Διαγωνίου μνήμη

Τυχαίως εξεφύλλιζα παλαιόν τεύχος 5/1973 της ΔΙΑΓΩΝΙΟΥ, αυτού του μοναδικού, μοναχικού, σπουδαίου λογοτεχνικού περιοδικού του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Είχε κάτι σαν αφιέρωμα στον ζωγράφο της Θεσσαλονίκης Πάνο Παπανάκο που πολύ αγαπώ, σχεδόν λατρεύω. Αφήνομαι στα τοπία του και στις μεθύστερες γραφές μου («Επισκέπτης από τα δυτικά» Μέρες και νύχτες της Θεσσαλονίκης, εκδ. Παρέμβαση, 2022) και στις σημερινές επί χάρτου επιτόπιες διαφυγές... Ευθεία βόλτα στην παραθαλάσσια Θεσσαλονίκη Αγίας Τριάδος θάλασσα να ιδώ που κάποτες πρωτομπήκα Περαία που δύση ήπιαμε καφέ κι ακόμα να τον λησμονήσω Μηχανιώνα τις κουτσουμούρες της νοσταλγία ξαναβρήκα Επανομή στου Παπανάκου τα Διαγώνια τοπία να περπατήσω