- Τι είναι αυτό;
ΠΟΙΗΣΗ 0 τόμος με 693 σελίδες, βάρους 712 γραμμαρίων, εκδόσεις Ικαρος, 2002
Οι υπογραμμίσεις στο βιβλίο λέξεων και φράσεων έχουν ένα κυματισμό σαν εκείνο της θάλασσας όταν φυσά ο Ζέφυρος στα ταξείδια επιστροφής
Στην κατά αλφαβητικήν κατάξιν των πρώτων κι ύστερων στίχων του τόμου:
«Α, δώστε μου να φάω νεότητα σαν κρέας ωμό» (το μυαλό κάπως στις Μαινάδες από τις «Βάκχες» του Ευριπίδη που έσθιον ωμά)
«Ως κι ο καημός εάν τον ταξιδεύεις χρειάζονται όκια» (όκια λέξη ναυτική = οπή –τρύπα από την οποία περνά η αλυσίδα της άγκυρας)
Η πρώτη λέξη του Ποιητή ( στους Προσανατολισμούς)
«Ο έρωτας»
Ο ύστερος λόγος του στο ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΊΟΝ (1996) (μεταθανάτια έκδοση)
«Φιλιά που δόθηκαν κι άλλα που δεν
Χαιρέτωσαν
Ανθ’ ημών η αγάπη.»
ΠΟΙΗΣΗ 0 τόμος με 693 σελίδες, βάρους 712 γραμμαρίων, εκδόσεις Ικαρος, 2002
Οι υπογραμμίσεις στο βιβλίο λέξεων και φράσεων έχουν ένα κυματισμό σαν εκείνο της θάλασσας όταν φυσά ο Ζέφυρος στα ταξείδια επιστροφής
Στην κατά αλφαβητικήν κατάξιν των πρώτων κι ύστερων στίχων του τόμου:
«Α, δώστε μου να φάω νεότητα σαν κρέας ωμό» (το μυαλό κάπως στις Μαινάδες από τις «Βάκχες» του Ευριπίδη που έσθιον ωμά)
«Ως κι ο καημός εάν τον ταξιδεύεις χρειάζονται όκια» (όκια λέξη ναυτική = οπή –τρύπα από την οποία περνά η αλυσίδα της άγκυρας)
Η πρώτη λέξη του Ποιητή ( στους Προσανατολισμούς)
«Ο έρωτας»
Ο ύστερος λόγος του στο ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΊΟΝ (1996) (μεταθανάτια έκδοση)
«Φιλιά που δόθηκαν κι άλλα που δεν
Χαιρέτωσαν
Ανθ’ ημών η αγάπη.»
Στίγματα
1. ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ (1959)
Στο μπαλκόνι του φιλολογικού φροντιστηρίου του Γ. Δαβιδόπουλου, αρχές του 1970, που μας ετοίμαζε για τις εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, άκουγα εκ του μακρόθεν τον ηλικιωμένο για τα χρόνια μας συμμαθητή Χρ. Μπιμπίκα να διαβάζει το Ανεμολόγιο.
«Ο Μαϊστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής, ο Πουνέντες ο Γραίγος, ο Σιρόκος.
η Τραμουντάνα, η Οστρια...»
Πέθανε σχεδόν νέος δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη
2. Στα βορειοδυτικά της λύπης
1996 18 Μαρτίου Αγιος Γεώργιος, κοιμητήριο της πόλεως Κοζάνης και των Κοζανιτών. Μόλις αφήσαμε σ’ εκείνα τα χώματα εκεί τον αλησμόνητο Βασίλη Σαμπανόπουλο διευθυντή της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης.
Στα σκαλιά του ναού ο τότε Δήμαρχος Πάρης Κουκουλόπουλος με προστάζει σχεδόν: «Κάνε επιτέλους μια αίτηση τυπικά. αύριο τελειώνει η προθεσμία». Για τη διεύθυνση του ΙΝΒΑ και της Δημοτικής Βιβλιοθήκης.
Εγραψα εκείνη τη μέρα τρεις αράδες βίου:
«Γεννήθηκα στη Λευκοπηγή Κοζάνης. Είμαι δικηγόρος, κι εκδίδω το περιοδικό Παρέμβαση». Ακόμα κρατώ το χαρτάκι με τον αριθμό πρωτοκόλλου.
Η είδηση της μέρας: Πέθανε εντελώς ο Ελύτης...
«Ποια ψυχή φεύγει και μυρίζει
τόσο δυνατά ο αέρας κι άλλο δεν αντέχω...»
«Ελεύθερα στο πλάι μου τρέχουν τ’ αμπέλια και αχαλίνωτος
Μένει ο Ουρανός»
Λόγος πρωθύστερος
Οκτώβριος 1979. 40 χρόνια πριν. Το Νόμπελ λογοτεχνίας στον Ελύτη, από το ραδιόφωνο η είδηση. Τηλεφωνώ παντού κι όπου με παίρνει να μοιράσω και να μοιραστώ κάτι σαν χαρά που έχει και κάποια λύπη· το μείγμα αυτό που οι ποιητές ονομάζουν χαρμολύπη.
1. ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ (1959)
Στο μπαλκόνι του φιλολογικού φροντιστηρίου του Γ. Δαβιδόπουλου, αρχές του 1970, που μας ετοίμαζε για τις εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, άκουγα εκ του μακρόθεν τον ηλικιωμένο για τα χρόνια μας συμμαθητή Χρ. Μπιμπίκα να διαβάζει το Ανεμολόγιο.
«Ο Μαϊστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής, ο Πουνέντες ο Γραίγος, ο Σιρόκος.
η Τραμουντάνα, η Οστρια...»
Πέθανε σχεδόν νέος δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη
2. Στα βορειοδυτικά της λύπης
1996 18 Μαρτίου Αγιος Γεώργιος, κοιμητήριο της πόλεως Κοζάνης και των Κοζανιτών. Μόλις αφήσαμε σ’ εκείνα τα χώματα εκεί τον αλησμόνητο Βασίλη Σαμπανόπουλο διευθυντή της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης.
Στα σκαλιά του ναού ο τότε Δήμαρχος Πάρης Κουκουλόπουλος με προστάζει σχεδόν: «Κάνε επιτέλους μια αίτηση τυπικά. αύριο τελειώνει η προθεσμία». Για τη διεύθυνση του ΙΝΒΑ και της Δημοτικής Βιβλιοθήκης.
Εγραψα εκείνη τη μέρα τρεις αράδες βίου:
«Γεννήθηκα στη Λευκοπηγή Κοζάνης. Είμαι δικηγόρος, κι εκδίδω το περιοδικό Παρέμβαση». Ακόμα κρατώ το χαρτάκι με τον αριθμό πρωτοκόλλου.
Η είδηση της μέρας: Πέθανε εντελώς ο Ελύτης...
«Ποια ψυχή φεύγει και μυρίζει
τόσο δυνατά ο αέρας κι άλλο δεν αντέχω...»
«Ελεύθερα στο πλάι μου τρέχουν τ’ αμπέλια και αχαλίνωτος
Μένει ο Ουρανός»
Λόγος πρωθύστερος
Οκτώβριος 1979. 40 χρόνια πριν. Το Νόμπελ λογοτεχνίας στον Ελύτη, από το ραδιόφωνο η είδηση. Τηλεφωνώ παντού κι όπου με παίρνει να μοιράσω και να μοιραστώ κάτι σαν χαρά που έχει και κάποια λύπη· το μείγμα αυτό που οι ποιητές ονομάζουν χαρμολύπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου