Νύχτα της 2ας Απριλίου στη Θεσσαλονίκη

                                                                                                    

            

...Προφανώς και δεν ήλθαμε να σας κάνουμε τους έξυπνους αν και τώρα που σηκώσαμε  κάπως τον αμανέ της ματαιοδοξίας μας με τη διάκριση σε βάρος μας ως λογοτεχνικό περιοδικό από την επιτροπή των Κρατικών Λογοτεχνικών βραβείων τις προάλλες, θα μπορησης﷽﷽﷽﷽﷽﷽μα τηςογοτεχνικτη διακριση εις βαρος μας που λαβαμε ως λογοτεχνικούσαμε να πέσουμε στο αμάρτημα της οίησης με ελαφρι ων﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽της πολεως Θεσσαλονικης και περιχρος μας που λαβαμε ως λογοτεχνικά τάση προς την νηφάλια, ίμερη ή λυπημένη μέθη για να θυμηθούμε και τον Κωστή Παπαγιώργη.

           

Ηρθαμε οι επαρχιώτες, ως εκδρομείς πια, ημε  ων﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽της πολεως Θεσσαλονικης και περιχρος μας που λαβαμε ως λογοτεχνικρήσιοι ή ωριαίοι της πόλεως Θεσσαλονίκης και περιχώρων, φορτωμένοι με ένα μικρό δεμάτι  αγάπη σ’ ένα έντυπο (1) γεμάτο εύκρατες μνήμες και πολλές μικρές σημαδούρες που επιπλέουν στον κόλπο της αναζήτησης του αλλοτινού και του άλλοτε τρόπου βίωσής μας, τώρα στην περιφέρεια της αγκαλιάς της και δεν έχουμε αξιώσεις να χωθούμε και να χαθούμε εκ νέου στο κέντρον της.

            Η πόλη στάθηκε σ’ ορισμένους ορισμένως μια διαφορετική πατιδα﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ρετικε ωρισμνωςην εοχυμε κι αξιωσεις να χωθο λαβαμε ως λογοτεχνικρίδα τόπος ενηλικίωσης σώματος και σκέψης, δεύτερη και τρίτη ίσως, αλλά σίγουρα τώρα είναι η π

υε νομιμοπιουμαστε σ'ως δεο λαβαμε ως λογοτεχνικρώτη πατρίδα της νοσταλγίας μας, η οποία μας νοτίζει παροδικώς κι άλλοτε μας θερίζει μοναχικώς. Ως εκ τούτου νομιμοποιούμαστε σ’ ένα λόγο  παραπάνω των συνήθως εμπορικών επισκεπτών της, ο καθένας χωριστά και στον τρόπο του, αφού εισερχόμαστε στο σώμα της ούτως ή άλλως και ως αγκίδα γλυκιάς, ξεθυμασμένης επιθυμίας.

            Ευχαριστούμε:

            Α) τους αρμοδίους των υπηρεσιών του Δήμου Θες/νίκης που μας παραχώρησαν το χώρο που διεξάγεται η δημοτική, δημοκρατική διαπάλη για να πούμε τα λίγα αγαπητικά μας λόγια γι αυτήν.

            Β) την αντιδήμαρχο κ. Ελλη Χρυσίδου η οποία περιέθαλψε με στοργή τον τρόπο μας αυτό, αρμοδία επί του πολιτισμού μήπως και τουρισμού; Τουρώ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ καταναλωσης με 1,75 ευττισμουμαστε σ'ως δεο λαβαμε ως λογοτεχνικίστες είμαστε ακόμα κι όταν ως καταναλωτές ενόςώ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ καταναλωσης με 1,75 ευττισμουμαστε σ'ως δεο λαβαμε ως λογοτεχνικ εσπρέσο των 1,75 ευρώ φερόμεθα αν και όταν μπαίνουμε στην Εγνατία οδό φυγής προς αυτήν ως ταξιδιώτες μόνο δια-λογιζόμεθα. 

            Γ) υμάς αυτούς που είστε απόψε εδώ, οι περισσς﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽α ανδτρε και γυναικες Θεσλαονικεστε σ'ως δεο λαβαμε ως λογοτεχνικότεροι γνωριζόμαστε από ενήλικα παιδιά, άντρες και γυναίκες Θεσσαλονικείς στις ευθύγραμμες ή τεθλασμένες ιστορίες –πορείες, κατευθύνσειςινα τουχ ρονουμμαμ η καγυναικες Θεσλαονικεστε σ'ως δεο λαβαμε ως λογοτεχνικ του χρόνου, όλες χωρίς επιστροια﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ς στα απο χ πργαμτα κια ςπας πκεστε σ'ως δεο λαβαμε ως λογοτεχνικφή, αλλά και στο διαρκές πηγαινέλα του περιοδικού μας δεσμού, μια πολυχια﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ς στα απο χ πργαμτα κια ςπας πκεστε σ'ως δεο λαβαμε ως λογοτεχνικρόνια σχέση αμοιβαίας εκτιμήσεως με κοινό αριθμητή τον τόπο και πολλαπλούς παρονομαστές τους ανθρώπους.

            Η Θ. για μας –για μένα θέλω να πω- είναι το μέγα επίνειον για το πουθενά μου, αφού αια﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ς στα απο χ πργαμτα κια ςπας πκεστε σ'ως δεο λαβαμε ως λογοτεχνικυτή είναι αυτοσκοπός  του όποιου ταξιδιού. Κάθε φορά όταν επιστρέφω απ’ αυτήν νομίζω πως είμαι έτοιμος ια﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ς στα απο χ πργαμτα κια ςπας πκεστε σ'ως δεο λαβαμε ως λογοτεχνικγια διαφορετικά πράγματα κι ας πάλι πέφτω συνήθως στα από χια﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ς στα απο χ πργαμτα κια ςπας πκεστε σ'ως δεο λαβαμε ως λογοτεχνικρόνια ίδια. Ομως το ολιγόωρον αίσθημα ψυχικής ευκρασίας ακόμα κι αυτό το αίσθημα δημιουργικής μελαγχολίας με το οποίο φορτώνεσαι, λειτουργεί σαν φορτιστής που γεμίζει τις στήλες της λάμπας, της υπαρξιακής σου θυέλλης με ανομολόγητες ή ομολογημένες προσδοκίες.

            Η πόλη, οι άνθρωποί της, τα επί μέρους μέρη της περπατημένα ή απερπάτητα, μας χαρίζουν την επίσκεψησημο. Εχουμεστροφα επι μερους μια ςπας πκεστε σ'ως δεο λαβαμε ως λογοτεχνικ αλλά και την επιστροφή. Η πρώτη είναι χρήσιμη η δεύτερη κρίσιμη. Εχουμε  άρα μια αφετηρία γυρισμού η οποία είναι και η αφορμή ξαναδιαφυγής, δηλαδή το διαλεκτικό πέρα δώθε της ύπαρξης καθώς είμαστε σε μια σωματική κίνηση δηλαδή σε μια άδολη κι άδηλη, ψυχική, διαρκώς νση﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ κι αδηλη ψυχικρους μια ςπας πκεστε σ'ως δεο λαβαμε ως λογοτεχνικσυγκίνηση.

(1) Πα Θεσσαλονίκηςιλ'Η Περι Θεσσαλον'ιλης αλλα πρέμβαση τχ. 171  «Περί Θεσσαλονίκης αλλά από μακριά»