Φορές
όταν διαβάζεις αρχαία κείμενα φροντισμένα από επιμελητές
κύρους σου ‘ρχεται να διαβάζεις τις σημειώσεις πρώτα καταλογάδην και μετά το κείμενο. Ξεφύλλιζα του Λουκιανού
«Σάτιρα
θανάτου και κάτω κόσμου» που έδινε αυτήν την Κυριακή το ΒΗΜΑ. (επιμ. Δ.Α. Χρηστίδης)
κι από το κείμενο ΚΑΤΑΠΛΟΥΣ ή
ΤΥΡΑΝΝΟΣ διαβάζω την υπ’ αριθ. 5 σημείωση:
«Στην
αρχαιότητα η ώρα της ημέρας δηλωνόταν συχνά με συνήθεις πράξεις της καθημερινής
ζωής (περί αγοράν πλήθουσαν, περί αρίστου ώραν, περί λύχνων αφάς κλπ).
Η φράση αμφί βουλυτόν (εννοείται: καιρόν) δήλωνε την ώρα που αφαιρούσαν τον
ζυγό από τα βόδια, δηλαδή το απόγευμα, πριν αρχίσει
ακόμα να σουρουπώνει.»
Στον πριν αιώνα μας, αρχές του- σε συμφωνητικό για πρόσληψη δασκάλου στο πότε
θα κάνει μάθημα το απόγευμα προσδιόριζαν: «Οταν βαραίν τα πρόβατα στη στρούγκα" για άρμεγμα δηλαδή, ήγουν απόγευμα «5 η ώρα που βραδιάζει...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου