«...Με τους άγιους Θεοδώρους και με κάτι τορναδόρους..." Γ. Σουρής

6.30 Στρατόπεδον Μακεδονομάχων - μέχρι πότε όμως το όνομα ότι οι Πρεσπολάγνοι και Μακεδονοσχίστες στην πύλη καραδοκούν.-. Α’ Χαιρετισμοί στον εκεί άγιο Γεώργιό του. Κυρίαρχοι οι δύο υψηλόφρονες, συνπρώτοι, ψάλτες Αθαν. Καρανάνος καί Βασίλειος Κωτούλας. Ντουέτο εύλαλον, σε εκκλησίασμα μυσταγωγικά άλαλον ή απλώς υποτονθορίζων. Μόνον ένας γενειοφόρος με κόκκινο μπουφάν σε κάθε «Υπεραγία Θεοτόκος» σηκώνεται και σταυροκοπιέται τρεις· έχει από χέρι εξασφαλισμένον τον παράδεισο, εμείς να δούμε τι θα κάνουμε. Απειρα κάτσε-σήκω βαρέθηκα να τα μετρώ. Στασίδι δίπλα στο παράθυρο κοιτώ έξω τον άλλοτε εκεί χρόνο μου. Στην κόχη του μια αγία Φωτεινή – Σαμαρείτιδα έχει στην αγκαλιά της ένα μικρό Μέγα Βασίλειο και στο βάθος ο κήπος και τα αρχαία μεγάλα κτήρια του Στρατοπέδου. Η ευταξία του, η καθαριότητα, η νοσταλγία του (υπήρξα εκεί ασημαντο-λοχιο-φάνταρο ταχυδρομικού για 24 μήνες), η λειτουργική ερήμωσή του τώρα...
8.30 Γρήγορο πέρασμα από τον καθεδρικό. Αρχίζει η δεύτερη ακολουθία που γίνεται για τους εμπόρους τους εργαζόμενους και λοιπούς «ψωνισμένους».
Συναγγίχτηκα με την ωραιότητα· μικρή ευτυχία.