Μια φορά, τω καιρώ του αλήστου μνήμης ΚΚΕ (εσωτ,) (1,5 % του λαού μεσοσταθμικά ελάμβανε) στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης, μιλούσε ο γλυκόλαλος κι όχι μόνον, Λ. Κύρκος. Είχε προηγηθεί στην εξέδρα -οιονεί ικρίωμα την ονόμαζε ο Λ.Κ.- κατασκευή των οικοδόμων του κόμματος, ο Στέργιος Πιτσιόρλας υπεύθυνος ηγετικός παράγων που δε θυμάμαι τι αξίωμα έφερε. Ο κεντρικός ρήτωρ για να τονώσει το ηγετικό προφίλ του νεαρού παράγοντα στην ρητορεία του επικαλέστηκε μια φορά το Μαρξ και 3 τον Στέργιο Π. λέγοντας:
«Διότι, όπως είπε κι ο Στέργιος...». 3 φορές παρακαλώ. Παρακολουθούσαμε με βαρεμάρα αλλά φορές και με προσήλωση.
Πέρασαν τα χρόνια ο εν λόγω τότε αστήρ έγινε μέχρι και υπουργός στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τίμιο κι ηθικό στοιχείο, όπως τον ξέραμε. Από τα λίγα της τότε καταστάσεως. Τώρα τον καιρό πλέον των παρακολουθήσεων των τηλεφώνων διαβάζουμε τα νέα πως κι αυτόν τον παρακολουθούσε η δική του κατάσταση σε σημείο να φωνήσει το μεγάλο, κάπως λόγο:
- “Αλέξη, γιατί με παρακολουθούσες…”
- Ελα ντε, γιατί;
ΥΓ. Σχέδιον του Πασχάλη Δουγαλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου