Γέρνω, γυρνώ, γερνώ...

Γέρνω (γυρνώ, γερνώ) σ’(με) τις βιβλιοκλίμακες του καθημερινού
κι αυτές αλλού να βλέπουν χωρίς στο λίγο έστω να μικραίνουν
Καμπαναριά δίχως καμπάνες ορίζοντας το ατέλειωτο του ουρανού
κι όσο η ζωή μαζεύεται οι αδιάβαστες τύψεις να μ΄ αρρωσταίνουν