Μεταμορφώσεως

Πόσο με θέλγει κι εντυπωσιάζει/ αυτή η ανηφορική λαμπερή εορτή/ αφού στα υψώματα επιχωριάζουν/ οι ναοί της Μεταμορφώσεως / Αρχές του μήνα εκεί το θαύμα / γίνεται πιο εύληπτο στους θεατές του./ Είναι και ο Αύγουστος που σε γονατίζει/ με κάτι σταφύλια σώματα, να, μετά συγχωρήσεως/ που τα μοιράζουν μαζί με το αντίδωρο./ Ρόγες ώριμες με όμικρον κι ω-μέγα/ τριζοβολούν στο πέρασμα το κοίταγμα το λογισμό/ Οι θερισμένες καλαμιές ξανασηκώνουν το λαιμό/ θέλουν εκ νέου ζωή, δημιουργία, έρωτα επί γης/ Κύριε / Μετεμορφώθης εν όρει Θαβωρείω εν δόξει/ σ’ εμάς στον χαμηλό Αη-Λια, ας είναι,/ μας δένουν εκεί τόσες προσευχές κι ανάμνησες...