Μάσκα εν σιφλέρα

Εννοείται πως φεύγοντας από το γραφείο προς γνωστήν ή άγνωστον κατεύθυνσιν στο μέσον της κεντρικής οδού με τις πικροκαστανιές, συχνά διαπιστώνω πως ξέχασα τη μάσκα. Τον πεζόδρομο διέρχονται συμπολίτες μασκοφέροντες άπαντες ενώ στις όχθες της οδού στα καφέ ο ένας πλάϊ στον άλλο ή μάλλον πάνω στον άλλο, δεκάδες άμασκοι εμβολιασμένοι ή όχι (υπάρχουν ακόμα ηλίθιοι αλίμονο) την καταβρίσκουν κι ίσως να σε χλευάζουν. Υποβρίζων εαυτόν επιστρέφω την ξεκρεμώ από το λιγνό κλωνί της σεφλέρας όπου την κρεμώ όπως οι κλέφτες στα στιβαρά κλαδιά των πλατάνων, κρεμούσαν τ’ άρματα, τον καιρό του '21 200 τόσα χρόνια πριν. Σκέφτομαι μήπως να καθοριστεί κονκάρδα -άστρο ερυθρά να τη φοράμε στο πέτο η οποία θα διαδηλώνει: Νεοέλλην πολίτης δις εμβολιασθείς πλήρης αντισωμάτων προορισμένος να σωθεί (από τον covit έστω)” Στο Ολοκαύτωμα οι Εβραίοι έφεραν βίαια στο σακάκι τους το «κίτρινο άστρο του χαμού». Οι ανήκοντες στην αντιεμβολιαστική διεθνή ψεκασμένοι κ.α. ενώ τους προσφέρεται δωρεάν σωτηρία ας φέρουν εθελοντικά και με γεναιότητα το άστρον της άρνησής των και των συνεπειών αυτής...