Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις
Από τον Guardian και το ελληνικό Lifo
Εν τω μεταξύ ενώ ο κόσμος καίγεται το Δημοτικό Συμβούλιο Κοζάνης χτενίζεται κανονικά και συντάσσει συγχαρητήρια λόγια προς τον άλλοτε Δήμαρχό του και συμψηφιστικά (τις προάλλες ήταν ο κ. Χτζδκς με αίμα επί κεφαλής τώρα είναι ο δικός μας με εμφιαλωμένα νερά μπουγελωθείς) ψηφίσματα συμπαθείας προς τον κ. Αθνσδ. όστις πλέον αποτελεί το όνειδος της νεότερης, τοπικής, πολιτικής σκηνής όχι για ό,τι υπήρξε αλλά για ό,τι νόμισε πως μπορούσε να είναι, ενώ δεν ήταν παρά αυτό που έδειξε και μόνον, κι έγινε τοιουτοτρόπως ο περίγελος κυρίως των συντρόφων (ωχ, ωχ,) και ψηφοφόρων του. Οι "συμπαθούντες" φαίνεται ότι την πολιτική συμπεριφορά κι αρετή του, έχουν ως πρότυπο στην μικρή (έως ασήμαντη) πολιτική τους ύπαρξη.
Εχουμε δηλαδή ακριβώς αυτούς που μας ταιριάζουν είτε στην φωτογραφία είτε στα δημοτικά χτενίσματα.
''Εάν οι υπουργοί και οι βουλευτές θέλουν γιαούρτωμα, το εκλογικό σώμα θέλει σκατά στη μούρη. Δεν θα πήγαινα ποτέ στο Σύνταγμα να κάνω αυτό που κάνουν όλοι. Αυτοί φταίνε, που τους ψηφίζουν. Εντάξει, μπορεί να κάνεις και λάθος μια φορά. Εδώ μιλάμε για χρόνια''
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι παίρνει θέση ο Γιώργος Διαλεγμένος στο ίδιο περιοδικό (LIFO).
Και τα δακρυγόνα πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους οτι τα πετά ο πολιτικός προισταμένος του ΜΑΤατζή (όπως αποκαλείται) και οποίος είναι ο υπουργός. Δηλαδή εμμέσως που ουσιαστικά σημαίνει αμέσως, οι ιθαγενείς που τον εκλέγουν. Δηλαδή το πόπολο (προσωπικά όχι εγώ διότι δεν πιστεύω στην πολυβιασμένη ''δημοκρατική'' διαδικασία των εκλογών της χυδαίας ενισχυμένης αναλογικής υπό το πρόσχημα της σταθερής κυβέρνησης, έτσι όπως είναι στημένη και δεν συμμετέχω) το οποίο τελεί εν υπνώσει...
Και πάλι καληνύχτα.