...σαν σήμερα

- Σαν σήμερα Αη-Δημήτρης. 1948. Στους Κομινάδες Καστοριάς. Κοντά στα σύνορα. Με στέλνει ο λοχαγός με την ομάδα μου στο χωριό για έρευνα. Πήγαμε. Αδειο σκεδόν. Λίγα παιδιά και γυναίκες. Μας υποδέχτηκαν. Μου είπε να τους μαζέψεις και να τους στείλεις στο σταυροδρόμι θα περάσει ένα στρατιωτικό να τους φορτώσεις. Μαζί τους ο πρόεδρος ενας λειψανάβατος για φτύσιμο αλλά και μια σωματερή γυναίκα. Ομορφη...
- Φεύγουμε είπα.
Ορμηξε αυτή πάνω μου μ’ αγκάλιασε, μ’ έσφιξε και ναι με φίλησε... Τι ήταν αυτό; Δεν είσαι ούτε αραβωνιασμένος ούτε παντρεμένος, ελεύθερος.
Είπα ναι. Τους οδηγήσαμε στο σταυροδρόμι. Τους πήραν για εκεί που δεν είχε πόλεμο. Οταν γυρίσαμε ο λοχαγός Χόλμπας με πήρε παραπέρα.
- Ωστε σε φίλησε κιόλας. Του το είχαν σφυρίξει οι στρατιώτες
- Τι να πω, πως: «Ἦτον πνοή, ἴνδαλμα ἀφάνταστον, ὄνειρον…» Πόλεμος ήταν 3,5 χρόνια στην πρώτη γραμμή...
Ο πατέρας το μεσημέρι στο εορταστικό τραπέζι στο χωριό έτσι στα ξαφνικά το άρχισε.