Ακόμα δεν μπορώ να την ξεχάσω δηλ. να τη χωνέψω.
Αυτοδιοικητικές εκλογές έτους 2002.
Σάββατο πρωί στο γραφείο της κοινότητας ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ. Πήγα να δω το εκλογικό υλικό ότι η στρατιωτική φρουρά («Φρουρά, φρουρά....») προς φύλαξίν του είχε ήδη κατηργηθή δια νόμου. Βρήκα τον πρόεδρο της κοινότητος εκείνη την ώρα στο γραφείο του σκυμμένο πάνω σε μια στοίβα ψηφοδέλτια. Δεν έδωσα σημασία (Καλοπροαίρετος αφελής υπ’ αριθ. 1). Τι τα ήθελε και τι έκανε επ’ αυτών; Μυστήριον...
Κυριακή όρθρου βαθέως στο εκλογικό τμήμα. Στο αράδιασμα των ψηφοδελτίων στα τραπέζια διαπίστωσα πως έλειπαν του συνδυασμού του τότε Δημάρχου. Τηλεφωνώ αρμοδίως.
- Πως στείλαμε, στείλαμε. Αλλά ξαναστέλνουμε τώρα. Ηρεμώ (Αφελής υπ΄ αριθ. 2). Σε λίγο έρχεται ο αδελφός του προέδρου με μια αγκαλιά ψηφοδέλτια ανακατωμένα κι όχι σε πακέτο, αυτά του Δημάρχου. Τα τακτοποιώ μαζί με τα μόλις αφιχθέντα· δεν έδωσα και τόση σημασία στο πράγμα. (Αφελής υπ’ αριθ 3). Αλλά γιατί τα είχε αυτός στο σπίτι του;
Αρχεται η ψηφοφορία. Το μεσημέρι στη διακοπή σπεύδω κρύφα στο χωριό μου Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 1,5 χιλ απόσταση, να ψηφίσω (εκλέχτηκε αυτός που ψήφισα με 1 σταυρό διαφορά). Τέλος ψηφοφορίας. Αρχεται η καταμέτρηση. Τέλειωσα γλήγορα. Στο διπλανό τμήμα ουρές και φασαρία. Στην κοινή μέτρηση των δύο τμημάτων κερδίζει με 1 ψήφο ο αντίπαλος του προέδρου. Πανηγυρισμοί. Επεσε τα κατεστημένο κ.λπ. φώναζαν οι οπαδοί του. Αλλά ακούω και για κάτι για ενστάσεις και για πολλά άκυρα ψηφοδέλτια του νικητή συνδυασμού.
Ακολουθούν εκείνες τις μέρες δηλώσεις, δημοσιεύσεις, καταγγελίες, μηνύσεις, αγωγές. Στο ποινικό Δικαστήριο ο Δήμαρχος τιμωρείται για συκοφαντική δυσφήμιση του Προέδρου. Στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ως μάρτυς πλέον εν απογνώσει προσπαθούσα να πω για τα γεγονότα που γνώριζα. Οι δικηγόροι του προέδρου μου ρίχτηκαν («δεν μας ενδιαφέρουν αυτά») κι οι δικαστές με παρακολουθούσαν «μετά κόπου καταπνίγοντες τα χασμήματα των». Κερδίζει ο Πρόεδρος αφού εκεί η συζήτηση ήταν μόνον περί της ακυρότητας των ψηφοδελτίων κι όχι επί της ουσίας της παραχάραξης αυτών.
Αλλά ας ξαναδούμε από την αρχή το σενάριο.
Το Σάββατο που πήγα στο χωριό ο Πρόεδρος είχε στην αγκαλιά του τα ψηφοδέλτια του συνδυασμού του Δημάρχου και μαύριζε σ’ αυτά και στο όνομα (που θύμιζε αεριούχον όσπριον θρεπτικόν) μιας υποψηφίας το γράμμα «ο». Σου λέει αν κερδίσουμε όλα καλά αλλά αν χάσουμε θα ζητήσω να ακυρωθούν τα σημαδεμένα. Δεκάδες. Αδίκημα βαρύτατον που οδηγεί στη στενή. Σε πρώτη γρήγορη ματιά φαινόταν ως τυπογραφικόν σφάλμα. Το πρωί της Κυριακής που ο αδελφός του μου έφερε τα σημαδεμένα ήδη ψηφοδέλτια διέπραττε εκλογικόν αδίκημα ομοίως βαρύτατον ότι κατακράτησε παράνομα αυτά οίκοι (για ποιό λόγο;). Τα τοποθέτησα ανυποψίαστος μαζί με τα άλλα που μου ήρθαν. Οταν ξέσπασε το θέμα ένα μέλος της Εφ. Επιτροπής μου, μού έλεγε πως κοιτούσε τα ψηφοδέλτια είδε το σημάδι στο «ο» και καλού κακού τα πετούσε γιατί θεώρησε πως ήταν από το τυπογραφείο. Μη γίνει και καμιά «στραβή». Που έγινε. Στην καταμέτρηση δεν είχαμε παραχαραγμένα. Στο διπλανό τμήμα όμως έγινε ο χαμός από παρόμοια σημαδεμένα στο «ο» ψηφοδέλτια.
Σε λίγο καιρό όταν τέλειωσαν τα δικαστήρια ανέλαβε πανηγυρικά ο πρόεδρος την μικρή τοπική του εξουσία...εκ νέου.
Σοβαραί παρατηρήσεις μετ’ ανθέων.
1. Στα δικαστήρια που έγιναν στο ποινικό δεν με κάλεσαν για μάρτυρα αν και εγώ μόνον γνώριζα τι έγινε στην πράξη. Εις μάτην παρακαλούσα τους κύκλους του τότε Δημάρχου να με καλέσουν να καταθέσω. Ο άλλος δικαστικός δεν ήξερε τίποτα. Το σκέφτηκα μετά· εκείνο τον καιρό είχε ήδη «πάρει η ψάθα μου νερό» όσον αφορά τη θέση μου ως διευθυντού της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης και του Ινστιτούτου Βιβλίου και Ανάγνωσης· ως μη πασοκάνθρωπος, εκτός πάσης πασοκαρίας κι εκπασοκισμού, είχε αποφασίσει ο Δήμαρχος τη φυγή μου από τη θέση αυτή, όπως κι έγινε σε λίγο καιρό. Γι αυτό ίσως και δεν ήθελε καμία βοήθεια από μέρους μου.
2. Στην επόμενη εκλογή ο πρόεδρος «κατέβηκε» με το συνδυασμό του Δημάρχου. Είπαν μεταξύ τους «σχωρεμένα» όπως λεν το βράδυ της Κυριακής της Τυρινής οι καλοί Χριστιανοί μετά τον εσπερινό της συγχώρεσης και αφού ο πρόεδρος εδήλωσεν δημοσίως: "Εγώ έκανα την υπέρβαση. Τώρα η σειρά σας» κύριοι ψηφοφόροι μου. Οχι, ρε γμτ, είπαμε τότε, αλλ’ ένδον. Ο πρόεδρος πέθανε εντελώς νέος, αλίμονον. Ελυπήθημεν όλοι, αν και κ.λπ. κ.λπ.
3. Ακόμα νιώθω τύψεις ότι η πολιτεία μου ανέθεσε, επ’ αμοιβή μάλιστα, να κάνω τις εκλογές και να εκλέξω τον δημοκρατικά πλειοψηφήσαντα συνδυασμό, αλλά όμως έπεσα κι εγώ θύμα. Ευτυχώς όχι όπως εκείνα τα θύματα που τόσον σπαρακτικά (μουσικά) διεκτραγωδεί ο Ντιμίτρι Σοστακόβιτς και τότε όλοι οι αριστεροί ανεξαρτήτως αριστερότητος στέκονται προσοχή με τη γροθιά σηκωμένη κι αποδίδουν μνήμης τιμή στα πεσόντα θύματα της όποιος δικής τους ιστορικής εκδοχής.
ΥΓ. Τα παραπάνω πρόσωπα, τόποι, καταστάσεις κ.λπ. είναι εντελώς φανταστικά. Αν κάποια πραγματικότητα τα προσεγγίζει φταίει η πραγματικότητα. Ας πρόσεχε...
Αυτοδιοικητικές εκλογές έτους 2002.
Σάββατο πρωί στο γραφείο της κοινότητας ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ. Πήγα να δω το εκλογικό υλικό ότι η στρατιωτική φρουρά («Φρουρά, φρουρά....») προς φύλαξίν του είχε ήδη κατηργηθή δια νόμου. Βρήκα τον πρόεδρο της κοινότητος εκείνη την ώρα στο γραφείο του σκυμμένο πάνω σε μια στοίβα ψηφοδέλτια. Δεν έδωσα σημασία (Καλοπροαίρετος αφελής υπ’ αριθ. 1). Τι τα ήθελε και τι έκανε επ’ αυτών; Μυστήριον...
Κυριακή όρθρου βαθέως στο εκλογικό τμήμα. Στο αράδιασμα των ψηφοδελτίων στα τραπέζια διαπίστωσα πως έλειπαν του συνδυασμού του τότε Δημάρχου. Τηλεφωνώ αρμοδίως.
- Πως στείλαμε, στείλαμε. Αλλά ξαναστέλνουμε τώρα. Ηρεμώ (Αφελής υπ΄ αριθ. 2). Σε λίγο έρχεται ο αδελφός του προέδρου με μια αγκαλιά ψηφοδέλτια ανακατωμένα κι όχι σε πακέτο, αυτά του Δημάρχου. Τα τακτοποιώ μαζί με τα μόλις αφιχθέντα· δεν έδωσα και τόση σημασία στο πράγμα. (Αφελής υπ’ αριθ 3). Αλλά γιατί τα είχε αυτός στο σπίτι του;
Αρχεται η ψηφοφορία. Το μεσημέρι στη διακοπή σπεύδω κρύφα στο χωριό μου Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 1,5 χιλ απόσταση, να ψηφίσω (εκλέχτηκε αυτός που ψήφισα με 1 σταυρό διαφορά). Τέλος ψηφοφορίας. Αρχεται η καταμέτρηση. Τέλειωσα γλήγορα. Στο διπλανό τμήμα ουρές και φασαρία. Στην κοινή μέτρηση των δύο τμημάτων κερδίζει με 1 ψήφο ο αντίπαλος του προέδρου. Πανηγυρισμοί. Επεσε τα κατεστημένο κ.λπ. φώναζαν οι οπαδοί του. Αλλά ακούω και για κάτι για ενστάσεις και για πολλά άκυρα ψηφοδέλτια του νικητή συνδυασμού.
Ακολουθούν εκείνες τις μέρες δηλώσεις, δημοσιεύσεις, καταγγελίες, μηνύσεις, αγωγές. Στο ποινικό Δικαστήριο ο Δήμαρχος τιμωρείται για συκοφαντική δυσφήμιση του Προέδρου. Στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ως μάρτυς πλέον εν απογνώσει προσπαθούσα να πω για τα γεγονότα που γνώριζα. Οι δικηγόροι του προέδρου μου ρίχτηκαν («δεν μας ενδιαφέρουν αυτά») κι οι δικαστές με παρακολουθούσαν «μετά κόπου καταπνίγοντες τα χασμήματα των». Κερδίζει ο Πρόεδρος αφού εκεί η συζήτηση ήταν μόνον περί της ακυρότητας των ψηφοδελτίων κι όχι επί της ουσίας της παραχάραξης αυτών.
Αλλά ας ξαναδούμε από την αρχή το σενάριο.
Το Σάββατο που πήγα στο χωριό ο Πρόεδρος είχε στην αγκαλιά του τα ψηφοδέλτια του συνδυασμού του Δημάρχου και μαύριζε σ’ αυτά και στο όνομα (που θύμιζε αεριούχον όσπριον θρεπτικόν) μιας υποψηφίας το γράμμα «ο». Σου λέει αν κερδίσουμε όλα καλά αλλά αν χάσουμε θα ζητήσω να ακυρωθούν τα σημαδεμένα. Δεκάδες. Αδίκημα βαρύτατον που οδηγεί στη στενή. Σε πρώτη γρήγορη ματιά φαινόταν ως τυπογραφικόν σφάλμα. Το πρωί της Κυριακής που ο αδελφός του μου έφερε τα σημαδεμένα ήδη ψηφοδέλτια διέπραττε εκλογικόν αδίκημα ομοίως βαρύτατον ότι κατακράτησε παράνομα αυτά οίκοι (για ποιό λόγο;). Τα τοποθέτησα ανυποψίαστος μαζί με τα άλλα που μου ήρθαν. Οταν ξέσπασε το θέμα ένα μέλος της Εφ. Επιτροπής μου, μού έλεγε πως κοιτούσε τα ψηφοδέλτια είδε το σημάδι στο «ο» και καλού κακού τα πετούσε γιατί θεώρησε πως ήταν από το τυπογραφείο. Μη γίνει και καμιά «στραβή». Που έγινε. Στην καταμέτρηση δεν είχαμε παραχαραγμένα. Στο διπλανό τμήμα όμως έγινε ο χαμός από παρόμοια σημαδεμένα στο «ο» ψηφοδέλτια.
Σε λίγο καιρό όταν τέλειωσαν τα δικαστήρια ανέλαβε πανηγυρικά ο πρόεδρος την μικρή τοπική του εξουσία...εκ νέου.
Σοβαραί παρατηρήσεις μετ’ ανθέων.
1. Στα δικαστήρια που έγιναν στο ποινικό δεν με κάλεσαν για μάρτυρα αν και εγώ μόνον γνώριζα τι έγινε στην πράξη. Εις μάτην παρακαλούσα τους κύκλους του τότε Δημάρχου να με καλέσουν να καταθέσω. Ο άλλος δικαστικός δεν ήξερε τίποτα. Το σκέφτηκα μετά· εκείνο τον καιρό είχε ήδη «πάρει η ψάθα μου νερό» όσον αφορά τη θέση μου ως διευθυντού της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης και του Ινστιτούτου Βιβλίου και Ανάγνωσης· ως μη πασοκάνθρωπος, εκτός πάσης πασοκαρίας κι εκπασοκισμού, είχε αποφασίσει ο Δήμαρχος τη φυγή μου από τη θέση αυτή, όπως κι έγινε σε λίγο καιρό. Γι αυτό ίσως και δεν ήθελε καμία βοήθεια από μέρους μου.
2. Στην επόμενη εκλογή ο πρόεδρος «κατέβηκε» με το συνδυασμό του Δημάρχου. Είπαν μεταξύ τους «σχωρεμένα» όπως λεν το βράδυ της Κυριακής της Τυρινής οι καλοί Χριστιανοί μετά τον εσπερινό της συγχώρεσης και αφού ο πρόεδρος εδήλωσεν δημοσίως: "Εγώ έκανα την υπέρβαση. Τώρα η σειρά σας» κύριοι ψηφοφόροι μου. Οχι, ρε γμτ, είπαμε τότε, αλλ’ ένδον. Ο πρόεδρος πέθανε εντελώς νέος, αλίμονον. Ελυπήθημεν όλοι, αν και κ.λπ. κ.λπ.
3. Ακόμα νιώθω τύψεις ότι η πολιτεία μου ανέθεσε, επ’ αμοιβή μάλιστα, να κάνω τις εκλογές και να εκλέξω τον δημοκρατικά πλειοψηφήσαντα συνδυασμό, αλλά όμως έπεσα κι εγώ θύμα. Ευτυχώς όχι όπως εκείνα τα θύματα που τόσον σπαρακτικά (μουσικά) διεκτραγωδεί ο Ντιμίτρι Σοστακόβιτς και τότε όλοι οι αριστεροί ανεξαρτήτως αριστερότητος στέκονται προσοχή με τη γροθιά σηκωμένη κι αποδίδουν μνήμης τιμή στα πεσόντα θύματα της όποιος δικής τους ιστορικής εκδοχής.
ΥΓ. Τα παραπάνω πρόσωπα, τόποι, καταστάσεις κ.λπ. είναι εντελώς φανταστικά. Αν κάποια πραγματικότητα τα προσεγγίζει φταίει η πραγματικότητα. Ας πρόσεχε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου