Πλατύ λίγο πριν την Ξεχασμένη

 «...Μελαγχόλησα περιμένοντας δύο ώρες
στο καφενείο στο Πλατύ το τραίνο της Φλώρινας...»
έγραφε το 1936 ο Σεφέρης στην αδελφή του Ιωάννα
Την έζησα αυτή τη σκηνή στον ίδιο σταθμό το 200τόσο
περιμένοντας το τραίνο απ’ την Αθήνα
Ο οινοβαρής νεκροθάπτης αφηγούνταν στον εαυτό του
ιστορίες του εγχώματου επαγγέλματος
και της υπηρεσίας τις τακτοποιήσεις των πρώην ζώντων
Ανόρεχτα χιόνιζε ο καιρός το χιόνι του
Μπαινόβγαιναν Ρομά και κάτι σαν φαντάροι
αγόραζαν γαριδάκια, καφέδες, τσιγάρα
Πηγαινοέρχονταν οι Προαστικοί
Λάρισας, Εδέσσης Κατερίνης νωχελικά

Προφανώς και μελαγχολούσα ώσπου εφάνεις
σημαία ολόρθη σε μεσίστιο πλήθος...