Το δάχτυλο

 

Με την ολοκλήρωσιν των ατομικών εορτών των 3 ιεραρχών και την ομαδική επικείμενή τους, εμνήσθην ημερών αρχαίων. Τον καιρό του ΙΝΒΑ και της Δημοτικής Βιβλιοθήκης είχα συνθέσει μια ομιλία με τίτλο «Η λυπημένη μπαλάντα των παλιών μεγάλων αδιάβαστων βιβλίων της Βιβλιοθήκης» την οποία διάβασα την παραμονή της εορτής των Γραμμάτων στο τότε ΤΕΙ Κοζάνης με πρόεδρό του κ. Κ. Δελίδη που μου το ζήτησε. Στη συνέχεια την ομιλία περιέφερα σε διάφορα ακροατήρια εντός κι εκτός πόλεως σαν γυρολόγος του λόγου.
Μια μέρα πριν 20 χρόνια ήρθε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη (που εστεγάζετο άνωθεν της πρώην καφετέρειας SELEKT) ένα κύμα νεαρών μαθητών, επίσκεψη και περιήγηση. Ο φακός της κ. Μαρίας Γ. συνέλαβε τον ωραίο νεαρό μπροστα σ’ ένα παλαίτυπο βιβλίο από εκείνα τα αδιάβαστα για αιώνες για τα οποία έγραφα στην ομιλία μου, να δείχνει με το δάχτυλο μια σελίδα. Ηταν ίσως από το Magnum opus του Μ. Βασιλείου ή Ιωάννου Χρυσοστόμου. Την κοιτώ χρόνια αυτή τη φωτογραφία. Σκέφτομαι πως ο άγνωστός μου τότε ωραίος νέος, τώρα θα είναι ένας επιστήμονας, ένας δημιουργημένος ή ακόμα και αναζητητής εργασίας. Τον ζηλεύω ορισμένως χωρίς να τον φθονώ. Οτι αυτός έχει μπροστά του ό,τι εμείς έχουμε ήδη αφήσει πίσω μας, αλίμονον...