Μανία...

Μανία να ξεφυλλίζω παλιές «Νέες Εστίες», αυτές που πριν πολλά χρα﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽υ συσχετυχ απο τις στορόνια έκλεψα (έσωσα) από το Κοινοτικό γραφείο Λευκοπηγής αφού οδηγούνταν στον σκουπιδοσυλλεκτήριο  χώρο. Οταν, μετά από χρόνια,οναι ομολογησα στο αλοτε επισκοπο κζοανης Διοσυιο με ευλογησα)  ομολόγηξα την «αμαρτία» αυτή στον τότε επίσκοπο Κοζάνης Διονύσιο Ψαριανό, με

ευλόγησε. Τυχαία τραβώ τεύχη από τις στοίβες  για τυχόν συμπτώσεις ή γνώσεις που συσχετίζω με το τώρα. Τχ. 500  Πάσχα 1948. Το εξώφυλλο ράκος όπως η Ελλάδα εκείνου του καιρού όπου κατά του Ν.Εγγνπλ. το πασίγνωστον:

         Ποίηση 1948

«Τούτη η επο(1947 ﷽﷽﷽﷽όλα παρανης του, βιβλλι θηρινης Διοσυιο με ευλογησα) χή του εμφυλίου σπαραγμού./ δεν/ είναι εποχή / για ποίηση / κι άλλα παρόμοια....κ.λπ»

         Στα περιεχόμενά του  βιβλιοκριτική του Γιάννη Χατζίνη για την «Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος», δίτομη τότε, του Π. Κανελλόπουλου, («...Κι όμως αρκεί να σκύψει κανείς μια φορά πάνω σ’ αυτήν την ‘Ιστορία’ , για να μη μπορέσει πια να αντισταθεί στη μαγεία της») την οποία γνώρισα  φοιτητής στην 9τομη εκδοχή της· στάθηκε η μεγάλη επιβατηγή,  αναγνωστική μου αμαξοστοιχία κι ακόμα εκεί προσφεύγω τακτικά, όπως να διαβάσω λ.χ. για το βίο  του Τζιανμπατίστα Βίκο και τη “Νέα επιστημονική γνώση” του, βιβλίο θηριώδες που μετέφρασε ο ακάματος Γ. Κεντρωτής σε 1048 σελίδες (κι εδώ το 48!)

         Επίσης στο τεύχος, του αυτού Γ.Χ. , κριτική για τους  «Γλαυκούς δ κι αν σταθηακ υς Γλκαυκους δ επιβατηγη α αναγνωστικρόμους» του Κώστα Ουράνη που αυτό κι αν δεν μας στάθηκε καράβι για αταξίδευτα ταξίδια:

         Ως εκ τούτου:νόν συμπτώσεις που θα φέρει αυτόιβατηγη α αναγνωστικρα﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽υ συσχετυχ απο τις στο

…Δὲν ὠφελεῖ νὰ καρτερᾷς... Ἂν εἶναι νὰ ῾ρθεῖ, θὲ νά ῾ρθεῖ.


Κλειστὰ ὅλα νά ῾ναι, θὰ τὴ δεῖς ἄξαφνα μπρός σου νὰ βρεθεῖ


κι ἀνοίγοντας τὰ μπράτσα της πρώτη θὰ σ᾿ ἀγκαλιάσει.