Ων έκαστος κατα διάνοιαν έχει κ.λπ.

Η πιο γλυκιά στιγμή δι ημάς, στην κυριακάτικη λειτουργία είναι το σημείο που ο ιερέας εκφωνεί: «και ον (ων) έκαστος κατά διάνοιαν έχει...» και τότε είναι που φέρνεις κατά νουν και σε σιγαλή αναφορά, ονόματα-πρόσωπα που αγαπάς και σ’ αγαπούν που σκέφτεσαι και σε σκέφτονται. Τους κάνεις μέτοχους εκόντας άκοντας, κοινωνούς και συνυπάρχοντες του δικού σου εντελώς ιδιαίτερου σιωπηλού κόσμου της προσευχής. Και μια ζέστη σε κατακλύζει.