"Αμάρτημα στο Βαζελώνα..."

Παράλληλα με την ενδημούσα νόσο της αγαλματίτιδος που πλήττει την πόλη της Κοζάνης υπάρχει και η νόσος της βιβλιοπαρουσιαστίτιδος. Εχουμε την πυκνότερη ομίχλη σε ποσοστά παρουσίασης βιβλίων ανά το πανελλήνιον. Σχεδόν θαύμα, πληθωριστικόν έστω. Με αφορμή την παρουσίαση ενός βιβλίου με θέμα τον εθνομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης, εκδήλωση του Δημαρχείου και μας σειράς άλλων οργανωτικών υποτακτικών του, θυμήθηκα το «Αμάρτημα στο Βαζελώνα» μου. Πηγαίνοντας κάποτε με τον αείμνηστο Χρήστο Μπ. στο ύψωμα με τη μεγαλομονή του αγίου Ιωάννη Βαζελώνος, άνωθεν των ημισβησμένων καμινάδων της 5η μονάδος της ΔΕΗ του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου, στην αυλή μας υποδέχτηκε ένας επιβλητικός ανδριάντας ιερωμένου. Εκάμαμαν το σταυρό μας ευλαβώς και από μακρυά και αφού μιλάμε για πόντιους είπαμε πως θα είναι ο αγιομάρτυρας Χρυσόστομος Σμύρνης. Με ιερή φρίκη διαπιστώσαμε πως ο ανδριάντας ήταν του αγιορείτη μοναχού Μάξιμου, μέγα ευεργέτη της μονής. Σε λίγο μας παρέλαβε ο υποτακτικός τού εν ζωή αγαλματογέροντα και μας οδήγησε στα ενδότερα ίνα προσκυνήσουμε τον ζώντα εισέτι προς τιμήν του οποίου εστήθη ο ανδριάντας. Προσκυνήσαμε ένα κλινήρες ανθρώπινο κουβάρι και βοηθήσαμε στην αλλαγή της μεγάλης πάνας· τας χείρας δε κροτήσαμε σιωπηλά όταν μας ανακοίνωσε ο υποτακτικός την ικανή ποσότητα ούρων του κατάκοιτου. Ξανά το σταυρό μας εμείς... Με το καιρό σε μια χυδαία τηλεόραση είδα τον υποτακτικό να αγωνίζεται ν’ αποδείξει την αθωότητά του για την τύχη ενός μεγαθήριου αυτοκίνητου...