Α΄των ψυχών

Παραμονή του Α’ Ψυχοσάββατου/ κατά το οποίον οι κεκοιμημένες ψυχές/ παίρνουν την άνω (ή κάτω) βόλτα τους/ και συνομιλούν με τους επιζώντες/ στην επιφάνεια της γης/ προς το δείλι πέρασα από την επικράτεια/ της αέναης σιωπής τους εν τούτοις βοώσα/. Του άφησα ζουμπούλια ευωδιάζοντα/ και κίτρινα άγνωστα εκ της αυλής μας άνθη/ «Πέρασαν το λοιπόν 2,5 χρόνια/ κι ακόμα δεν μπόρεσα εδώ να συνηθίσω...»/ -Είπε.../ Ούτε κι εμείς σε συνηθίσαμε εκεί.../ Στη τσέπη διαδακτύλιζα ένα στερεό δάκρυ/ χάντρα προσευχής από κομποσχοίνι.../