13 Ιανουαρίου γενικώς

      Μνήμη Ερμύλου κ.λπ. Παραμονή Πρωτοχρονιάς για τους ακολουθούντας το «Πάτριον» παλαιόν ημερολόγιον το οποίο ακολουθεί η πλειοψηφία των Ορθόδοξων λαώνός χωρίς ιερεάς. . Μονή Αναλήψεως· εσπερινός χωρίς ιερέα κι έχει κι αυτό τη χάρη του μόνο με το φως των κηρίων.

Λοιπόν:

13 Ιανουαεγκαν (Τ/Β. σελ. 844 μτφ. αω α['ρίου 1941. Πεθαίνει ο Τ. Τζόυς κι αντιγράφω από την τελευταία παράγραφο της «Αγρύπνιας των Φίνεγκαν (Τ/Β. σελ. 844 μτφ. αω α['εγκαν (τ. Β. σελ. 844 μτφ. Ελευθ. Ανευλαβή)

«... Ο παισυρτη η."ειδιγαπονεροθυμασαι. Μτέρας καλεί! Ερχομαι παισυρτη η."ειδιγαπονεροθυμασαι. Μτέρα! Τέλος, εδώ. Εμείς τότε. Τέλος ξανά. Παρ’ το. Τα φιλιά σου, να με αγαπονεροθυμάσαι. Μέχρι χίλια χρόνια. Χείλια. Τα κλειδιά. Δοσμένα. Μακριά μοναχική τελευταία αγαπημένη μακρόσυρτη η "

13 Ιανουανδος.﷽﷽﷽﷽﷽λαστρα, η Αλενο του για τον Ποταμρίου 1993. Πεθαίνει ο Ν. Γ. Πεντζίκης νδος.﷽﷽﷽﷽﷽λαστρα, η Αλενο του για τον Ποταμ. Από τη “Νέα Πονδος.﷽﷽﷽﷽﷽λαστρα, η Αλενο του για τον Ποταμρεία” παλιό  περιοδικό της Θεσσαλονίκης (Χρ. Ντάλιας- Τηλ. Αλαβέρας) και το τχ. 94 Δεκέμβριος 1962 αντιγράφω την τελευταία παράγραφο από ένα κείμενό του για τον ποταμό Αλιάκμονα:

      “Εκβάλει στον κάμπο της αρχαίας Θέρμης, από τη μεριά που ήκμασαν άλλοτε η Χαλάστρα, η Αλία, η Σίνδος. Χύνει προ του μυχού του κόλπου της Θεσσαλονίκης, όλες τις μνήμες που σώριασε επί της αρχαίας Θεότητος του ποταμού, ο άπειρος χρόνος, ως μία στιγμή στη θέληση του Κυρίου.”