Από τα χθες

Πριν χρόνια σε μια συνάντηση λογοτεχνικών περιοδικών της Ελλάδος στην Κοζάνη ο αισθητής ποιητής, πεζογράφος και εκδότης του περιοδικού «Το Δέντρο» Κν﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽οφοροριες σε δpali;otrewου χτες υλικοαξεις   το ώστας Μαυρουδής σε μια περιήγηση μας στη Δημοτική Βιβλιοθήκη με ρώτησε αν έχουμε στις

τάξεις  της απέραντης αταξίας του  υλικού της, του Στέφαν Τσβάιχ το «Ο Κόσμος του χτες». Δε νομίζω πως το βρήκαμε τότε. Το και τον θυμήθηκα τώρα που ο χθεσινός μας κόσμος μας, αυτός ο μικρός γλυκός μας έγινε οδυνηρό παρελθόν και άλλοτε εγκαυστική ανάμνηση.

Από τις εκδόο μας ως ΟΚοσμος του δχτες ΣΑνμανσηεις ενος ευρωπιου. Ομως στην αναζητηση μου ο βρληκα σεις PRINTA κυκλοφόρησε στον καιο μας ως ΟΚοσμος του δχτες ΣΑνμανσηεις ενος ευρωπιου. Ομως στην αναζητηση μου ο βρληκα ρό μας ως «Ο κόσμος του χτες» Αναμνήσεις ενός Ευρωπαίου. Στην αναζήτησή του το βρήκα σε άλλες δύο πολύ παλιότερες εκδόσεις κάπως βαριές.

            Αντιγράφω το ποίημα του Γκαίτε που προτάσσεται στο πρώτο κεφάλαιο  "Ο κόσμος της ασφάλειας» αλλά από το παλαιό βιβλίο.

Αναστημένοι στη γαλήνη, στη  περισυλλογή και την ανάπαυση

Πέσαμε άξαφνα μέσα στον κόσμο.

Μας δέρνουν χιλιάδες κύματα.

Ολα μας τραβάνε, πολλά μας αρέσουν

πολλά μας καταθλίβουν κι από στιγμή σε στιγμή

η ανήσυχη ψυχή μας παραδέρνει.

Συγκλονιζόμαστε και τα αισθήματά μας

έρχεται και τα παίρνει μακρυά από μας

ο πολύμορφος ανεμοστρόβιλος του κόσμου.