Στα χείλη της λίμνης Πολυφύτου στάθηκα
ακούων τη συνομιλία Γ. Σεφέρη – Γ.Π.Σαββίδη.
Ακούω και τη μουσική τους και ζεστάθηκα
από μια μνήμη τους, ένα ακριβό ταξείδι.
...η ποίηση και τα ποιήματα δεν γράφονται για να διαχωρίσουν τον εαυτό τους από εκείνους που τα αγνοούν ή και τα αποστρέφονται, οι ποιητές γράφουν για να συμφιλιώσουν ακριβώς τους ανθρώπους με ένα είδος λόγου που το χρειάζονται στη ζωή τους, για να ωριμάσουν ηρεμότερα, και να πεθάνουν λιγότερο τρομαγμένοι. Να δουν δηλαδή το χρυσό δίχτυ/όπου τα πράγματα σπαρταρούν σαν τα ψάρια/που ένας μεγάλος άγγελος τραβά/μαζί με τα δίχτυα των ψαράδων. Γιατί η ποίηση είναι ανθρωπολογία και πραγματολογία,αλλιώς, αποδείχνεται δορά και μετάξι.
(Δ.Ν. Μαρωνίτης Γιώργος Σεφέρης Μελετήματα, εκδ. Πατάκη
Κι αυτά ολόγυρα στη λίμνη Πολυφύτου κι από το Γ' Πρόγραμμα, εκπομπή "Τα "Π" της αγάπης"
Όσο μπορείς
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Κωνσταντίνος Καβάφης [1913]
Ισως η ουσιωδέστερη ποιητική πρόταση του μεγάλου Αλεξανδρινού