Εαρινό

Τον ήχο του γλυκού νερού στο νερόμυλο να νοιώσω / και στη σιωπή του μοναχικού εσπερινού να αφεθώ / στα χωράφια του σήμερα πέτρινες μνήμες να οργώσω/ Απόγευμα άτολμης άνοιξης στην αγκαλιά τους να χωθώ