Εικόνες δύο

         Α. Διερχόμενος τον άνευ ασύλου πλέον ιστορικό χώρο των Προπυλαίων (Βιβλιοθήκη – Ακαδημία - Πανεπιστήμιο) δεν είδα ούτε έναν αγωνιστή λαών και λαοτήτων σε

αυτοσχέδιες κατασκηνώσεις κι απεργίες πείνης. Τέλος δηλ. ο αγωνιστικός σαλμάς (= η ελεύθερη πρόσβαση των κοπαδιών από πρόβατα στα θερισμένα χωράφια και η βόσκησή τους κατά το δοκούν) στο πράσινο χορτάρι τους. Σε μια μικτη.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽μενη με μαχωραφια και η βρή  οδό εκεί κοντά στάθηκα στην προτομή του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ελαφρώς παραλλαγμένη με μαύρη μπογιά στη μύτη. Δίπλα μας περνούσαν δύο ενήλικες (ω!) Ανδρες Αθηναίοι.

         - Α, χα ο Παναγιωτάκης ρε, είπε μ’ ετισσα﷽﷽﷽﷽﷽-ταξιδιασσορατος" του κ.α. κα.μφανή χλεύη στα λόγια του, ο εις. Αραγε ετισσα﷽﷽﷽﷽﷽-ταξιδιασσορατος" του κ.α. κα.ίχε ποτέ ακοτισσα﷽﷽﷽﷽﷽-ταξιδιασσορατος" του κ.α. κα.ύσει για την «‘Ιστορία του Ευρωπαϊκού πνεύματος" του κ.α. κ.λπ., ο δυστυχής...

         Β. Κατερχόμενος με λεωφορείο στην Αθήνα κάπου κοντά στην Ελασσόνα μια συν-ταξιδιώτισσα που ενύσταξεν η ψυχή της, άπλωσε το σώμα της -δε λέω την αρίδα της- σε δύο καθίσματα, βγάζοντας ταυτοχρόνως σιον﷽﷽﷽﷽﷽﷽καφ ςταυτχορατος" του κ.α. κα. τα υποσιον﷽﷽﷽﷽﷽﷽καφ ςταυτχορατος" του κ.α. κα.δήματά της και εις ύπνουν απιούσιν.

         Σε παρατήρηση του οδηγού: «και τι θα ιου﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ωφρσα επαρχιεσ πω τα πκ.α. κα.γίνει κυρία μου αν όλοι εδώιου﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ωφρσα επαρχιεσ πω τα πκ.α. κα. μέσα ιου﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ωφρσα επαρχιεσ πω τα πκ.α. κα.ξυπολθούμε» απάντησε με ύφος ασημαντοθερσίτη: «Αξε να σου πω τα πόδια μου είναι πεντακάθαρα».

         Οι ανωτέρω (ω) Ανδρες Αθηναίοι (2) και η μιου﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ωφρσα επαρχιεσ πω τα πκ.α. κα.όλις επιβάτισσα επαρχιώτης του λεωφορείου καταφανώς ανήκουν στην πλειοψηφία εκείνη του λαού (Μάζα, πολτός δηλ.) που ανέδειξε τις αυτοδύναμες και ασυλλόγιστες εξουσίες που απέρχονται και ίσως αναδείξει και τις επόμενες που έρχονται.

         -Τι δεν καταλαβαίνω (που λένε εσχάτως) ι α﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽) αι . κα.εν τω μεταξύ;