Εωθινόν του Κάρλος Φουέντες

CARLOS FUENTES

O χορός της οικογένειας της γειτονιάς

Eφυγα από το σπίτι επειδή με έδερναν με έγδυναν με εξανάγκαζαν
Ο πατέρας και η μητέρα μου
Επειδή πέθαναν και οι δυο και δεν υπήρχε κανένας άλλος στο σπίτι
Επειδή δεν έχω συγγενείς
Επειδή οι τύποι μού έλεγαν μην είσαι μαλάκας βγες στον δρόμο είσαι μόνος στο σπίτι σου σε δέρνουν σε γαμούν σε βρίζουν
Στο σπίτι σου είσαι χαμένος αξίζεις λιγότερο και από κατσαρίδα
Πόσο μόνος μου νιώθω, καταδικασμένος σαν έντομο αναποδογυρισμένο
Θλίψη ρε φίλε
Αμυνα ρε φίλε
Δώσε μου καταφύγιο χωρίς στέγη στον δρόμο
Aντε να ζήσεις ασφαλής στον δρόμο
Ούτε καν να κοιτάς όποιον δεν είναι του δρόμου
Εδώ τουλάχιστον είσαι πιο ασφαλής απ' ό,τι στο σπίτι σου
Εδώ κανείς δεν σου ζητάει τίποτα
Εδώ δεν υπάρχει καμία ευθύνη
Εδώ το μόνο που υπάρχει είναι η περιοχή μας
Εδώ είμαστε η οικογένεια της περιοχής ανάμεσα στο Τάνκε και το Ελ Σέρο
Μην αφήνεις να περάσει κανείς που δεν είναι της οικογένειας της περιοχής ρε φίλε
Δώσ' του να καταλάβει όποιου περάσει τα όρια
Είμαστε στρατός εκατό χιλιάδες παιδιά και έφηβοι αμολημένοι
Μόνοι χωρίς οικογένεια στους δρόμους
Καρφωμένοι στον δρόμο
Θέλετε να φύγετε από τον δρόμο;
Δεν υπάρχει τίποτα
Κάποιοι κατάληξαν στον δρόμο
Οικογένεια είναι ο δρόμος
Γεννηθήκαμε από τον δρόμο
Η μανούλα έκανε έκτρωση στη μέση του δρόμου
Την κλοτσοπάτησαν στη μέση του δρόμου μέχρι να βγάλει το έμβρυο
Στη μέση του δρόμου
Επειδή ο δρόμος είναι η κοιλιά μας
Τα αυλάκια το γάλα μας
Οι σκουπιδοντενεκέδες η ωοθήκη μας
Μην μπαίνεις στον πειρασμό
Ακου αποθηκάριος σε σουπερμάρκετ
Ακου να καθαρίζεις τα τζάμια των αυτοκινήτων
Ακου μικροπωλητής
Ακου σεκιουριτάς για αυτοκίνητα καθοίκι
Ακου να βοηθάς τα χούφταλα
Ακου ζητιάνος
Πες όχι ρε φιλάρα
Ζήσε μ' αέρα μ' αλκοόλ με τσιμέντο
Καλύτερα να πεθάνεις σαν ηλίθια κατσαρίδα
Στους δρόμους στα τούνελ στους σκουπιδοτενεκέδες
Παρά να πεις ότι σε νίκησαν.


Ποίημα από το σπονδυλωτό μυθιστόρημα «Ολες οι
ευτυχισμένες οικογένειες», εκδόσεις Καστανιώτη 2008

poema ηλεκτρονικό περιοδικό για την ποίηση
poetry e-zine