Προφυλακτικόν...

Δεν γνωρίζω πως ονομάζεται στην Φαρμακευτική εμπορία. Αλλά είναι ένα προφυλακτικόν –μετά συγχωρήσεως- δακτύλου. Καλύπτει ήδη γάζα και πιο κάτω της αλοιφή αντιβιοτικού λόγου. Πριν λίγες μέρες έσπασε η άκρη του νυχιού και παρατηρούσα βαθμηδόν αυτό να πρήζεται να πονά, να κοκκινίζει. ‘Εριξα το οικιακό μπεταντίν. Τίποτα. Θυμήθηκα το πάθημα του ποιητού και ιατροφιλοσόφου του ύστερου νεοελληνικού διαφωτισμού στην Κοζάνη, ιατρού του Αλή πασιά και πρώτου μεταφραστή στα Ελληνικά, μάλιστα στα προφορικά, του Λόρδου Μπάυρον, Γεωργίου Σακελλαρίου η προτομή του οποίο δεσπόζει έναντι της κυρίας εισόδου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης στο Δημοτικό πάρκο Αυτός ύστερα από τσίμπημα αγριοκούμπανου (θηριώδης σφήκα) και μόλυνση της χειρός του ανεχώρησε των εγκοσμίων.... Το παρατηρούσε κι αυτός μέρες να διογκούται... Αρα: - Γραμμή για το φαρμακείο Δήμητρας και Αικατερίνης όπου εδέχθην τις πρώτες βοήθειες. Ευχαριστώ την πρώτη ότι αυτή εφρόντισε το ονυχοτραύμα. Αχρι ιάσεως κυκλοφορώ με προφυλακτικό δακτυλου. Τώρα για λίγο θα εφαρμόζω τον αρχαίον λαϊκόν ποιητήν Λευκοπηγής: «Με το ζερβί το δάχτυλο/ ρίξε στα βόδια άχυρο.