Χαρμολύπη ενιαυτού

Μόνος, μονήρης, μοναχός στο γραφείο τον νέο ενιαυτό περιμένω/ Κι ήπια λίγο από το Glenfiddich 12 το παλιό και το λησμονημένο/ Και μου ‘ρθε η αγαπημένη του μορφή που έφυγε μες στο χρόνο/ σκιά ονείρου, μια αστραπή χαρμολύπης που μαλακώνει κάθε πόνο/