σε μία μέρα και δύο νύχτες ο Νοέμβριος

Σε λίγο Νοέμβριος. Τρέχω να τον προλάβω με επαναλήψεις στον νεανικό "Νοέμβριο" του Φλομπέρ
............
«...Οταν είχε λιακάδα, πήγαινε να περιδιαβάσει στον κήπο του Λουξεμβούργου, περπατούσε πάνω στα πεσμένα φύλλα, και θυμόταν πως το ίδιο έκανε και στο σχολείο· αλλά δεν φανταζόταν πως δέκα χρόνια αργότερα θα είχε φτάσει εκεί. ‘Η πάλι καθόταν σ’ ένα παγκάκι και συλλογιζόταν χιλιάδες τρυφερά και λυπηρά πράγματα, κοίταζε το κρύο και μαυριδερό νερό στις στέρνες, έπειτα γύρναγε πίσω με σφιγμένη καρδιά. Δυό-τρεις φορές, μη ξέροντας, τι να κάνει, πήγε στις εκκλησίες την ώρα του εσπερινού, προσπαθώντας να προσευχηθεί· τι γέλια θα κάναν οι φίλοι του, αν τον είχαν δει να βουτάει τα δάχτυλα του στον αγιασμό και να σταυροκοπιέται.»

Η στέρνα

Στις στέρνες που ελαχτάριζες να βρεις νερό βροχής
τις ηύρες απόγευμα γιορτής στα δυτικά του Αη-Λια
στην ίδια θέση της αώνιας καιρικής απαντοχής.
Εσκυψες, ήπιες νερό τις γέμισες με πέτρινα φιλιά

Σύστοιχον αντικείμενο

Εορτάζει την εορτήν της

Ο Αρτάβαζος ο Ξέρξης κι ο Αλέκσης

Ιστορικά παράλληλα

Συζητά ο μέγας βασιλεύς Ξέρξης με τον Αρτάβαζο  (εορτάζουν από κοινού  την 9^ην Ιανουανδον.﷽﷽﷽﷽﷽καρυ κυλαει ατευμα του

ρίου κατά το ημερολόγιον του περιοδικού ΧΑΡΤΗ (1984) που εσύνταξεν ο κ. Δ. Καλοκύρης κ.λπ) εκεί κοντά στον Ελλήσποντο κοιτώντας το απέραντο στράτευμά του: “ἐσῆλθε γάρ με λογισάμενον κατοικτεῖραι ὡς βραχὺς εἴη ὁ πᾶς ἀνθρώπινος βίος, εἰ τούτων γε ἐόντων τοσούτων οὐδεὶς ἐς ἑκατοστὸν ἔτος περιέσται”. Και εδάκρυσεν κανονικά ο μέγας. (Ηροδότου ΠΟΛΥΜΝΙΑ  46).

        Συζητά με τον εαυτό του στοχαστικά ο πρωθυπουργός  των ανελοπνευμάτων και πάσηςνδον.﷽﷽﷽﷽﷽καρυ κυλαει ατευμα του

 συριζοσαρκός χαζεύοντας το αμέτρητο πλήθος των βουλευτών του στη Βουλή που ήταν συναγμένοι και πολεμούσαν, τι άλλο, τη διαπλοκή: "Οι μισοί απ’ αυτούς σ’ ένα χρόνο το πολύ δεν θα είναι εδώ...» κι ένα δάκρυ κύλησε ένδον.

Α, οι ωραίες μας μέρες...

Το παντελόνι καμπάνα, άρα φοιτητές στο χωριό...

Ασβεστόπετρα

Ασβεστόπετρα θέλω επί τόπου να σε ζωγραφίσω
στο λόφο με πολυβολεία και κοτσύφια στολίδια
πρόσωπο του καιρού μας εκ τούτου να σε ορίσω
κι ας στο μάτι σου μπαινοβγαίνουν μόνον φίδια

Έλα ντε, πόσα...

…Πόσα χρόνια πέρασα
κι άσπρισα κι εγέρασα
πάνω στα ψηλώματα
βόσκοντας τα πρόβατα…"

Του αγίου Διδύμου 11/9ου γενικώς οι Δίδυμοι πύργοι Ν.Υ. (11/ 9ου/2001 ειδικώς

Συναξαριστής ο νέος σε 300 λέξεις ακριβώς όπως δημοσιεύτηκε στο the books’ journal τχ. του νυν Οκτωβρίου μαζί με 32 (ακόμα) ελληνικά διηγήματα για την 11^η Σεπτεμβί﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ν 11η ριβώς όπως δημοσιρίου

Φυλλομετου ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ημερα Σεπτεμβργρώντας, αργολογών, τον Συναξαριστή του αγίου Νικοδήμου του αγιορείτου στην ημέρα Σεπτεμβρίου ΙΑ (11^η δηλονότι) αντιγράφω: Τω αυτώ μηνί μνήμη οσίας Μητρός ημών Θεοδώρας

Μέρες του 1973, λέει...

Αμα τω ακούσματι πως το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας δόθηκε στον Μπομπ Ντύλαν έφαγα τον τόπο να το βρω. Μέρες έψαχνα. Το βρήκα τώρα, εννοείται ήταν μπροστά μου «κρυμμένο»

Εκ του "Διγενή Ακρίτη…"

Είναι η κυρίαρχη λέξη αλλά και πρακτική του σήμερα. Κολλάει παντού σε όλες τις παραλλαγές των γραμματικών μερών λόγου. Χαρακτηρίζει ανθρώπους και καταστάσεις του τώρα μας. Ομως έχει το λογοτεχνικό κι ιστορικό βάθος και πλάτος. Ετσι στον «Διγενή Ακρίτη» διαβάζουμε πως η παρθένος πολεμάρχισσα Μαξιμώ αντίπαλος του Διγενή στη μονομαχία τους στριφογυρίζει το κοντάρι στο χέρι της ως ο στίχος το περιγράφει: «κοντάριν εμαλάκιζεν την κονταρέαν να δώσει»». Και σημειώνει ο Γ. Ν.Πεντζίκης στο συναρπαστικό, συνεχώς το λέω, "Το Βυζάντιον έχει ρεπό" βιβλίο δεύτερο σελ.369.
«Δεν έχω συναντήσει πρωιμότερη μαρτυρία του ρήματος, που επιβιώνει αειθαλές ως τις μέρες μας, αναφερόμενο σε άλλο πλέον αντικείμενο μες στη φούχτα, δημιουργώντας μια απ' τις λίγες λέξεις που αξιώθηκε να εξαγάγει μεταπολεμικά ο νεοελληνικός μας πολιτισμός...»

«Τα παίρνεις όλα πολύ στα σοβαρά / ήταν τα λόγια του ληστή..»

Οτε ήμην μαθητής Γυμνασίου, στις τάξεις του σημερινού Λυκείου, έγινα μέλος ενός κλαμπ βιβλίου (Αθήνα δι’ αλληλογραφίας) κι από εκεί αγόραζα βιβλία στέλνοντάς την αξία τους σε γραμματόσημα. Τα βιβλία που πήρα ήταν:

α. Ποιήματα Γ. Σεφέρη (7η έκδοση) Ικαρος
β. Προσανατολισμοί του Οδ. Ελύτη εκδ Γαλαξίας
γ. Οι στίχοι των τραγουδιών του Μπόμπ Ντύλαν
Ο πρώτος είχε ήδη λάβει το Νόμπελ κι ετοιμαζόταν να πεθάνει (1971) οι άλλοι δύο τον ακολούθησαν στη βράβευση.
Εδικαιώθην τώρα στις τότε αγορές με το Νόμπελ που έλαβε κι ο 3ος. Τρία στα τρία.

Προς τα πού;

11/10/2016

χωρίς λόγια μιαν αίσθηση ελευθερίας

Στην οδό Φράγκων 3

επί σκιάς παρουσιάζων τον "Ανθρωπο της σκιάς" του Δημ. Τσινικόπουλου, στη Θεσσαλονίκη κι ενώ έξω μαίνονταν ο βραδινός μαραθώνιος των Θεσσαλονικέων

Αύριο που είναι Σάββατο στη Θεσσαλονίκη

«Τ’ αρχαία μονοπάτια...»

Εχτές απόγευμα λόγω λάθους, πέσαμε έξω 1 ώρα ως προς την έναρξη του εσπερινού του αγίου Θωμά στο ομώνυμο  ναϋδριον στο λόφο της πόλεως με το ωραίο περιαστικό δασύλλιον, πήραμε του Ψηλού (1020 μ.) Αη-Λια τ’ αρχαία μονοπάτια. Τρόπος του λέγειν αρχαία αφού στο λόφο

Ο Νιάημερος στα πόδια σας (μας)

Απεχθανόμουν παιδιόθεν τα λαογραφικοεμπορικογυφτοπανηγύρια –Νιάημερο τα λεν εδώ. Κι ενώ από το χωριό όλοι οι ενεργοί πολίτες του αρσενικοί θηλυκοί ήταν διασκορπισμένοι στην πόλη τη μέρα αυτή (σαν σήμερα) εγώ έκοβα βόλτες μόνος μου υπό τον πλάτανο. Μαθητής και στο κεντρικό κεντροαριστερό καφενείο (σ’ αυτό διάβαζαν τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και στο διπλανό τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΟΡΡΑ) μια τριάδα παλαιών χωριανών, με δεκάδες χρόνια φυλακών κι εξοριών, έψαχνε τέταρτον για να το στρώσουν στο χαρτί. 
- Ξέρεις; 
- Ξέρω. 
Κι ενώ δεν έπαιζα (τα είχα μάθει παρακολουθώντας) με τους ομήλικους χαρτιά (μόνο βιβλία) το έφερε η ιστορία («Πως η ανάγκη γίνεται ιστορία») να παίξω με την Α’ χωρική εθνική των χαρτοπαικτών! 
Φυσικά πλήρωσα ακριβά (αλλά γλυκά) αργότερα και στο νυν, εκείνη τη «μαγκιά» μου, του να μην πηγαίνω στα πανηγύρια...

«Μικρά πραγματεία περί «κομμένων κεφαλών» σε 1453 λέξεις») διήγηση δημοσιευμένη στο περιοδικό «δίοδος» τχ. 9/2016 Δράμας

Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου σήμερα εορτή νομικών δικηγόρων και δικαστικών (αυτών που στο ΣτΕ αδυνατούν να λάβουν απόφαση και το διαλύουν οι ερίφηδες). Παλιότερα μία ολομέλεια δικηγορικών συλλόγων Ελλάδος αποφάσισε την απόσχισή των δικηγόρων από την 3ην Οκτωβρίου και όρισε την 13ην Νοεμβρίου, αγίου Χρυσοστόμου, ως εορτή τους. Πήγε άπατη η απόπειρα κι επανήλθαν στα γνωστά της σήμερον. 
«...Και να το πάρω ήθελα παραμάσχαλα αυτό το κεφάλι, όπως ο άγιος Αθηνών Διονύσιος Αρεοπαγίτης, που ενώ το εκόψαν, εις τα περίχωρα των Παρισίων, το πήρε (το κεφάλι του ξανατονίζω) στη μασχάλη και μ΄ αυτό γύρισε στην πόλη δια τα περαιτέρω κατά πως λεν οι αφλάδες. ..»(«Μικρά πραγματεία περί «κομμένων κεφαλών» σε 1453 λέξεις») διήγηση δημοσιευμένη στο περιοδικό «δίοδος» τχ. 9/2016 Δράμας