Κάποτε στην Ομόνοια...

...Μεσάνυχτα σχεδόν, στην πολυπολιτισμική, πολυτραυματική και πολυπρεζονική Ομόνοια. Οι εφημερίδες τής αύριον έτοιμες στα υπαίθρια διανεμητήρια. Στέκομαι τυχαία δίπλα από καλαθοσυλλεκτήριο άχρηστων υλικών. Κάποιος φουριόζος μόλις αγόρασε την εφημερίδα με δώρο βιβλίο· σκίζει το νάυλον· λέω, τώρα θα πετάξει την εφημερίδα και θα κρατήσει το βιβλίο. Πετάει το βιβλίο στο καλάθι με το οποίο προσώρας γειτνιάζω και συνεχίζει στη νύχτα της πρωτεύουσας. «Ηρακλής μαινόμενος» του ΕΥΡΙΠΙΔΗ. Το πήρα φυσικά, άνευ της παραμικρής συστολής. Λίγες μέρες αργότερα στην πόλη μας, ανεβαίνοντας προς Αγία Αννα, παρά τον λόφον του χαμηλού Αη-Λια, σε ένα σκουπιδο-συλλεκτήριο βαρέλι όπου άγρωστις εφύετο, είδα και πάλι την ίδια εφημερίδα μέσα σε νάυλον, άγγιχτη και πεταμένη. Ελειπε μόνον το βιβλίο! Κάπως χάρηκα με τα αναγνωστικά, μήπως και πολιτικά, ήθη Αθήνας και Κοζάνης