Μ. Σάββατο κ.λπ.

Εχω ένα πέτσινο πανωφόρι για άνοιξη και χειμώνα
Ο καιρός χάραξε αυλάκια πάνω του

έφυγε το χρώμα φάνηκε το δέρμα
Το επιχρωμάτισα αντί 25 ευρώ
Τώρα κάπως ...σοφιστικέ το φέρνει η κόψη του.

Αμέσως από κάτω η φόδρα του
διάτρητη, σχεδόν κουρέλι
αλλά ακόμα κρατά μιαν επίπλαστη ωραιότητα
και μια νοσταλγία διακονεί.

Δεν το επιδιορθώνω
ενιαίο έξω και μέσα του θα καταρρεύσει

(Το σώμα μου είναι που φορώ
διάτρητο στα ένδον του)

Ανήμερα Μ. Παρασκευής ο επιχρωματιστής του
ζήτησε να το ξαναπεράσει ένα χέρι δωρεάν.

Δεν του το δίνω, έμαθα πλέον στο χρώμα μου
και στις πληγές μου, μ’ αυτά να ζω και όπως...

Ψιλόβρεχε άλλωστε
κι ήμουν ακόμα
από το «Σέ τόν ἀναβαλλόμενον τό φῶς ὥσπερ ἱμάτιον…» επηρεασμένος.