Μελαγχολίες...

Από το πρωί με ένα αίσθημα πανικού ύπαρξης και μελαγχολίας ύπαρξης. Και ήρθε το νέο.

...

...Ο έτερος ενήλιξ βλεψίας, οικονομολόγος αργοτεοτερον﷽﷽﷽﷽ολ βλεψστην εκπση τω παπδμητριου σιερα 100αριστουργηματα της ΛΟγοτενχνιας και τα ερρότερον, τον γνώρισε στη Θεσσαλονίκη, καπνιστής φανατικός είχε σε εύτακτη θημωνιά τα πακέτα μΚαρέλια· διάβαζε βιβλία  για το σινεμά· «Από τον Λυμιέρ στο Μπέργκμαν» επό τον Λι﷽ίδε σ' αυτόν, κι αργότερα ως οικονομολόγος υπηρέτησε την Εφορία από την οποία έφυγε·τοευυνος να δικαζει τους φοροφυγαδεςητριου σιερα 100αριστουργηματα της ΛΟγοτενχνιας και τα ερ διότι δεν μπορούσε να δικάζει  φοροφυγάδες και φορολαδιάρηδες. Στα νεότερά του χρόνια μαθηματικό μυαλό επρογύμναζε στα μαθηματικά του θερινούς στάσιμους,  σιμους﷽﷽﷽﷽θερινοσδφαρου ακι της ντριπλας επρπφυμνσα στα μαθηματικα της ΛΟγοτενχνιας και τα ερβιρτουόζος σιμους﷽﷽﷽﷽θερινοσδφαρου ακι της ντριπλας επρπφυμνσα στα μαθηματικα της ΛΟγοτενχνιας και τα ερστο ποδόσφαιρο και της ντρίπλας στο χωριό, με το Παπα-Παναγιώτη – αυτός από μικρός θρήσκος, σεν ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ιαβαζε Νεεμκθγακαε στην ασημαντοττηατ του ετα μαθηματικα της ΛΟγοτενχνιας και τα ερ εορταστικές μαζώξεις διάβαζε στην παρέα «Νεεμία» και «Εσδρά» (τι ήταν αυτοί;)- εντρίπλαραν μέχρις εξαντλήσεως τον Στάθη/κα του Κένταυρου Πρωτοχωρίου.

         «Εδώ ας σταθώ» λίγο. Λίγο; Θα δείξει...» *

         Κι έδειξε ο Μανώλης (Μάκης) Λίτσιος δεν υπάρχει πια.

* Από τις  «Ηδονο(α)βλεψίες», εκδ. Γαβριηλίδης 2015

ΥΓ. Οτε ήμην «δάσκαλος» στο ΤΕΙ Κοζάνης διδάσκων ελληνική λογοτεχνία στους σπουδαστές και κάποια απογεύματα επιτηρούσα στις εξετάσεις των μαθημάτων του (Λογιστικής) τον έβλεπα πως κάπνιζε (τη ζωή του τελικά) αρειμανίως εντός κι εκτός αιθούσης. Η μνήμη του αγαθή και η λύπη μας πηχτή.