Δηλώσεις

 Απολογισμούς κι άλλα παρόμοια σοβαρλοφανή δεν κάνω
μόνο συλλογίζομαι σε ποιό ζυγό έχω το είναι μου ζεμένο
και επί πόνου παίρνω τα εφήμερα πράγματα που χάνω
Ακρη χρόνου στη σκοπιά του τίποτα και ποτέ παραμένω ...

Ακρυλικό και μάλλινο

Τα διαφορετικά γάντια ένα ακρυλικό και ένα μάλλινο κρατούν τόμον από τα ΑΠΑΝΤΑ του Π. Νιρβάνα εκδ. Γιοβάνη τον οποίον ηύρα στην ατμοσφαιρική βιβλιοθήκη (σοφίτα) Αντωνίου Π. παρά τον Γρεβενίτη ποταμόν ένθα κατά τον ψαλμωδόν “Ωμοιώθην πελεκάνι ερημικώ, εγεννήθην ωσεί νυκτικόραξ εν οικοπέδω, ηγρύπνησα και εγενόμην ως στρουθίον μονάζων επί δώματος”. Τον χάιδεψα με λατρεία. Προ αμνημονεύτων χρόνων περί την δευτέραν τάξη Γυμνασίου μου τα έκανε δώρο ο πατέρας. Τα πωλούσε πλανόδιος πωλητήν στο χωριό στο καφενείο δίπλα από το λάκκο και ο δάσκαλός μου τότε στο Δημοτικό, Πολυχρόνης Παπαδόπουλος, ταβλοχούμενος, συγκατεύνεσαι περί αυτού αν και είχα διαφύγει ήδη της ευλογημένης δικαιοδοσίας του. Μέρες χρονιάρες παίρνω πάντα την «Εστία» η οποία αναδημοσιεύει χρονογραφήματα το Π. Ν. που με φέρνουν κάπως στο άλλοτε του βίου μου, τους ανθρώπους, τους τρόπους τους χρόνους...

Λόγια της Τύρβης

Εγνατία και μεταξύ Ρέμα Τρουμπέτα και ποταμού Γρεβενίτη, η Οδός των Φιλελλήνων της πόλεως Γρεβενών με το γλυκόν τυπογραφικόν ισόγειον και την αφράστου ωραιότητος σοφίτα (σκύβεις για να μπεις) βιβλίων. Από εδώ οι πηγές των «Χρονικών Δυτικής Μακεδονίας», της «ΤΥΡΒΗΣ» τχ. 10ον χρόνια 5 και το μόλις εκδοθέν βιβλίον «Λόγια ριζωμένα» του άρχοντος των ανωτέρω Αντωνίου Ν. Παπαβασιλείου, τα οποία μοιάζουν με εκείνα τα κρυφά αναβρυκά στα χωράφια, στην ύπαιθρο με το γλυκό νερό τα οποία έχουν σαν γεύση κάτι από τις ρίζες των δέντρων αλλά και επίγευση την υψηλή αίσθηση της γλώσσας ριζωμένη στους πλέον δόκιμους εκφραστές της.

«Το ενωμένο μυστικό» *

Τη μια άκρη του κρατάς σφιχτά
Την άλλη κάπως χαλαρά πιάνω
χείλη, στήθη, στόμα σφαλιχτά
στα λόγια σου ακουμπώ επάνω

* άκουσα τη φράση από τον 6ετή σχεδόν Μ.

Ο Αμερικάνος από το Δρέπανο

Την 1ην των Χριστουγέννων
παρά πόδας του αρχαίου καναμπαριού
ενώπιον του παλαιού Δημαρχείου
τον είδα· νύχτας καιρός και χρόνος
Περίμενε εις τον τόπον
τον άλλοτε ραντεβού νυν συναντήσεων
Αλλά:
Ο,τι ήλθε πέρασε ήδη
Όλα μια αναμονή είναι
που την λεν φορές και αδημονία
ατελέσφορη.
Μου θύμισε τον «Αμερικάνο» του Αλεξ. Ππδ.
στην αμφίεση τουλάχιστον...

«...Είχεν εισέλθει άνθρωπος υψηλός, καλοφορεμένος, ως σαρανταπέντε ετών, ωραίος, ανοικτοπρόσωπος, εξυρισμένος μύστακα και γένειον, πλην ολίγων τριχών υπό τον πώγωνα και προς τον λαιμόν, με παχείαν χρυσήν καδέναν επί του στήθους, αφ’ ης εκρέμαντο μικρόν εγκόλπιον καί τινες βώλοι χρυσού. Ποίας φυλής, ποίου κλίματος ήτο, δυσκόλως ηδύνατο να εικάσει τις. Εφαίνετο αποκτήσας οιονεί επίχρισμα επί του προσώπου, ως προσωπίδα τινά άλλου κλίματος, ευζωίας και πολιτισμού, υφ’ ην ελάνθανε κρυπτομένη η αληθής καταγωγή του...»

Ξυστρί βοδιού

Τον πάω τον ιερέα που με γνωρίζει ονομαστικά
καθώς κοινωνώ και λέγει:
«Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού...»
Ο Κύριος με τα βαπτιστικά μας γνωρίζει
κι όχι με τα επώνυμα των προ -γονέων μας
ούτε φυσικά με τα μάταια ψευδώνυμά μας
Εκείνη την ώρα στο ναό όλοι ίδιοι είμαστε
ενάρετοι και αμαρτωλοί χύμα.
Η Λειτουργία σαν ξυστρί με το οποίο ξύνουν
οι αγροτικοί τις λάσπες απ’ τα βόδια τους,
καθαρίζει την πέτσα μας, προσώρας έστω.
Μετά την απόλυσιν βλέπουμε.
κι ο καθείς και τα όπλα του εν βίω
Κυριακή Βαϊων, καμιά Προηγιασμένη Τετράδη
ή της αγίας Αναστασίας όπως προχτές ας πούμε...

Τα απαρέμφατα του χωριού και της πόλης

Το χαρτοβλέπειν

Δεν έπαιζα χαρτιά (μόνον βιβλία) όμως ήμουν δεινός στο παρακολουθείν τα χαρτοπαίγνια, όπως οι Βλεψίες του Μιγκέλ Ντε Ουναμούνο και οι δικοί μου «Ηδονο(α)βλεψίες». Μαθητής. Τέτοιες μέρες. Κάλλαντα. Χωριό και στο αλησμόνητο καφενείο «Νέα Υόρκη» του Ευαγ. Βατάλη. Νύχτα και το χαρτί στο φουλ του Ρήγα.
Οταν ξαφνικά μπουκάρει μέσα ο χωροφύλακας Αιανής και περιχώρων.
- Αλτ, τι έχουμε εδώ, ακίνητοι, τα χέρια ψηλά μην πειράζετε τίποτα.
- Μα κύριε χωρφύλακα κόλιαντα έχουμε απόψε και καταλαβαίνεις, ο καφετζής (έπαιζε κι αυτός φυσικά).

«Τα παίρνεις όλα πολύ στα σοβαρά είπε ο Κάλφας στο ληστή»

 Κοιτώ τη φωτογραφία: Νίκος Γραίκος, Νίκος
Βαρμάζης, Αντώνης Κάλφας, Χάρης Αμανατίδης φωτεινοί και η ημετέρα σκοτεινότης. Θεατράκι «Πήγασος» Αι-Κατερίνης (14-12-2017) και παρουσιάζουμε το βιβλιαρίδιον, σελ. 39 με 40, εκδ. Παρέμβαση, άριστη αισθητική φροντίδα του Σπ. Τσιλιγκιρίδη του Α. Κ., «Το τελευταίο τσιγάρο». Ενας έξοχος ποιητικός μονόλογος του τρυφερού ληστού Ιωάννη Παπαδημητρίου λίγο προ της δημοσίας εκτελέσεώς του από τις εκτελεστικές δυνάμεις του κράτους το 1924, όταν ζήτηξε να καπνίσει ένα ύστερο τσιγάρο από τα «δικά μας τα μακεδονικά».
Ολα καλά κι άγια μέχρις εδώ όταν το γκούγκλ με ειδοποίησε πως υπάρχει και άλλο βιβλίο με τον ίδιο τίτλο της κ. Λένας Μαντά. Αρχισα να τρέμουν τα εκδοτικά μου πόδια.
Που πας βρε Κάλφα (μονό κορδέλι) με τα 500 αντίτυπα του λιγνόφυλλου ληστού σου μπροστά στα 50.000 και βάλε της εκλαμπροτάτης συγγραφέως;
Αλίμονον «Ενας ληστής δεν φέρνει την Ανοιξη" μονολογεί ο ποιητής - ληστής...

Επαρχιακός διανομέας

Μετά καιρό πρωί και μόνος περπατώ στη Θεσσαλονίκη
χωρίς να ‘χω χάρτη πυξίδα και συγκεκριμένο προορισμό
πρόσωπα που κάποτε μας όρισαν κι ό,τι απ’ αυτά μ' ανήκει
έχω στη συντροφιά μου σιωπηλή: κρασί, ψωμί αγιασμό.

Στα Μάλγαρα με τα αμφίδρομα διόδια καθώς διασχίζω
σκιές του άλλοτές μου που να είστε τώρα σας φωνάζω
Οδός Αιγύπτου στον ποιητή της να σε (με) φωτογραφίζω
καθώς επαρχιακός διανομέας την «Π» στην πόλη μοιράζω

"Παρέμβαση" τχ.186 (Περιεχόμενα, Εξώφυλλον, (Χριστίνας Καραντώνη) Οπισθόφυλλον Κ. Ντιος

1 Γιολάντα Πέγκλη Μόνον η ποίηση
2 Αντ. Κάλφα 5 απόσπασμα ποιητικής σύνθεσης
3 Β.Π.Κ. Ενδόδημα και αποικιακά
9 Κ. ISHIGURO Οικογενειακό δείπνο μ. Α. Κουστινούδη

Ευχή επί τη λήξει του εκδοτικού ενιαυτού

Αρπαξαν από το λογαριασμό της «Π»

191 ευρώ -τόσα τους έλειπαν τους φτηνιάρηδες-

(τα είχα για τα τέλη  παηλαρι εκκλησθαν τοτς φτηνιαρδεςδιανομής της)

χειρότερα από το να κ παηλαρι εκκλησθαν τοτς φτηνιαρδεςλέβουν παγκάρια εκκλησιών

χήρες, ορφανά, ΑΜΕΑ κ.λπ.

Χωρίς ειδοποίηση χωρίς χαρτιά δίχως αιδώ

όπως το κάνουν οι αξιότιμοι ληστές

που δεν κόβουν Δ. Π. (ληστρικών ) Υπηρεσιών

- Μα τόσα μας χρειάζονταν για τι καΑντι βρια μεχρι το καλοκαιρι...έτοαλλοτρέγλες μας-

είπαν, θα πουν,  το λένε,

- Να μην προλάβει να τους βρει το νέο τεύχος της

άμα τω ήρι αρχομένω

Αντε, βαριά μέχρι το καλοκαίρι...

ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ της μνήμης ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟ

«Συγκεχυμένες αγάπες»

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ Π. Καραγιάννης
έχει μια εντελώς ιδιότυπη γραφή. Ολες οι μορφές της γλώσσας μας, από τη βυζαντινή μέχρι και τη «μνημονιακή», με έντονα καρυκεύματα ντοπιολαλιάς, συνυπάρχουν αρμονικά και ερεθιστικά στα κείμενά του. Μήλα, πορτοκάλια, αχλάδια, φράπες, ακτινίδια, μπανάνες, φρούτα του δάσους κι άγριες φράουλες ρίχνονται στο shaker (αναδευτήρας) του εγκεφάλου του, παράγοντας ένα μοναδικό στο είδος του ηδύποτο που τέρπει το λαρύγγιον του αναγνώστη. (Λέω «εγκέφαλο», αυτό τον ανεξερεύνητο ακόμα ψηφιακό υπολογιστή του ανθρώπου, γιατί εκεί γίνονται οι «συνάψεις» της γεύσης και όχι στη γλώσσα, στα χείλη ή στον ουρανίσκο μας, όπως νομίζουμε.)

Απόψε ώρα 8 στην Αι-Κατερίνη

«Τα παίρνεις όλα πολύ στα σοβαρά είπε ο Κάλφας στο Ληστή...
γι αυτό ας το διασκεδάσουμε κάπως και ορισμένως
αφού στο τέλος Χαμένος θα βρεθείς είτε Καμμένος

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου πρωί

Καναπές...

  Ο ένας είναι τέως διευθυντής της ΝΕΑΣ ΕΣΤΙΑΣ αλλά σπουδαίος διανοούμενος στο διαρκές, πριν λίγες μέρες βραβεύτηκε με το κρατικό βραβείο δοκιμίου για το εργο του «Υπό το φως του μυθιστορήματος«, Εκδόσεις Πόλις. Ο έτερος νυν και αεί διευθυντής της "Παρέμβασης" κι ονόματα δε λέμε. Σε καναπέ αλλά σε ισότιμη φυσιολογική χωροταξική διευθέτηση σωμάτων κι όχι όπως οι πρόεδροι Τουρκίας και Ελλάδος τις προάλλες, συνεδριάζουν πριν την εκδήλωση « ...Μετάρσια πτερωτά»: Αγγελοι με το χορό ψαλτών «Οι Μαϊστορες» στην στέγη Ποντίων και τεχνών. Κι αυτό στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 20 χρόνια από την εκδημία του Μητροπολίτη Διονυσίου Ψαριανού. Στην διπλανή αίθουσα και επί τηλεοράσεως διεξαγόταν ο αγώνας ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκού στον οποίον μου φαίνεται πως εκέρδισεν ο κύριος Σαββίδης.

Ο άγιος Νικόλας στο Γιαμαλί

Από τη νέα Παρέμβαση τχ 186 που κυκλοφορεί οσονούπω

Π. Β. Πάσχος
Και στα πελάγη των βουνών ο άγιος
Στη μνήμη του παππού μου Νικόλα

Πριν από χρόνια, ένα νέο παιδί, κατ’ όναρ
είδε τον ασπρογένη αή-Νικόλα να του ψιθυρίζει:
«Πάνω στο Γιαμαλί, στο δρόμο απ’ το Ζυγόστη
για τη Μεταμόρφωση, είναι θαμμένη μια εικόνα μου·
σκάψτε και βγάλτε την στην επιφάνεια,
κ’ εγώ θα ‘μαι κοντά να σας φυλάγω από κάθε κίνδυνο»
Έσκαψαν τότε όλοι στο σημείο εκείνο
κ’ έβγαλαν την αγία εικόνα. Ύστερα
έχτισαν ένα ξωκκλήσι, ανάμεσα στο Καστρί,
στις Ζάχαρες, στα Κοκκινόϊα, όπου λειτουργούσαν
στη γιορτή του κάθε χρόνο, φέρνοντας λάδι, κερί, θυμίαμα…
Μα εδώ που κάποτε οι χωριανοί έσπερναν και θερίζαν,
τώρα μονάχα τ’ άγρια θηρία περπατούν – μέρα
και νύχτα. Δέντρα θεριεμένα ψάλλουν με τον άνεμο
τροπάρια στον άη -Νικόλα· και μονάχο κάποιος
τσοπάνος προσκυνά, κι ανάβει ένα κερί, ένα καντήλι
στον άγιο φύλακα βουνών κ’ εγκαταλελειμμένων
αγρών, που παραμένουν χέρσα κι άσπαρτα…
( Αύγουστος 2017)

Σημείωση ΒΠΚ. Η παλιά εκκλησία του ποιήματος δεν υπάρχει πια. Κατέρρευσε με τον καιρό. Είχε μείνει η αγία της Τράπεζα μόνον. Πάνω της πατούσαν οι ποιμένες και οι κτηνοτροφούντες της γειτονικής στρούγκας και οι λιγοστοί εργαζόμενοι στο έναντι λατομείο (περιοχή Γιαμαλή) εκείνων των χρόνων, για να ανέβουν στα άλογα, τα μουλάρια, τα γαϊδούρια τους οι "ασεβείς". Πάνω στα ερείπια κτίστηκε νέος αλλά «χωρικός» ναός

Θα μπορούσε...

Θα μπορούσε να είναι
η ανατολή αγίας Βαρβάρας
Αλλά είναι η δύση της Σελήνης
όρθρου βαθέως της μεγαλομάρτυρος
με τη πρώτη καμπάνα των ναών
εν κωδωνοεξάψει
δια την πάνσεμνον κόρη...

Η αρχή...

Ο χορός των διακλις νακονωθηκεπτου στηκε με ο μεγα κρταικρίσεων για το Βασίλη Βασιλικό το 2017 άνοιξε με το Δήμο Κοζάνης (στο πλαίσιο του Β’  Λογοτεχνικού Συμποσίου λις νακονωθηκεπτου στηκε με ο μεγα κρταικΚοζάνης της Παρέμβασης λις νακονωθηκεπτου στηκε με ο μεγα κρταικ(20-30Σεπτ-1^η Οκτ) και συνεχίστηκε με το μεγάλο βραβείο Γραμμάτων (Κρατικό βραβείο λογοτεχνίας) για το σύνολο του έργου του που μόλις ανακοινώθηκε

Βροχή της 1ης Χειμώνος

Νιώθω τη χειμωνιάτικη βροχή της 1ης Δεκεμβρίου
καθώς νοτίζει ό,τι η φτηνή ομπρέλλα δεν καλύπτει
φυσική κατάσταση εντελώς με λίγη δόση μυστηρίου
Τι είναι βροχή τι μη βροχή και με αίσθημα τόσο πίπτει;