184-185 "Π"

Μετά του Αυγούστου την τυπογραφική ραθυμία επιτέλους η "Παρέμβαση" αφίχθη και μοιράζεται. Ολα καλά. Τα περιεχόμενά της έχουν ως ακολουθως:
1 Τάσου Πορφύρη 2 ποιήματα
2 Κ. Θ. Ριζάκη 2 ποιήματα
3 Β.Π.Κ. Ενδόδημα και αποικιακά
9 T.S. Eliot LITTLE GIDDING μτφ. Αλ. Κοσματόπουλος
17 Λίνα Φυτιλή Μεταμόρφωση ποίημα
18 Κατερίνα Κούσουλα ποίημα
19 Δ. Μίγγας Και μνημονεύετε Αλεξ. Παπαδιαμάντη

Στις 30 του βροχερού Αυγούστου

-->

«Ξημέρωνε· πίσω από μια βελανίδια και άπλωσα το χέρι σε κάτι χαμοκέρασα. Μόλις είχαν βγει. Αρχισα να μαζώνω. Εκεί με βρήκε η ριπή και με χαντάκωσε το χέρι. Ηταν από τους άλλους Ελληνες. Φώναζαν: Αέρα, τους φάγαμε, απάνω τους. Οπως κι εμείς....». Η αφήγηση. Γράμμος 1948.Αέρα, τυς φαγαμε, απανω τους. Οω κι εμε: Α

         Ο ποιητής Απόστολος Ζώτος  γιιλο 1949﷽Απδρέαςατουνω τους. Οπ κι εμε: Αράφει σε ένα ποίημά του με τιιλο 1949﷽Απδρέαςατουνω τους. Οπ κι εμε: Αίτλο «1949»

         « Εκεί που κάποτε γεννήθηκα

         κελαηδούσαν αηδόνια

         και πέθαναν οι τελευταίοι Ελεύθεροι Ελληνες...»

Το ανθολόγησε ο ποιητής Τάσος Πορφύρης οι﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ζεω οχι τη σηερινη) Ταεξτθνιζεω οχι τη σηερινη) Τασις πορφστην ΑΥΓΗ (του κάποτε, διευκρινίζω όχι τη σημερινή).

         Δηλαδή όσοι Ελληνες όπως λχ. ο πατέρας πυς﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽αμυνα ςκικηνυνικη Εντισρα 9ελαβε κι πτυσηερινη) Τασις πορφμου που διηγείται τα παραπάνω (ήταν 1,5 χρόνο στην Εθνική Αντίσταση («μα")﷽﷽﷽﷽﷽﷽ ψυ τότε πάντα , λέω) ημα Χαμοκεαλλη φυσηερινη) Τασις πορφμας έφαγε η ψείρα") κι όταν δέναν αυτήν με τα «λουκάνικα» έλαβε πτυχίον αντιστασιακού από τον άλλοτε υφυπουργό αμύνης του Πασόκ μετά μεταλλίου παρακαλώ (που το έχω άραγε;) αργαε﷽﷽﷽﷽παρακαλβ ωπ -που χανταημα Χαμοκεαλλη φυσηερινη) Τασις πορφ και μετά στον Ελληνικό στρατό  πολέμησε τους «τελευταίους Ελεύθερους Ελληνες», ήταν δηλονότι δούλος, σκλάβος κάτι τέτοιο τέλος πάντων;σα

﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽σα Λαιροπουλου μ το ποημα Χαμοκεαλλη φυσηερινη) Τασις πΝιώθω ήδη άσχημα ότι  όχι ελεύθερος ούτε καν νεοφιλελεύθερος δεν δικαιούμαι να είμαι. Σιγότερα κυρ’ ποιητά που χάριν αυτών έζησες και ζεις τη ζωή και κότα σου)αντε ις ﷽ματικτη ζωημα Χαμοκεαλλη φυσηερινη) Τασις πορφ (άντε την πνευματική εννοώ). )αντε ις ﷽ματικτη ζωημα Χαμοκεαλλη φυσηερινη) Τασις πορφ

         Ο παραπάνω ανθολόγος ποιητής ανθολογήθηκε στην αυτή εφημερίδα (του τότε, λέω πάντα) από την Ελσα Λιαροπούλου με το ποίημα «Χαμοκέρασα»σα

﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽σα Λαιροπουλου μ το ποημα Χαμοκεαλλη φυσηερινη) Τασις πορφ.

         «...Ποτάμια με καθαρά νερά δάση από βελανιδιέςμξσες τους Εκευερους Ελληνε

ο ποημα Χαμοκεαλλη φυσηερινη) Τασις πορφ

         Με σκίουρους και πουλιά κι ανάμεσα στις φτέρες

ο ποημα Χαμοκεαλλη φυσηερινη)        Αγριοφράουλες αυτές που πιάναμε απαλά με τα δάχτυλα

         Να μην μας λιώσουν -θυμάσαι- και τις λέγαμε

                   Χαμοκέρασα.»

Βραδιά 28ης Αυγούστου

Η δρυς έδειχνε ουρανό η Μεγάλη Αρκτος καθησε στα κεραμίδια
( «Βόδι πάνω στη στέγη»)
διαπορούσσα για τα συμβαίνοντα.
Στο ενδιάμεσο γρύλοι πριόνιζαν τη νύχτα
συμπλήρωναν την παράσταση
«Ο Αύγουστος μας προσπέρασε
περίμενε Φθινόπωρου μαντάτα"
Η ποίηση (Οκτ. Παζ) κι η μουσική (Ιρλανδίας κ.λπ)
στα Καραούλια σε διαπλοκή κανονική σας λέγω
αντιστικτικά το πολεμούσαν.
Δεκάδες πόδια ανθρώπων με κάθησαν
κι άλλες τόσες σκέψεις με πηγαίναν
καθώς ο Μάριος έπαιζε με τα γατιά, εν εξάψει.
Ηδη πρωί και μεγάλη ξέσπασε εορτή
Απ’ τα καμπαναριά
Αποτομή λέει, τιμίας κεφαλής Ιωάννου Προδρόμου
νηστεία μάλιστα αυστηρά, τις μπιζόλες μην ξεχάσεις
κι όπως κρύωσε ο καιρός στη στροφή του δρόμου
ο χρόνος μας περιγελά: Μη τρέχεις δε θα προφτάσεις...

Για όλα φταίει ο Κύρκος... (ποίημα λόγω ημέρας)

«Αν - λέω αν» ο Λ. Κύρκος
δεν αποφάσιζεν το ΚΚΕ εσ. να διαλύσει
και εις την ΕΑΡ να το μετακυλίσει
Με το ΚΚΕ, αφού άλλαξεν όνομα εμπόδιο βασικόν
σφυριά δε και δρεπάνια εκατάργησεν,
Να συμπήξουν Συνασπισμό
και να σωθεί ούτω πως αυτό απ’ την κατάρρευσίν του
λόγου καταστροφής του Υπαρκτού
Κι ύστερα αυτός να Συριζοποιηθεί εντελώς...

Να ενσκήψουν μνημόνια Πασόκ και Νδ
(ποιός ελογάριαζει τη Δημάρ τότε)
να έλθει η Πρώτη Φορά εν θριαμβω
να σχίσει τα μνημόνια το ένα μετά το άλλο
υπογράφοντας τα δικά της…
“Αν – λέω αν…
Με λίγη καλή θέληση έρχονταν όλα κάπως διαφορετικά
Κι από μια τυχαία σύμπτωση..."
Δεν θα τρίζαν τοιουτοτρόπως τα κόκκαλά
σου εδώ και 6 χρόνια…

Το σπίτι που γεννήθηκες...

Το σπίτι που σε γέννησαν δεν το πατούνε ξένοι
όμως τίποτε από το τότε του στο τώρα δεν μένει

Η φωτ. είναι του πρώτου φωτ. της Λευκοπηγής Νικολάου Κερασιώτη. Την περιποιήθηκε ο γιός του Κ. Κερασιώτης και την "λογόκρινε" υγιεινά ο Δημ. Γαύρος ότι υπήρχε στο μέσον της μια αντιπαθής φιγούρα. Τώρα κατενόησα πως αφαιρούσαν επί Στάλιν την παρουσία του Τρότσκι από διαφορες φωτογραφίες.

Μουσική και λόγος στα Καραούλια Λευκοπηγής

Βραδιά Μουσικής & Λόγου στα Καραούλια Λευκοπηγής
στο πλαίσιο του Διεθνούς Σεμιναρίου Μουσικής
Μία βραδιά μουσικής και λόγου πρόκειται να πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 28 Αυγούστου στα Καραούλια Λευκοπηγής, ώρα 9 και στο αμπέλι του Γιώργου Μητλιάγκα στο πλαίσιο του 17ου Διεθνούς Σεμιναρίου Μουσικής Κοζάνης.
Ο Στάθης Νατσιός και η Σίσσυ Ζυμάρα διαβάζουν την "Πέτρα του Ηλιου" του Οκτάβιο Παζ. Οι Poor Cousins [Naomi Morse, βιολί, φωνή, και Emmet Μc Gowan, κιθάρα, φωνή] παίζουν μουσική και τραγούδια από τη Νέα Αγγλία, την Ιρλανδία, τα Απαλάχια Όρη, την Αγγλία, το Κεμπέκ και τον Αμερικάνικο Νότο.

Συνδιοργάνωση :
ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης -17ο Διεθνές Σεμινάριο Μουσικής Κοζάνης
Κοινότητα Λευκοπηγής
Σύλλογος Μέγας Αλεξανδρος Λευκοπηγής
περιοδικό Παρέμβαση
ΣΥΝ Βιβλιοπωλείο

Κουαρτέτο

Οδός Εστίας και Οίνου κι ο Αλέξανδρος να διηγείται και να λέει
κι όλα εις υγείαν της Αλεξάνδρας Κρκτ με τα μόλις ιατρικά κλέη

"Ιδιωτική Οδός" του Οδ. Ελύτη στη Λευκοπηγή

Ξέρω πόσα έφτασα δεν ξέρω πόσα θα φτάσω.

Εκλεισα τον εως τώρα βίο μου μέσα στα βιβλία
με τους συγγραφείς στους τρόπους τους εζούσα
ήταν αυτοί κι αυτά η ζωντανή και ζωτική μου λεία
Αλλά φευ, με τα μάτια τους τον κόσμο κοιτούσα...

Σύντομον βιογραφικόν σημείωμα προς λήψιν πιστοποιητικού αριστεροαφροσύνης

1. Πετώ την πέτρα με το αριστερό χέρι
2. Τρώω με το αριστερό (κουτάλι, πιρούνι, μαχαίρι)
3. Κάνω το σταυρό μου με το δεξί
4. Στρίβω την όποια βίδα με το αριστερό
5. Διάβαζα την ΑΥΓΗ από ανατολής της άχρι Δύσεώς της
6. Συμπαθούσα πολιτικά τον Λ. Κύρκο, ποιητικά τον Μ. Αναγνωστάκη κι ευρωπαϊκά τον Μιχ Παπαγιαννάκη
7. Κλωτσούσα τη μπάλα με το δεξί αλλά για τις ντρίπλες και στη σημείωση τερμάτων με βοηθούσε και το αριστερό
8. Εχω στην αριστερή μεριά του σβέρκου έναν ευθιασμό (τι είναι αυτό;)
9. Γράφω με το δεξί κι αν χρειαστεί κάπως με το αριστερό
10. Ψήφιζα εξ υπαρχής ΚΚΕεσ. και όλες τις παραφυάδες αυτού
11. Δεν υπήρξα ποτέ αντιστασιακός ότι στην Εθνική Αντίσταση δεν είχα γεννηθεί και στην αντιδικτατορική ήμουν από χωριό, δεν ήξερα και με πρόλαβαν άλλοι
12. Ούτως εχόντων των πραγμάτων μου τι είμαι τελικά;
13. Απάντηση ένδον: Μλκς

Πέδιλα άμμου

«Ολα τα πήρε το καλοκαίρι» μας αυτό
ακόμα και τα πέδιλα ότι είχαν χαλάσει
τ’ άφησα στην άμμο στο κύμα το ζεστό
αντίς για όνομα μη ο καιρός μας χάσει

Οι Παναγιές στα πέλαγα, οι Παναγίες στα βουνά και οι Πανάγιες οίκοι...

Δεν πρόλαβε το BLUE STAR NAΧOS της γραμμής ΣΥΡΟΣ- ΤΗΝΟΣ - ΜΥΚΟΝΟΣ να ακουμπήσει τον καταπέλτη στην προβλήτα και όρμηξεν το πλήθος των προσκυνητών να βρει ταξί (δεν βρήκε) ή άλλο μέσον (λεωφορείο βρήκε) για την εκκλησία. Φυσικά ο μεγάλος ναός της Μεγαλόχαρης δεν θα έφευγε από τον τόπο τoυ όμως ήταν το ζήτημα της νεοελληνικής ουράς. Που δεν είναι σοβιετικού τύπου (πειναλέα) ή τριτοκοσμική (του σκοτωμού) αλλά κάτι

Μέσον του Αυγούστου στο χωριό

Εκρύωσεν η Κυριακή π. Πνγς
κι όλα τα πεσμένα προώρως φύλλα το συζητούσαν
- Γιατί και πως και τι θα γίνει;
Απλώς εδρόσισεν ίνα καθαρίσει το κορμί
από των αμαρτημάτων του, ιδίως
της σκέψεως που ισούνται, όπως λεν με διάπραξη.
(Γεμάτος είμαι τέτοια, δεν βαριέσαι)
Με όλους του τροχούς γυρίζουμε
Κι όπου μας φυσάει γλυκοναυαγούμε
Ομως «Μια Παναγιά, δηλ. μιαν αγάπη έχω κλείσει
σε ερημοκλήσσι κ.λπ»
η Οποία μας νοσταλγεί όσο τη νοσταλγούμε
τον Αύγουστο καιρό και μήνα
να μας συντρέχει επωφελώς...

Υπόμνημα
1. Αλεξ. Παπαδιαμάντη «Ρεμβασμός Δεκαπενταυγούστου»
2. Τ. Κ. Παπατσώνη «Ρεμβασμός Δεκαπενταυγούστου»
3. Αλεξ. Μωραϊτίδη «Παναγία η Τηνικιά» από τη συλλογή «Με του βοριά τα κύματα»
- Επά ένα σανίδι
- Επά ένας άγγελος
- Επά, ένα άλλο σανίδι
- Επά, η Παναγία... κ.λπ.
4. Π. Β. Πάσχος "Η Πεποικιλμένη"

Τοπίον Αυγούστου

Μπήκαμε στην τελική τεθλασμένη της Κοιμήσεως
Οι θερισμένες καλαμιές ξαναχορτάριασαν
Μαζεύει η μέρα κι ανοίγει η νύχτα το ακορντέον
Ενας νέος ορίζων με καλεί με φλάουτο
τζιτζίκια, σύκα και σταφύλια καθ’ οδόν
Φυσάει ένας αέρας μελτέμι ξηράς.
Ανδρος, Τήνος, Σύρος εκεί
Ολυμπος, Βίγλα, Μπαράκος, Βούρινος εδώ.
Ο Αύγουστος ξεφλουδίζει το δέρμα του πλάτανου
Α, στην ευχή έχασα και 2 Παρακλήσεις αλλά μένει
μια τελευταία στις 13, απόψε δηλαδή.
Ας συνευλογηθώμεν όπως όπως
ότι «Η ζωή είναι σύντομη
αλλά οι στιγμές είναι μεγάλες»
που έγραψε κι ο Γάλλος Φενελόν...

Δελτίον εκτυπώσεως ΤΥΡΒΗΣ τχ. 9

Διαβάντες τον Αλιάκμονα ποταμόν και το Ρέμα Τρουμπέτα (τι μελωδική ονομασία) περί την 5.30 απογευματινήν εισήλθομεν εις την πόλιν των Γρεβενών. Θερμοκρασία 36ο. Στην οδό των Φιλελλήνων 22 (όχι αυτή των Αθηνών με τον ερωτοπυρίκαυστον Ιούλιο του Ανδρέα Εμπειρίκου) όπου και η έδρα της Φαιδράς Συντεχνίας, των Χρονικών Δυτικής ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ και το Εκτυπωτήριον της ΤΥΡΒΗΣ (γεν. της ΤΥΡΒΕΩΣ) αυτού του γλυκύτατου δισέλιδου παπαδιαμαντικών συμφερόντων. Εκεί ο άρχων του ισογείου αλλά και της σοφίτας (σκύβεις για να μπεις στην είσοδό της) Αντ. Παπαβασιλείου μετά της κυρίας Θεολογίας αρχόντισσας του απογεύματος με την λιτή τράπεζάν της τηγανιτά τραγανά κολοκυθάκια –μου είπε τη συνταγή αλλά δεν συγκράτησα,- μανιτάρια ελευθέρας βοσκής και το ημέτερον τουρσί (μελιτζάνες και πιπεριές στο ξύδι νηστεία γαρ). Απλωμένη πάνω σε τυπογραφικό αντίτυπο του τχ. 9 της ΤΥΡΒΕΩΣ κι αυτό πάνω σε δύο ντάνες χαρτί σαμουά των 100 γρ. Και η μηχανή να τυπώνει. Μαγεία κοσμική. Πάει κι η Παράκληση ξεχάστηκε. Ας μας συγχωρέσει ο Παπα Δημήτρης · ήμαρτον. Το δισέλιδον περιέχει : Β. Π. Καραγιάννη, Στέλιο Κούκο, Άγγελο Γ. Μαντά, Αντώνη Ν. Παπαβασιλείου, Π.Β. Πάσχο, Νίκο Δ. Τριανταφυλλόπουλο, Κωνσταντίνο Σπ. Τσιώλη και πρωτοσέλιδο σκίτσο του Hopper. Ολα αυτά «υπό την αύραν των θροούντων φύλλων» από τα δέντρα στις όχθες του Γρεβενίτη, σχεδόν στερεμένου. Βοηθός εκπληρώσεως ο Ρούσης Γαύρος. Περιήγηση στην πόλη με τις δύο γειτονικές προτομές του ιδρυτή του νομού Κ. Ταλιαδούρου που την απέσπασε ασπλάχνως από την Κοζάνη το 1964.
Οταν επιστρέφαμε με τα παγωτά σε ειδικό τάπερ συντηρήσεως οι βαθμοί ζέστης της νύχτας 31
Το ΄είπα θα το ξαναπώ πως τα Γρεβενα είναι ωραία πόλη
-Α, ναι; Τότε μείνε και ζήσε σ’ αυτήν για την ζωή σου όλη;
(Οχι, βέβαια...)

Μικρά πραγματεία περί αγωνιστών

Αυτοί οι κ.κ συνέλληνες των οποίων το πτυχίον του «αγωνιστού» υπερτερεί παντός άλλου που έχουν – συνήθως δεν έχουν- από που το πήραν αυτό; Πότε από ποιά σχολή ή σχολείο (υπάρχει και το «Σχολείο ντελικάτων εραστών» του Ρήγα Βελεστινλή που έδινε κι αυτό πτυχία) με ποιό βαθμό, ποιός το υπέγραφε κ.λπ. ενοχλητικά μικροαστικά.
Απάντηση (α ) εύκολη: Η ζωή (ως θεσμός αλλά και ως άνθρωπος). Ανταπάντηση δύσκολη έως δυσκοίλια. Η μόνη Ζωή που γνωρίζουμε σίγουρα είναι η άλλοτε πρόεδρος (θεσμού) η οποία όμως για κάποιους λόγους ούτε καν υπήρχε όταν δίνονταν οι αγώνες από τους κ.κ αγωνιστάς. Λ.χ. Επί επταετίας αυτοί που νύχτα μέρα αγωνίζονταν εναντίον της παρότι οι δικτάτορες κ.λπ. δεν πήραν χαμπάρι ότι τους πολεμούσαν –αλλά τέτοια ζώα που ήταν που να το καταλάβουν- γράφει ο ποιητής ο Φ. Μπαρλάς. Αγωνιστές που γνώριζα 1. Πριν χρόνια στη Λάρισα που ήμουν δι εξετάσεις για δικηγόρος άκουγα ένα περιφερόμενο ντάτσουν να ωρύεται; «Ψηφίστε για δήμαρχο τον, δεν θυμάμαι ποιόν, τον Αγωνιστή». 2. Στα περίπτερα κάποια χρόνια έβλεπα το περιοδικό ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ του αλήστου μνήμης Πασόκ. 3 Υπάρχει και το συνθετικό συναγωνιστές και συναγωνίστριες επί ΕΑΜ – ΕΛΑΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ κ.λπ
Απάντηση (β) Η ιστορία. Λίαν θολός θεσμός πέραν του ότι αυτή τη γράφουν και την ξαναγράφουν πάντα οι νικητές στο σύνολο ή τις λεπτομέρειές της κάθε φορά ακόμα και στους πλέον εφήμερους αγώνες όπως λχ, σε μια παρτίδα τάβλι ή ένα αγώνα σκάκι.
Αρα;
- Τι άρα;

Αχρειο-τραπέζης

Με όλα τα σύνεργα ναυσιπλοϊας επί πρωινής καφε-τραπέζης
με ταξιδεύω στο πουθενά ή μέχρι το γκισέ αχρειο-τραπέζης

Ημερολόγια...

Ηταν αρχές δεκαετίας του '80. Διετής οδηγός έχων πλήρη άγνοια των κινδύνων στους δρόμους εκείνων των καιρών ξεκίνησαμε από Κοζάνη και φτάσαμε μέχρι το Γύθειο, επειδή δεν είχα άλλο παρακάτω. Πήραμε στροφή προς τα πάνω και στην Μονεμβασία κ.λπ. Το μικρό βιβλίο του Γ.Ρ. είχε τίτλο «Μονοβασιά» (Κέδρος) και σε ώρες αργίας το ζωγράφιζα.

Αλίμονο...

Για ένα πουκάμισο λευκό
Για ένα πιάτο φρέσκα φασολάκια
Που στην ποδιά οι μητέρες καθαρίζουν
Σεφέρης και Ρίτσος ερίζουν...

Εσπέρας της Μεταμορφώσεως

Χρόνο το χρόνο πληθαίνουν τα σκαλιά
προς το όρος (και ναό) της Μεταμορφώσεως
θέλω να πω στο λόφο του χαμηλού Αη-Λιά
με τα αρχαία μονοπάτια, τα σβησμένα βήματα
των φίλων που έφυγαν
χωρίς να μεταμορφωθούμε·
τις πέτρες του ναϊσκου της αγίας Αννας
που μας κάθισαν.
Τι με νοιάζουν τώρα τα ψαλτικά λόγια εις ήχον 4ον
Ο αέρας κι ο απόηχος από τα Σαιξπηρικά
εκεί αναγνώσματα
και κάπως το νυν της Εξόδου το Ανάγνωσμα
με διασχίζουν.

Το Β'

1η Αυγούστου 2006 στην ΑΥΓΗ

Πριν χρόνια (2006) ο Αγγελος Ελεφάντης, αυτός ο σπάνιος διανοούμενος της πολιτισμένης αριστεράς (ας την πούμε κι ανανεωτική παρότι ο όρος στην πράξη έχει ξεφτίσει τόσο) μου ζήτησε για τη στήλη ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ της εφημερίδας ΑΥΓΗΣ (της τότε καμιά σχέση με τη νυν) να ανθολογήσω τον Αύγουστο. Κι αυτό έκανα. Και ιδού η δημοσίευση της 1ης 8 - 2006. (Το ανθολόγιο περιλάμβανε μόνον βορειοελλαδίτες, Μακεδόνες δηλαδή ποιητές