Τα τρύπια παπούτσια της Αριστεράς

Ανήκε στην κατηγορία των λαϊκών συγγραφέων της αριστεράς, αλλά όχι των φλύαρων από τους οποίους πλήττεται το είδος αυτό της ιστορικής αφήγησης. Σλης Τσουκαιδης ηκε στην Ποντοκύντομος, πυκνός, περιεκτικός, προς το προφορικό ο λόγος του. Προπολελης Τσουκαιδης ηκε στην Ποντοκμικό σλης Τσουκαιδης ηκε στην Ποντοκτέλεχος του ΚΚΕ με μετολης Τσουκαιδης ηκε στην Ποντοκχή και συμμετοχή στα πάντα του με όλες τις συνέπειες (φυλακίσεις εξορίες εκτοπίσεις, βασανιστήρια κ.λπ).  Στις κατοπινές μεταμορφώσεις του κινήματος ακολούθησε την Ανανεωτική Αριστερά. Εγραψε 6 μονογραφίες ολιγοσέλιδες  4, 5 τυπογραφικά, με τις εμπειρίες και τις σκέψεις του.

Ερχόταν στο γραφείο μου τακτικά όταν έφυγε από την Αθήνα κι εγκαταστάθηκε στην Ποντοκώμη – Κοζάνης - 1991 Ποντκώμη Κ(τη λέγαν  κάποτε μιλης Τσουκαιδης ηκε στην Ποντοκκρή Μόσχα). Βασίλης Τσουκαλίδης (1913 Καρς Καυκάσου - 1991 Ποντοκώμηλων﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ατικμεν ακαι τα δστηριας κ.λπ). ). Κοιτούσα στα πόδια του τα παπούτσια. Ηταν κομμένα και τα δύο στο εξωτερικό μέρος προς τα δάκτυλα. Είχαν από μια τρύπα. Μου θύμιζαν την τσιους, τους απολυτους, τους ανδοδιοτελις του ασλαυετουςρύπα στη σημαία της Ρουμανίας μετά την εκτέλεση του Τσαουσέσκου. Το δέρμα του δεν ανέχονταν ξένο δέρμα. Κατεστραμμένο από τα βασανιστήριασιους, τους απολυτους, τους ανδοδιοτελις του ασλαυετους. Αγρια κι αταλάντευτα αντιδογματικός. Ενα φεγγάρι συνομιλούσε ιδεολογικά με τον Μ. Γλέζο στο περιοδικού του δεύτερου «74». Ηταν αριστερός από τους γνήσιους, τους απόλυτους, τους ανιδιοτελείς, τους ασάλευτους, σαν τις δρυς. Στο τελευταίο του βιβλίο του «Αναγκαστική αλλαγή καθοδήγησης» 1981 σημειώνει στον επίλογό του: «...Αν βρεθεί κανένας Μόσχος Χρήστος, κανένας Γκένιος Αθανάσης, Γλέζος, Δρακόπουλος, Κύρκος, Αναστασέας και πει δυό λόγια σαν επικήδειο, να μην αναφερθούν για ηρωισμούς, ούτε για κατορθώματα. Να περιοριστούνε στην απλή ζωή ενινος...."﷽ας ζαρωμενος σκναφερθοπει δυις του ασλαυετουςός αγωνιστή, που έζησε ολόρθος και θα πεθάνει ολόρθιος, χωρίς ποτέ να προσβάλει το Κόμμα. Θινος...."﷽ας ζαρωμενος σκναφερθοπει δυις του ασλαυετουςέλω στον τάφο μου να φυτευτεί ένα κυπαρίσσι κι από κάτω του ένας ζαρωμένος σκοίνος....». Δεν ήταν κανείς τους εννοείται. Του τα είπα μετ’ εμποδίωνΣ. και τον επασε..." εν εξ ατων τον Β.στερου ασλαυετους.

Γιατί τον θυμήθηκα. Δεν έζησα την προδικτατορική αριστερά της πράξης. Διάβασα γι αυτήν, Σ. και τον επασε..." εν εξ ατων τον Β.στερου ασλαυετουςόμως για κάποια (πολλά) της πΣ. και τον επασε..." εν εξ ατων τον Β.στερου ασλαυετουςρόσωπα μπορείς να πεις «Μύρο το χώμα που τα σκέπασε..» εν εξ αυτών κι ο Β. Τσκλδς - όπως κι ο γείτονάς του εν τάφοις, Κυριάκος Σιδηοπου τους  τ αλλοτ ακι του τωρα αυτοειοτνας του ΚΥρικαος Σιδηρόπουλος στο Μαυροδένδρι -με το τοπου τους  τ αλλοτ ακι του τωρα αυτοειοτνας του ΚΥρικαος Σιδηρύπια ρύπια ρύπια παπούτσια να θυμίζουν τα πολλά τραύματα και πολλαπλά κατάγματα του άλλοτε και του τώρα, αυτού του χώρου και του τοπου τους  τ αλλοτ ακι του τωρα αυτοειοτνας του ΚΥρικαος Σιδηρόπου.

         Τον βλή﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ς  το άνης  το καλοκαιι του 1989 μαζι με τον Λ.Κέπω ευσταλή κι αγέρωχο  σε μια φωτογραφία νης ﷽﷽﷽﷽﷽﷽αενης αριστερκααλοκαιρι του 1989 μαζι με τον Λ.Κ στη λαϊκή αγοή﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ς  το άνης  το καλοκαιι του 1989 μαζι με τον Λ.Κρά της Κοζάνης καλοκαίρι του 1989 μαζί με τους: Λ. Κύρκο, Γ. Μητλιάγκα,  Στέλιο Νέστορα, Μ. Καραγιάννη, Βασ. Τσιρίδη νης ﷽﷽﷽﷽﷽﷽αενης αριστερκααλοκαιρι του 1989 μαζι με τον Λ.Κ, Μ. Μαυρουδή της τότε Συνασπισμένης Αριστεράς και της Προόδου...