνη τη δεκαετία ίσως και να υπάρχει το μουσικό κομμάτι του Μ. Θεοδωράκη «Γρεβενιώτικο παζάρι», ποιός ξέρει σε ποιό ορατόριο ή μεγάλη του σύνθεση. (Μήπως όμως μόνον στη δική μου παιδική σύγχυση μνήμης;) «Γη της λεμονιάς, της ελιάς...» για την Κύπρο, γη και πόλη του μανιταριού ήγουν της μαντάρας τα Γρεβενά, με τις ανάγλυφες παραστάσεις αυτού του σαρκώδους

Στα «πάνω νερά» του «Σπουν Ρίβερ»

Τα σημαντικότερα ταξίδια είναι όσα εκκρεμούν και μένουν τελικά απραγματοποίητα ως το τέλος. Μοιάζουν με εκείνα που επιχειρούμε αλλά δεν τα πραγματοποιούμε, κάνοντας γύρες γύρω τους στ’ αδιάβαστα βιβλία. Τουλάχιστον τα ξεκίνησες. Δεν έφτασες. Η αρχή είναι το ήμισυ του μισού. Το καταφύγιό τους, εν παντί καιρώ και τόπω, είναι η προσφορότερη διέξοδος σε κάθε κατάσταση που σε ρίχνει έξω από τα νερά της ψυχοδιαθερμίας σου και συνήθως σε καταθλίβει ή και σε σπρώχνει στα ποιητικά «πάνω νερά» με τα οποία όμως πλέεις στα θερινά αλλά τόσον θελκτικά βιβλιοστάσια.

Ποιός είναι αυτός ο χρεοκόπος;

- Δεν θέλω να διακόψω τη νιρβάνα κανενός αλλά έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι πως αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία -και έχουν καταθέσεις δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ελβετία- όχι μόνο συνεχίζουν να είναι ελεύθεροι αλλά παραμένουν όλοι στις θέσεις τους και πολλοί απ’ αυτούς κυβερνούν τη χώρα;

 Εκ του Πιτσιρίκου

-Μη μας τη διακόπτεις...

Εκ του ενηλίκου

Ο Νοσταλγός του σήμερα κι η Νοσταλγός του χτες

 

…τα διηγημάτια μου…ενεπνεύσθην, αληθώς, από τας αναμνήσεις μου και τα αισθήματά μου, τα οποία θέλγουσι και συγκινούσιν εμέ αυτόν-ίσως και ολίγους εκλεκτούς φιλαναγνώστας

«Ου Κοζάνη πατρίς σοι, αλλ’ Ισκαρία...»

Η Κοζάνη ήλθε στην επικαιρότητα του πανελλήνιου τελευταία, κατά  κωμικογελοίον τρόπο εντός της ελληνικής Βουλής, τραγικά στην Πλατεία Συντάγματος, αλλά κωμικοδιασκεδαστικά  στα πέριξ της, όπου σύγχρονοι αγυιόπαιδες υδρολόγησαν επί κεφαλής και πλάτης ενός εκ των νυν πατέρων της- πέντε άνδρας ως άλλη Σαμαρείτης γυνή έχει εν όλω.  Οι εκλεγμένες δυνάμεις (σοφές οι κεφαλές τους) στην πρώτη κρέμονταν από τα χείλη βουλευτή, σωτήρα του έθνους -εξαιρετικά κατά την άλλοτε διαφήμιση του ομότιτλου σιγαρέτου πριν από τον καιρό της τσιγαροαπαγόρευσης- άρα και εμού προσωπικά και τον ευχαριστώ γι αυτό.

"Το κωλοδάχτυλο της αστυνομίας"

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις
Από τον Guardian και το ελληνικό Lifo

Εν τω μεταξύ ενώ ο κόσμος καίγεται το Δημοτικό Συμβούλιο Κοζάνης χτενίζεται κανονικά και συντάσσει συγχαρητήρια λόγια προς τον άλλοτε Δήμαρχό του και συμψηφιστικά (τις προάλλες ήταν ο κ. Χτζδκς με αίμα επί κεφαλής τώρα είναι ο δικός μας με εμφιαλωμένα νερά μπουγελωθείς) ψηφίσματα συμπαθείας προς τον κ. Αθνσδ. όστις πλέον αποτελεί το όνειδος της νεότερης, τοπικής, πολιτικής σκηνής όχι για ό,τι υπήρξε αλλά για ό,τι νόμισε πως μπορούσε να είναι, ενώ δεν ήταν παρά αυτό που έδειξε και μόνον, κι έγινε τοιουτοτρόπως ο περίγελος κυρίως των συντρόφων (ωχ, ωχ,) και ψηφοφόρων του. Οι "συμπαθούντες" φαίνεται ότι την πολιτική συμπεριφορά κι αρετή του, έχουν ως πρότυπο στην μικρή (έως ασήμαντη) πολιτική τους ύπαρξη.

Εχουμε δηλαδή ακριβώς αυτούς που μας ταιριάζουν είτε στην φωτογραφία είτε στα δημοτικά χτενίσματα.