Οι άστεγοι...

 Τον Ιούλιο του 1996 ο Μέγας Αλέξανδρος Λευκοπηγής (που σταμάτησε στου Βενιώτη τ’ γωνιά κατά τον μαθητή κ. Γεώργιο Πάλλα) και λίγο πριν τον περιλάβουν οι Σκοπιανοί ψωμοζήτουλες της ιστορίας) με το γυναικείον χορευτικόν τμήμα του κατέβηκε στην Αθήνα με λεωφορείο, συμφερόντων Χλιαρά εκ της Αγίας Παρασκευής Δόξα Δράμας (κάθε Κυριακή βλέπω στο καφενείο στο χωριό τον ιδιοκτήτη και οδηγό τότε, να πίνει, αναστοχαζόμενος εκείνες τις ωραίες μας ημέρες, καφέ και τσίπουρα) και «κατέκτησεν» το Ηρώδειον αρχαίον θέατρον. Μετείχε καλεσμένος και του Λυκείου Ελληνίδων σε ένα χορόδοραμα με τον τίτλο «Ο Μισεμός είναι καημός" και ήταν η πρώτη φορά που χωρικός πολιτιστικός σύλλογος εισέβαλε εκεί. Καταλύσαμε (εγώ ως οιονεί μορφωτικός ακόλουθος) στο Esperia palace Hotel· διέμενε δε εκεί και ο κ. Ε. Βενιζέλος δεν θυμάμαι ποιάς κυβέρνησης και κόμματος ήτο Υπουργός ή βουλευτής και συντρώγαμε, παραλλήλως βέβαια, κι ο καθείς με τον τρόπο του.
Τις προάλλες που εκατέβημεν αντιπροσωπεία των 5 της «Παρέμβασης» δια τα 35 χρόνια της και τα «Ενωμένα μυστικά» μας στον Ιανό, "καταλύσαμε" εκ νέου στο αυτό Hotel. Δίπλα μας ήταν άλλωστε...

 ΥΓ....Κι ήταν ωραίο εκείνο το βράδυ / που τη βγάλαμε άστεγοι στου Esperia το σκακιστικό ασπρομαυράδι...